Boşanınca annem babam yanıma taşındı bir süreliğine. Ben kendi evimde yaşıyordum. Hayatımda yaşadığım en zor 6 aydı diyebilirim. Çarşı, market, fatura, aidat, temizlik bende. Hafta içi işe git, çalış, eve alışveriş yap, pişir, topla, işe git fatura öde. Annem de babam da maaşları olmasına rağmen ellerini ceplerine atmadı. O zaman hanyayı Konya’yı anladım. Hemen onları kendi evlerine yolladım ve hayatımı kendi elime aldım. Tek yaptıkları çocuğa bakmaktı çocuk zaten akşama kadar okulda. Neden geç kaldın, arayan kimdi, kime mesaj yazıyorsun, bu saatte neden bunu yiyorsun.. offf bi salın beni dedim ya.
Hiç durma güzel kardeşim. Bir yaştan sonra bu uzun havalar hiç çekilmiyor. 1+1 ev tut ve çık kızınla. Gayet de güzel yaparsın kafan da rahat olur.