- 26 Eylül 2010
- 17.476
- 32.646
Eski konumu bilenler bilir diye kk klasiği bir cümle ile başlıyorum
Herkeste olmuştur herhalde sinirlerinin yıprandığı dönemler. Bende de var bu durum şu an. Eşime sinirlendim ve kafa dinlemek için ailemin yanına geldim. İlk hafta geldi geçti bile, kaldı bir haftam. Bu süre içinde olayları düşünmeyeceğimi, eğleneceğimi falan düşünüyordum ama öyle olmadı. Eğleniyor muyum, geziyor muyum evet ama sürekli sırtımda bir yükle...Ne yapsam, ne olsa sinirim geçmiyor.
İlk günlerde açıklayıcı uzun bir mail yazdı, zerre umrumda olmadı. Arada bir konuşuyor, bir şeyler yazıyor ama yine önemsemiyorum. Sanki yalan söylüyor gibi ne inanasım geliyor ne de yüz veresim. Aynı şeyleri yaşasın, benim gibi yyalnızlıktan kafayı yesin istiyorum. Elime ggeçse bir kaşık suda boğabilirim. Ne özlem ne sevgi hiç bir şey hissetmiyorum tek hissettiğim öfke!
Bazen diyorum adam özür dilemiş, dikkatli olurum demiş daha ne yapabilir? Tamam diyorum göreceğiz... Sorularına cevap veriyorum ama bir yerden sonra yine duramayıp laf sokmaya başlıyorum.
Bugğn misal aynı şey oldu, burada yağmur var orada nasıl dedi güzel dedim. Kuşların nasıl olduğunu anlattı, fırtınanın ailesinin yazlıktaki etkisini falan anlattı hepsine hmmm, iyi, olur öyle gibi cevaplar verdikten sonra sorduğu başka bir şeye "hiç bir şey olmamış gibi iş güç anlatma bana git konuş patronuna" dedim.
Bu sinir harbini nasıl atarım bilmiyorum. Akrabalarla görüşüyoruz, kardeşlerimle film-dizi izliyor fazlaca gülüyoruz. Hava güzel oluca dışarıdayız yeterice kafa dağıtacak şeyler yapıyorum ama olmuyor. Kardeşim bile "yeter çektirdin, olay neyse ne bence yeter" diyor. Bir şey söylemese kendi kendime sinir yapıyorum hala önemsemiyor diye, söylese rahat bıraksın beni istiyorum ya da gereksiz konular konuşmasın istiyorum
Herkeste olmuştur herhalde sinirlerinin yıprandığı dönemler. Bende de var bu durum şu an. Eşime sinirlendim ve kafa dinlemek için ailemin yanına geldim. İlk hafta geldi geçti bile, kaldı bir haftam. Bu süre içinde olayları düşünmeyeceğimi, eğleneceğimi falan düşünüyordum ama öyle olmadı. Eğleniyor muyum, geziyor muyum evet ama sürekli sırtımda bir yükle...Ne yapsam, ne olsa sinirim geçmiyor.
İlk günlerde açıklayıcı uzun bir mail yazdı, zerre umrumda olmadı. Arada bir konuşuyor, bir şeyler yazıyor ama yine önemsemiyorum. Sanki yalan söylüyor gibi ne inanasım geliyor ne de yüz veresim. Aynı şeyleri yaşasın, benim gibi yyalnızlıktan kafayı yesin istiyorum. Elime ggeçse bir kaşık suda boğabilirim. Ne özlem ne sevgi hiç bir şey hissetmiyorum tek hissettiğim öfke!
Bazen diyorum adam özür dilemiş, dikkatli olurum demiş daha ne yapabilir? Tamam diyorum göreceğiz... Sorularına cevap veriyorum ama bir yerden sonra yine duramayıp laf sokmaya başlıyorum.
Bugğn misal aynı şey oldu, burada yağmur var orada nasıl dedi güzel dedim. Kuşların nasıl olduğunu anlattı, fırtınanın ailesinin yazlıktaki etkisini falan anlattı hepsine hmmm, iyi, olur öyle gibi cevaplar verdikten sonra sorduğu başka bir şeye "hiç bir şey olmamış gibi iş güç anlatma bana git konuş patronuna" dedim.
Bu sinir harbini nasıl atarım bilmiyorum. Akrabalarla görüşüyoruz, kardeşlerimle film-dizi izliyor fazlaca gülüyoruz. Hava güzel oluca dışarıdayız yeterice kafa dağıtacak şeyler yapıyorum ama olmuyor. Kardeşim bile "yeter çektirdin, olay neyse ne bence yeter" diyor. Bir şey söylemese kendi kendime sinir yapıyorum hala önemsemiyor diye, söylese rahat bıraksın beni istiyorum ya da gereksiz konular konuşmasın istiyorum