Sınır, özgüven, tekrarlayan hatalar

B

BeatrixKiddoo

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.
Üyelik İptali
Kayıtlı Üye
20 Ocak 2023
227
618
18
Bu konuyu hem dertlesiriz hem de genç arkadaslar sürekli aynı konuları yazıp yazılanlara fazla reaksiyon gosteriyor onun için actim. Bu konuyu daha cok genç onlara yol gösterir amacıyla actim. Yaklaşık 1 haftadır forumdayim. Konular hep aynı aslında. Genellikle sınırı koruyamayan insanlar yazıyor. Yanlış anlaşılmasın ben kendimi farklı bir yere konumlandirmiyorum. Belki bir nebze akillanmisimdir.

Kv, kp, görümce, anne, arkadaş, sevgili... at kosturuyor, taviz veriyoruz veriyoruz. Konularda gerçeklerle karşılaşan insanlarda hemen savunma ama kocamiii , annemi vs...uzemem halleri.

Niye toksik ilişkilere tutunuyoruz? Neden kv problemini görürken eşimizi geç görüyoruz? İlişkilerden gitmek niye zor? Tecrübeli arkadaşlar ne yaşadı da sinir cekebildi? Niye ozguvenimiz çok düşük? Buralardan kendini çıkaranların tecrübeleri?
 
Bu akşam ben de birazcık hüzünlüyüm. Konu açmak yerine şuraya sıkıştırayım problemimi. Hem sizin sorunuza da cevap yazayım konu dışı olmasın :)

İlişkilerden gitmek niye zor?
Genişletmek için tıkla...
İnsan yalnız kalmaktan endişe ediyor, belki bundandır ya da sağlıksız bağlanmaktan. Kendisine değer vermeyişinden. Birçok sebep sayabiliriz aslında. Zaten zamanla artık bu tarz sağlıksız ilişkilerin zararını gördükçe kendi uzaklasiyor. En azından akıllıca davranıp uzaklaşması gerek. Ben kendi adıma iliskilerde bunu yapıyorum. Fakat şimdi de şöyle bir sorun oluyor. Yalnızlık hissi. Yani aramayani arayıp sormayinca, o zararlı deyip uzaklaşınca, şu daha ilişkinin başında böyleyse sonradan kim bilir ne yapar diye diye elde kalıyor sıfır. :KK14:
 
darkmore .!.:
Püf nokta akıllı olmak.
Mantıkla davranmak,duyguları yeri geldiğinde bir kenara bırakabilmek.
Genişletmek için tıkla...
Kesinlikle doğru. Bende ek olarak kimseyi ama kimseyi değiştirmeyeceğimi idrak etmem oldu. Bir de acımasız gelebilir ama karşımdaki insana acıyacak olsam hemen soruyorum o sana acıdı mi?
 
Anne-babamın 6 yaşında boşanması, babamdan ne manevi ne maddi destek görmem, babasız büyümem… Baba travması ve erkeklere güvensizlik.
Sevgi açlığı, özgüven eksikliği, karşımdaki kişiye güvensiz bağlanma, kaygılar, yalnızlıktan korkma hissi
Böyle olunca aşağılık kompleksi olanlar, narsist özellik taşıyanlar, öfke problemi olanların açık hedefi haline geliyorsun, istismar ediliyorsun.
Ama çok şükür ki fazla uzatmadan hayatımdan çıkarıyorum ve o yalnızlık boşluğuna geri dönüyorum…
 
therewillbeaday .!.:
Bu akşam ben de birazcık hüzünlüyüm. Konu açmak yerine şuraya sıkıştırayım problemimi. Hem sizin sorunuza da cevap yazayım konu dışı olmasın :)


İnsan yalnız kalmaktan endişe ediyor, belki bundandır ya da sağlıksız bağlanmaktan. Kendisine değer vermeyişinden. Birçok sebep sayabiliriz aslında. Zaten zamanla artık bu tarz sağlıksız ilişkilerin zararını gördükçe kendi uzaklasiyor. En azından akıllıca davranıp uzaklaşması gerek. Ben kendi adıma iliskilerde bunu yapıyorum. Fakat şimdi de şöyle bir sorun oluyor. Yalnızlık hissi. Yani aramayani arayıp sormayinca, o zararlı deyip uzaklaşınca, şu daha ilişkinin başında böyleyse sonradan kim bilir ne yapar diye diye elde kalıyor sıfır. :KK14:
Genişletmek için tıkla...
Duruma göre bazen tamamen uzaklaşmak bazen de yerine elinizdeki duruma politik davranmak gerekiyormuş. Ben o kadar düz yetistirilmisim ki sevmediğim insana selam bile vermezdim. Şimdi daha notrum. Karşındakine iyilik ya da kötülük fırsatı veriyorum. İyi dediğimiz kötü, kötü dediğimiz iyi çıkabiliyor. Sessizce gözlemlemek lazım galiba.
 
therewillbeaday .!.:
Bu akşam ben de birazcık hüzünlüyüm. Konu açmak yerine şuraya sıkıştırayım problemimi. Hem sizin sorunuza da cevap yazayım konu dışı olmasın :)


İnsan yalnız kalmaktan endişe ediyor, belki bundandır ya da sağlıksız bağlanmaktan. Kendisine değer vermeyişinden. Birçok sebep sayabiliriz aslında. Zaten zamanla artık bu tarz sağlıksız ilişkilerin zararını gördükçe kendi uzaklasiyor. En azından akıllıca davranıp uzaklaşması gerek. Ben kendi adıma iliskilerde bunu yapıyorum. Fakat şimdi de şöyle bir sorun oluyor. Yalnızlık hissi. Yani aramayani arayıp sormayinca, o zararlı deyip uzaklaşınca, şu daha ilişkinin başında böyleyse sonradan kim bilir ne yapar diye diye elde kalıyor sıfır. :KK14:
Genişletmek için tıkla...
Beni anlattınız sanki… Yaşım 28. Çok iyi giden eğitim, iş, arkadaşlık hayatım maalesef aşk ve evlilik konusunda aynı değil. Ve ben de bu sebeplerden kaynaklandığını düşünüyorum.
 
BeatrixKiddoo .!.:
Kesinlikle doğru. Bende ek olarak kimseyi ama kimseyi değiştirmeyeceğimi idrak etmem oldu. Bir de acımasız gelebilir ama karşımdaki insana acıyacak olsam hemen soruyorum o sana acıdı mi?
Genişletmek için tıkla...
Acıma yetime döner koyar gözüne demişler 😂
 
Kadınlar erkeklerden daha çok evliliğe önem veriyor bence. Bu tarz konuları okuduğum da daha net anlıyorum. Çünkü erkek tarafı kadına problem yaşatırken ses çıkarmaması, laf sokarken dur dememesi, aman beni uğraştırmasınlar havaları, stresini kadından çıkarmaları... hep az sevgi ve az sorumlulukta bence. Hele ki kadının gideceği bir yer olmadığını biliyorsa eyvah. Yalnız ve ailesiz asla yaşayamaz yinede bana muhtaç kafasıyla kendilerini düzeltme gereği duymuyorlar.
 
nightwish_black .!.:
Beni anlattınız sanki… Yaşım 28. Çok iyi giden eğitim, iş, arkadaşlık hayatım maalesef aşk ve evlilik konusunda aynı değil. Ve ben de bu sebeplerden kaynaklandığını düşünüyorum.
Genişletmek için tıkla...
Bir de bu konu var. 30 sinir değil. 29 yaşında kötü bir evlilik yapmak yerine 35te iyi bir evlilik yapın. Bol bol yeni insanlarla tanışın( sevgililik değil yemek vs) ne istediğinizi ancak anlarsınız.
 
BeatrixKiddoo .!.:
Bu konuyu hem dertlesiriz hem de genç arkadaslar sürekli aynı konuları yazıp yazılanlara fazla reaksiyon gosteriyor onun için actim. Bu konuyu daha cok genç onlara yol gösterir amacıyla actim. Yaklaşık 1 haftadır forumdayim. Konular hep aynı aslında. Genellikle sınırı koruyamayan insanlar yazıyor. Yanlış anlaşılmasın ben kendimi farklı bir yere konumlandirmiyorum. Belki bir nebze akillanmisimdir.

Kv, kp, görümce, anne, arkadaş, sevgili... at kosturuyor, taviz veriyoruz veriyoruz. Konularda gerçeklerle karşılaşan insanlarda hemen savunma ama kocamiii , annemi vs...uzemem halleri.

Niye toksik ilişkilere tutunuyoruz? Neden kv problemini görürken eşimizi geç görüyoruz? İlişkilerden gitmek niye zor? Tecrübeli arkadaşlar ne yaşadı da sinir cekebildi? Niye ozguvenimiz çok düşük? Buralardan kendini çıkaranların tecrübeleri?
Genişletmek için tıkla...
30 yaşım dönüm noktamdır, o kadar hırpalandım ki ... Sonunda kendi hayatımın prensesi olacağım, kimseyi çekmeyeceğim dedim. O günden beri artık kendimi ifade edebiliyorum, kimsenin beni sevmesi için eğilip bükülemem. 36 yaşımda evlendim ve bu kuralı hiç esnetmedim, iyiyim şükürler olsun.
 
BeatrixKiddoo .!.:
Niye toksik ilişkilere tutunuyoruz? Neden kv problemini görürken eşimizi geç görüyoruz? İlişkilerden gitmek niye zor? Tecrübeli arkadaşlar ne yaşadı da sinir cekebildi? Niye ozguvenimiz çok düşük? Buralardan kendini çıkaranların tecrübeleri?
Genişletmek için tıkla...
Bence bu sorunun cevabı kimse olduğu gibi davranmıyor .herkes farklı bir role bürünüyor. Sonralari hep denir ya evlendikten sonra çok değişti. Kesin anası dolduruyor.
İlişkilerde gidemiyoruz çünkü bizim yaşadıklarımızdan daha onemlisi elalemin düşünceleri.
Özgüvenimiz birey olduğumuzu farkında olmadığımız için düşük.
Türk toplumu olarak kurban rolünü çok seviyoruz.
 
BeatrixKiddoo .!.:
Bir de bu konu var. 30 sinir değil. 29 yaşında kötü bir evlilik yapmak yerine 35te iyi bir evlilik yapın. Bol bol yeni insanlarla tanışın( sevgililik değil yemek vs) ne istediğinizi ancak anlarsınız.
Genişletmek için tıkla...
Tabii ki yaşın önemli olmadığını biliyorum. Ama bazı şeyleri yaşamak için geç kaldığımı düşünüyorum. O geç kalmışlık hissi bunaltıyor ama anneme söz verdim. Onun gibi sorunlu bir evlilik yapmayacağım. Zor günlerden geçiyorum, 3 gün önce nişanlımdan doğru olduğunu bildiğim bir kararla ayrıldım. Yani illa olsun diye çabalanıyorum ama artık ben de mutlu olmak istiyorum bu anlamda.
 
naz96 .!.:
Kadınlar erkeklerden daha çok evliliğe önem veriyor bence. Bu tarz konuları okuduğum da daha net anlıyorum. Çünkü erkek tarafı kadına problem yaşatırken ses çıkarmaması, laf sokarken dur dememesi, aman beni uğraştırmasınlar havaları, stresini kadından çıkarmaları... hep az sevgi ve az sorumlulukta bence. Hele ki kadının gideceği bir yer olmadığını biliyorsa eyvah. Yalnız ve ailesiz asla yaşayamaz yinede bana muhtaç kafasıyla kendilerini düzeltme gereği duymuyorlar.
Genişletmek için tıkla...
Aslında konuyu biraz da gidecek yeri olup da gidemeyenler için yazdım.
Bazısında hem kendi ailesi hem de karşı tarafın ailesi ezmis. 17 yaşında eğitim hakkı elinden alınmış, bir cehennemden diğerine. Gerçi umut hep var. Burda eğitim alamamış, mesleği olmayan kardeşlerim varsa Safiye Soyman'in hayat hikayesini dinlesinler. İlkokul mezunu, 13 yaşında evlendirilmis bir kadının kocasının lafınin altında kalmayıp memur olma hikayesi.
 
ATTRAENTE .!.:
30 yaşım dönüm noktamdır, o kadar hırpalandım ki ... Sonunda kendi hayatımın prensesi olacağım, kimseyi çekmeyeceğim dedim. O günden beri artık kendimi ifade edebiliyorum, kimsenin beni sevmesi için eğilip bükülemem. 36 yaşımda evlendim ve bu kuralı hiç esnetmedim, iyiyim şükürler olsun.
Genişletmek için tıkla...
Siz mutluysanız, huzurlu mutlu dingin bir evlilik yaptıysanız ne önemi var ki? Yaşadığınız tecrübeler size doğru kişiye doğru zamana götürmüş.
 
ossllem .!.:
Bence bu sorunun cevabı kimse olduğu gibi davranmıyor .herkes farklı bir role bürünüyor. Sonralari hep denir ya evlendikten sonra çok değişti. Kesin anası dolduruyor.
İlişkilerde gidemiyoruz çünkü bizim yaşadıklarımızdan daha onemlisi elalemin düşünceleri.
Özgüvenimiz birey olduğumuzu farkında olmadığımız için düşük.
Türk toplumu olarak kurban rolünü çok seviyoruz.
Genişletmek için tıkla...
Her dediğiniz doğru bence.
 
BeatrixKiddoo .!.:
Duruma göre bazen tamamen uzaklaşmak bazen de yerine elinizdeki duruma politik davranmak gerekiyormuş. Ben o kadar düz yetistirilmisim ki sevmediğim insana selam bile vermezdim. Şimdi daha notrum. Karşındakine iyilik ya da kötülük fırsatı veriyorum. İyi dediğimiz kötü, kötü dediğimiz iyi çıkabiliyor. Sessizce gözlemlemek lazım galiba.
Genişletmek için tıkla...
İşte tamamen uzaklaşmak veya duruma göre politik davranınca da bazen geriye yalnızlık kalıyor. Elbette saçma sapan ilişkiler yerine yalnızlık daha iyi ama bir yerden sonra bu duruma insan elinde olmadan canını sıkabiliyor..
 
Sizin yazdığınız,benim gördüğüm ilişkileri bitirmede çoğu kişi zorlanıyor.Ve bazıların ilişki bitince çektiği derin acılar.Belki ben anlayamıyorum.En ufak sevgi kırıntısına bel bağlamalar,olmayacak şeyi oldurmaya çalışmalar çok fazla geliyor bana.Sadece niye körü körüne bağlanıyorlar onu çözemiyorum.Kadınlarımızın da sevgi algısı bozuk Belki hayat tecrübeleri yoktur.Ölümden başka her şeye çare var aslında.
Sınırlar konusuna katılıyorum.Biraz asi ve özgür ruhlu olmak gerekiyor belki de.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Back
X