2,5 yıllık beraberliğimiz boyunca ben hep frenleyici taraf oldum.Doğru zaman doğru insan olduğundan emindim sözüm ona,artık aramızdaki duvarların manası yoktu.Ne zaman ki bütün duvarları kapıları yıktık beni sahibi sanmaya başladı.Sanki o sevgi dolu insan gitti sahibim geldi yerine.Aldığım her nefesin hesabını sormaya başladı.Eskiden sinemaya,dansa,birlikte yapabileceğimiz her türlü aktiviteye beraber gitmekten keyif alırken şimdi keyif almak bir kenara dursun,benim yapmak istememe bile tahammül gösteremiyor.Saçma geliyor eskiden saçma gelmeyen şeyler.Artık sadece sevişmek içiin biraraya geliyoruz.Onun dışındaki zamanlarda da sorgu sual.Bana böyle bir eşya gibi davranmasına tahammül etmeyeceğim elbette.Ama sevdiğim insanın nereye gittiğini merak ediyorum.Neden böyle oldu?Siz ilişkilerinizde bunları yaşıyor musunuz?