merhaba melek anneleri
belki beni hatırlayanlar vardır, uzun süredir girmiyorum siteye. ben en son bıraktığımda 2550'li sayfalardaydık, nerdeyse 2900.sayfaya gelinmiş. aramıza yeni katılan anneler olmuş. ne acı, allah düşmanımın bile başına vermesin, istemem kimsenin yüreği böyle yangın yerine dönsün. ben 3 eylül 2016'da ilk bebeğim oğlum mete'yi 40 hafta 6 günlükken ve her şeyin yolunda olduğu ve normal olduğu söylenmişken karnımda kaybettim. her şey yolunda olduğu için normal doğumu bekliyorduk ve hastaneye gittiğimde açıklığım olduğu için ve doğum başlamış olduğu için suni sancı vererek normal doğumla dünyaya getirdim oğlumu. hiç birinize anlatmama gerek yok o acıyı, zaten kader arkadaşı olduğumuz için burdayız hepimiz. ben doğumdan sonra oğlumun eşyalarına elimi dahi süremedim, kız kardeşim ben hastaneden dönmeden kaldırmış her şeyi. sonrası büyük yıkım, acı, gözyaşı, kendimi suçlama...
ben oğluma otopsi yapılmasını kabul etmedim, kıyamadım çocuğuma.cenazesini teslim etmeyiz otopsi yapılırsa dediler, ben bebeğimin cenazesini almak istedim. sonrasında pıhtılaşma testleri yapıldı ve bende 2 tane mutasyon çıktı. normal doğum yaptığım için doktor hiç korunma vermedi, zaten vücudun hazır olduğunda ancak hamile kalırsın dedi. tabi bu arada eski doktoru görmek istemedim, doğum yaptığım hastanenin önünden bile aylarca geçmedim. mete'den sonra 6 haftalık bir düşük yaptım. tabi yine acı, gözyaşı ve yıkım.
2017 nisanda tekrar hamile kaldım. 30. haftaya kadar aspirin ve kan sulandırıcı iğne ; 30.haftadan sonra 34. haftaya kadar sadece iğne kullandım. 34.haftadan beri haftalık kontrole gidiyorum. bugün kontrolden geldim. 37. hafta bitmek üzere ve bebeğin iyi olduğunu söylüyor ama kötü bir geçmişim olduğu için bekletmek istemiyor. o yüzden pazartesi nasipse doğuma gideceğim.
doğum anında edilen duaların kabul olduğunu söylerler. dua etmek istediğim arkadaşlar vardı. onların isimlerini bir not defterine yazacaktım, o zaman burası aklıma geldi. ben oğlumu ilk kaybettiğimde buradan çok destek almıştım. o zamanlarda da bizim gibi bebeklerini kaybeden ve bebeklerinin kardeşlerini kucaklarına alan melek annelerinin mesajlarını okuyordum ve yemin ederim sanki kendim doğum yapmış gibi seviniyordum.
tanıdığım tanımadığım, ismini bildiğim bilmediğim, tüm melek annelerine; hepinize dua edicem pazartesi günü. keşke bunlar başımıza hiç gelmeseydi, keşke kimsenin başına gelmese, keşke bir daha hiç bir bebek ölmese ama dünyanın kanunu böyle. bu dünya imtihan dünyası. evlat acısı peygamber imtihanı, bizler çok büyük bir sınavla imtihan edildik. her seferinde dilimdem düşürmüyorum; rabbim bizleri bir daha evlatlarımızla sınama, bize evlat acısı yaşatma, bize sağlıklı, mutlu, huzurlu, akıllı, hayırlı kız ve erkek evlatlar nasip et, kucaklarımızı boş koyma. evlatlarımızın büyüdğünü görmeyi, sünnetlerini, mezuniyetlerini, gelinliklerini, damatlıklarını görmeyi nasip et. amin.
hepinize dua edicem kardeşlerim, siz de bana dua edin. rabbim bu sefer bebeğimi kolaylıkla sağlıcakla kucağıma almayı nasip etsin, bu sefer bebeğimi eve getireyim.