Ya birde insan çocukla cidden bunalıyor. Ben ki tek çocuğum var,kızım bebekken annem/kayınvalidem biri gelsede 1 saat ilgilense diye milletin gözünün içine bakıyordum. Eşimin gelmesini iple çekiyordum.Gelene bir seviniyordum ki anlatamam. Çocuğumu sevmiyor muyum? Yada kötü bir anne miyim sanmıyorum ama cidden insan bazen bunalıyor. 1 fincan kahveyi sıcakken içmek,iki satır kitap okumak lüksmüş gibi geliyor. 2 çocuk var,3.ye hamile cidden bunalmıştır eminim. Benimde bir arkadaşım var kızı 4 yaşında oğlu 10 aylık,kadın yalvarıyor gel kahve içelim diye çünkü bunalıyor,kızı okulda ama minik bebeği kucak istiyor sürekli. Bende gidince alıyorum bebeği kucağıma oyalıyorum,kadıncağız yemeğini yapıyor. Bir kahvesini içiyor soğutmadan. Ben şimdi beni kahveye çağırıyor ama çocuk bakmaya çağırıyor beni kullanıyor diyemem ki. Varsın öyle olsun zaten umrum değil. Ben karşımda yardıma ihtiyacı olan,yorgun bir anne görüyorum. Ki asla kimseye çaya kahveye gitmeyi alışanlık haline getirmeyi sevmem,sık sık hoşlanmam ama gelin görün bu kadına hayır diyemiyorum. Üzülüyorum haline.
Sizde cidden alınmayın. Ben inanın art niyet aramiyorum. Belliki çok bunalmış. 2 saat çocuk peşinde koşmam demiş kendince. Size değer vermediginden değil ama insan hep önce can sonra canan der ya o hesap. Düşünememiş cidden alınıp kırılacağınızı,halimi anlar demiş belkide.
