- Konu Sahibi BuzluKahve
- #1
Önce kısa bir hikaye ile başlayıp sonunda bitirip terk edeceğiz....
7 mayıs 2011 saat
30
Spor salonuna tek başıma gitmeye kararlıydım.Kimseyi aramadım.Benim kimsenin yardımına ya da gücüne ihtiyacım yoktu.Liseyi dereceyle bitirecek kadar başarılı bir eğitim hayatım vardı.
Tek başıma gittim ve arabaların park halinde bulunduğu mekanda beklemeye başladım.Beyaz renkte araba içeriye giriş yaptığında geldiklerini anlamıştım.Araç içeriye giriş yaptı.İçerisinde kız ve annesi birlikte inip etrafa bakınmaya başladılar.Araç tekrar hareket edip gözden kayboldu.
Bu bir işbirliğiydi.
Kızın-Annesinin-babasının ve amca oğlunun yaptığı işbirliği.Ya da siz adına tuzağa düşürmekte diyebilirsiniz.
Spor salonunda etkinlik vardı ve etraf insan kaynıyordu.Karanlıkta beklemeye başladım.Tüm vücudum titremeye başladı.Ellerim soğuk ve insanı terletecek kadar sıcak olan havada ben üşümeye ve titremeye başlamıştım.Araç yeniden ortaya çıktığında kız ve annesi beni görmüş araca gerekli talimatı vermişti.Araç hızla bulunduğu yerden hareket edip yanıma geldi.Kızın babası elinde kalın bir sopayla araçtan indi.Yanıma doğru yaklaştı.Kafamı arkaya çevirdiğimde Aynı anda kızın amca oğlunun da bana doğru geldiğini gördüm.Önce küfürler başladı şahsıma yönelik.Ve ben titremekten konuşamıyordum bile.Arkadan ve önden sopayla saldırdılar.Ayakta ki mücadele yere düşmemle son buldu.Defalarca tekmelendim.Atılan tekmelerden ayağa kalkma fırsatım dahi olmadı.Çünkü ayaklarımı hissetmiyordum.Elimi başıma götürdüğüm de her yer kan içerisindeydi.Üzerimde ki tişört renk değiştirmişti resmen.Kimse gelip ayırmadı ve olaya müdahil olmadı.
En yakın arkadaşlarımdan birisi olay yerinden geçerken,yerde yatanın ben olduğunu öğrendiğinde koşarak yanıma gelmiş ve ambulans çağırmıştı.Elbette kaçıp gitti eli sopalı o kişiler.Ambulansa kaldırıldım.Sedye kan gölüne dönmüştü.Acil servise girildiğinde kan grubun sorulmuştu.A+ Acil kan torbaları alındı.Artık dikişte yoktu ve zımbaya benzer bir alet ile kafatasına 14 tane zımba atıldı.Ambulans tekrar harekete geçti ve en yakın şehirde ki başka bir hastaneye doğru harekete geçti.Evet beyin travması geçiriyordum.Gözlerim halen açık ve ben her şeyi görüp duyabiliyordum.Sağ bileğimde serum ve sol kolumdan kan veriliyordu.Zımbalar tutmamıştı ve baş bölgesinden sızan kanlar kaşlarımın arasından yüzüme akıyordu.Hemşireler sürekli gözlerime bakıyor ve bilinç kontrolü yapıyordu.Evet artık uykum gelmeye başlamıştı.Gözlerimi kapattım ve gerisi tamamen karanlık.
Yoğun bakım ünitesinde gözlerimi açtığımda ilk istediğim şey Su oldu.Allah kimseyi susuz bırakmasın.Göğüs bölgem açık ve kızarmıştı.Duran kalbim tek seferde yapılan şok cihazına yanıt vermiş ve yeniden atmaya başlamıştı.
Rapor şöyle.Sağ ayak bileği kırık,kafatasın da 11 cm kesi (yarık) içeride 4 cm çatlak vardı.Sol kaburgalar aşırı darbeden dolayı şişmiş ve nefes alınamadığı için kalp durmuştu.Tek seferde yeniden hayata bağlanmamı galiba bir gün bunları buraya yazabilmek kadar güzel olarak adlandırıyorum.
Evime döndüğümde vekalet verdiğim avukat dava işlemlerine başlamıştı.Ayağımda kocaman bir alçı vardı ve suratım neredeyse aynaya baktığında ağlatacak kadar kötü görünüyordu.
Tüm bunlar geçti gitti.Her şey düzeldi elbette.Düzelmeyen tek şey ise benim psikolojim oldu.Nişanlandım.Hemde o kızla.Davayı geri çektim ve çok geçmeden kamu davası da düştü.Sinirli,intikam almak isteyen ruh halimi bastırmam mümkün olmadı.3 ay kadar parmağımda kalan yüzüğü sayısız tartışmadan sonra kız çıkarıp attı.Umurum da bile olmadı.Üniversite hayatıma başladığımda bir uzman tarafından kontrole başladım.Uyku nöbetleri geçiriyordum.Eskiden uykunun adını unutmuş olan ben genç yaşımda uyku bağımlısı oldum.Kafatasında ki çatlakta ödem gelişmişti.Aynı zamanda Obsesif-Kompulsif Bozukluk adı verilen bir psikolojik sorunla karşı karşıya kaldım.
5 ay sonra nişan yüzüğünü atan kız geri döndü.Evet merak etmeyin ailem bile kabul etti o kıza tekrardan.Lakin benim öfkem onun ailesine karşı asla ve asla geçmedi.Ayrıca soruyor olabilirsiniz neden birlikte olmanızı istemediler diye.
Benim üzerimde vazife değil lakin her kadın annesinin kaderini mutlaka ve mutlaka bir gün yaşar.Babası ekonomik yönden benim ailemden üstündü.Üniversite okumama olumlu bakılmıyordu.Üniversite okumak da neymiş ki denildi.Sonun da iş garanti değil denildi.Kız babası ortaokul annesi ise ilkokul mezunu bir kadın.Babadan kalma bir mirası ve iş yerini devam ettiriyorlar.Ve ekonomik yönden oldukça iyi bir durum.Kıyas isteyenlere bir doktor'un kazancından daha fazla gelirleri var.İşini merak edenlere.Sanayi ve araba tamir işleriyle meşguller.
Yani maddi sebeplerden dolayı bu ilişkiye onay çıkmadı ve ben bu durumlarla karşı karşıya kaldım.
Evet geri dönüp geldikten sonra ben terk ettim onu.Forum sayfalarına girip açtığı konuları yakaladım sürekli.Çünkü sayısız kitap okuyan ve araştırmayı seven bir insanım.Ama gördüğüm o ki açılan konularda asla ve asla erkek tarafından bakılmıyor olaya.
Forumdan uzaklaştırılabilirim.Konu silinebilir ama tek ricam herkesin okuması.Lütfen ilişkilerinizde erkek tarafı açısından da olaya bakın.Tek taraflı yargılamayın kimseyi.Kadın dayanışması güzel bir şey elbet.Ama her ne kadar duygularımızı bastırıyor olsakta bizde kendi içimizde gidilen ve kaybedilen her değere ve ilişkiye üzülüyoruz.
2 hafta sonra ameliyatım var.Bunu gizli tutuyorum.Bakalım oradan da sağ çıkabilecekmiyim. Kız arkadaşım yani eski nişanlım ise şuan boşlukta,sevilmediğini,değer görmediğini ve artık aşkı başkasında aramayı düşünen bir ruh hali içerisinde.Yolu açık olsun diyorum.
Nişanlılık döneminde yaşadığım,hakaretler,ezici cümleler bunların hepsi kız tarafından yapılan şeylerdi.Hepsi resmen evlilikten soğuttu.Oysa çalışmayı seven ve asla ve asla sevdiğim insana sıkıntı çektirmek istemeyen bir insanım.Tabi ki ailesinin yaptıkları yüzünden kızı sorumlu tutamam.Ama 7 ay önce o yüzüğü atmasaydı şuanda evliydik ve baş başa bir hayatta mücadele veriyorduk.Kendi ailem ise ekonomik ve maddi yönden sürekli destekte oldu.
Ayrıca sorarsanız madem ailesi kızı istemiyordu da nasıl oldu da nişana izin verdi diye.Açtığım davadan vazgeçmem için oyun oynadılar.Bense sevdiğim insanı kazanmak için o oyuna göz yumdum.Davayı çekince de kızı kandırdılar ve olay tamamen bitti.
O yüzden siz siz olun sadece kendi aklınızla hareket edin.Ancak ve ancak iyi niyet sahibi insanlardan fikir alın ve uygulayın.
Her olayın bir uzantısı vardır.Ve arkasında yatan gerçekleri görmeden durumu yargılamak kadar hatalı bir durum olamaz.
7 mayıs 2011 saat
30Spor salonuna tek başıma gitmeye kararlıydım.Kimseyi aramadım.Benim kimsenin yardımına ya da gücüne ihtiyacım yoktu.Liseyi dereceyle bitirecek kadar başarılı bir eğitim hayatım vardı.
Tek başıma gittim ve arabaların park halinde bulunduğu mekanda beklemeye başladım.Beyaz renkte araba içeriye giriş yaptığında geldiklerini anlamıştım.Araç içeriye giriş yaptı.İçerisinde kız ve annesi birlikte inip etrafa bakınmaya başladılar.Araç tekrar hareket edip gözden kayboldu.
Bu bir işbirliğiydi.
Kızın-Annesinin-babasının ve amca oğlunun yaptığı işbirliği.Ya da siz adına tuzağa düşürmekte diyebilirsiniz.
Spor salonunda etkinlik vardı ve etraf insan kaynıyordu.Karanlıkta beklemeye başladım.Tüm vücudum titremeye başladı.Ellerim soğuk ve insanı terletecek kadar sıcak olan havada ben üşümeye ve titremeye başlamıştım.Araç yeniden ortaya çıktığında kız ve annesi beni görmüş araca gerekli talimatı vermişti.Araç hızla bulunduğu yerden hareket edip yanıma geldi.Kızın babası elinde kalın bir sopayla araçtan indi.Yanıma doğru yaklaştı.Kafamı arkaya çevirdiğimde Aynı anda kızın amca oğlunun da bana doğru geldiğini gördüm.Önce küfürler başladı şahsıma yönelik.Ve ben titremekten konuşamıyordum bile.Arkadan ve önden sopayla saldırdılar.Ayakta ki mücadele yere düşmemle son buldu.Defalarca tekmelendim.Atılan tekmelerden ayağa kalkma fırsatım dahi olmadı.Çünkü ayaklarımı hissetmiyordum.Elimi başıma götürdüğüm de her yer kan içerisindeydi.Üzerimde ki tişört renk değiştirmişti resmen.Kimse gelip ayırmadı ve olaya müdahil olmadı.
En yakın arkadaşlarımdan birisi olay yerinden geçerken,yerde yatanın ben olduğunu öğrendiğinde koşarak yanıma gelmiş ve ambulans çağırmıştı.Elbette kaçıp gitti eli sopalı o kişiler.Ambulansa kaldırıldım.Sedye kan gölüne dönmüştü.Acil servise girildiğinde kan grubun sorulmuştu.A+ Acil kan torbaları alındı.Artık dikişte yoktu ve zımbaya benzer bir alet ile kafatasına 14 tane zımba atıldı.Ambulans tekrar harekete geçti ve en yakın şehirde ki başka bir hastaneye doğru harekete geçti.Evet beyin travması geçiriyordum.Gözlerim halen açık ve ben her şeyi görüp duyabiliyordum.Sağ bileğimde serum ve sol kolumdan kan veriliyordu.Zımbalar tutmamıştı ve baş bölgesinden sızan kanlar kaşlarımın arasından yüzüme akıyordu.Hemşireler sürekli gözlerime bakıyor ve bilinç kontrolü yapıyordu.Evet artık uykum gelmeye başlamıştı.Gözlerimi kapattım ve gerisi tamamen karanlık.
Yoğun bakım ünitesinde gözlerimi açtığımda ilk istediğim şey Su oldu.Allah kimseyi susuz bırakmasın.Göğüs bölgem açık ve kızarmıştı.Duran kalbim tek seferde yapılan şok cihazına yanıt vermiş ve yeniden atmaya başlamıştı.
Rapor şöyle.Sağ ayak bileği kırık,kafatasın da 11 cm kesi (yarık) içeride 4 cm çatlak vardı.Sol kaburgalar aşırı darbeden dolayı şişmiş ve nefes alınamadığı için kalp durmuştu.Tek seferde yeniden hayata bağlanmamı galiba bir gün bunları buraya yazabilmek kadar güzel olarak adlandırıyorum.
Evime döndüğümde vekalet verdiğim avukat dava işlemlerine başlamıştı.Ayağımda kocaman bir alçı vardı ve suratım neredeyse aynaya baktığında ağlatacak kadar kötü görünüyordu.
Tüm bunlar geçti gitti.Her şey düzeldi elbette.Düzelmeyen tek şey ise benim psikolojim oldu.Nişanlandım.Hemde o kızla.Davayı geri çektim ve çok geçmeden kamu davası da düştü.Sinirli,intikam almak isteyen ruh halimi bastırmam mümkün olmadı.3 ay kadar parmağımda kalan yüzüğü sayısız tartışmadan sonra kız çıkarıp attı.Umurum da bile olmadı.Üniversite hayatıma başladığımda bir uzman tarafından kontrole başladım.Uyku nöbetleri geçiriyordum.Eskiden uykunun adını unutmuş olan ben genç yaşımda uyku bağımlısı oldum.Kafatasında ki çatlakta ödem gelişmişti.Aynı zamanda Obsesif-Kompulsif Bozukluk adı verilen bir psikolojik sorunla karşı karşıya kaldım.
5 ay sonra nişan yüzüğünü atan kız geri döndü.Evet merak etmeyin ailem bile kabul etti o kıza tekrardan.Lakin benim öfkem onun ailesine karşı asla ve asla geçmedi.Ayrıca soruyor olabilirsiniz neden birlikte olmanızı istemediler diye.
Benim üzerimde vazife değil lakin her kadın annesinin kaderini mutlaka ve mutlaka bir gün yaşar.Babası ekonomik yönden benim ailemden üstündü.Üniversite okumama olumlu bakılmıyordu.Üniversite okumak da neymiş ki denildi.Sonun da iş garanti değil denildi.Kız babası ortaokul annesi ise ilkokul mezunu bir kadın.Babadan kalma bir mirası ve iş yerini devam ettiriyorlar.Ve ekonomik yönden oldukça iyi bir durum.Kıyas isteyenlere bir doktor'un kazancından daha fazla gelirleri var.İşini merak edenlere.Sanayi ve araba tamir işleriyle meşguller.
Yani maddi sebeplerden dolayı bu ilişkiye onay çıkmadı ve ben bu durumlarla karşı karşıya kaldım.
Evet geri dönüp geldikten sonra ben terk ettim onu.Forum sayfalarına girip açtığı konuları yakaladım sürekli.Çünkü sayısız kitap okuyan ve araştırmayı seven bir insanım.Ama gördüğüm o ki açılan konularda asla ve asla erkek tarafından bakılmıyor olaya.
Forumdan uzaklaştırılabilirim.Konu silinebilir ama tek ricam herkesin okuması.Lütfen ilişkilerinizde erkek tarafı açısından da olaya bakın.Tek taraflı yargılamayın kimseyi.Kadın dayanışması güzel bir şey elbet.Ama her ne kadar duygularımızı bastırıyor olsakta bizde kendi içimizde gidilen ve kaybedilen her değere ve ilişkiye üzülüyoruz.
2 hafta sonra ameliyatım var.Bunu gizli tutuyorum.Bakalım oradan da sağ çıkabilecekmiyim. Kız arkadaşım yani eski nişanlım ise şuan boşlukta,sevilmediğini,değer görmediğini ve artık aşkı başkasında aramayı düşünen bir ruh hali içerisinde.Yolu açık olsun diyorum.
Nişanlılık döneminde yaşadığım,hakaretler,ezici cümleler bunların hepsi kız tarafından yapılan şeylerdi.Hepsi resmen evlilikten soğuttu.Oysa çalışmayı seven ve asla ve asla sevdiğim insana sıkıntı çektirmek istemeyen bir insanım.Tabi ki ailesinin yaptıkları yüzünden kızı sorumlu tutamam.Ama 7 ay önce o yüzüğü atmasaydı şuanda evliydik ve baş başa bir hayatta mücadele veriyorduk.Kendi ailem ise ekonomik ve maddi yönden sürekli destekte oldu.
Ayrıca sorarsanız madem ailesi kızı istemiyordu da nasıl oldu da nişana izin verdi diye.Açtığım davadan vazgeçmem için oyun oynadılar.Bense sevdiğim insanı kazanmak için o oyuna göz yumdum.Davayı çekince de kızı kandırdılar ve olay tamamen bitti.
O yüzden siz siz olun sadece kendi aklınızla hareket edin.Ancak ve ancak iyi niyet sahibi insanlardan fikir alın ve uygulayın.
Her olayın bir uzantısı vardır.Ve arkasında yatan gerçekleri görmeden durumu yargılamak kadar hatalı bir durum olamaz.
