bir kere sorununuz olduğunu kabullenmeniz ve buna çözüm bulmak istemeniz mutlu olmak istediğiniz anlamına geliyor ki güzel....
bu durumda kimse sizi anlayamaz...hele ki aynı ya da benzer şeyleri yaşamayanlar...yaşadıklarınızın geçici olduğunun siz de farkındasınız...yapacağınız şey kendinize uğraşlar bulmak sebepsiz yere kedinie deeşinize deemeğinize de yazık etmeyin ve unutmayın her inşin bir çıkışı vardır...en büyük artınız eşinizin de size destek olması..çok mutsuzsanız iş değiştiririm dediğinde neden düşünmediniz de şimdi ayrılık düşünüyorsunuz??
herkes zaman zaman zor günler atlatır kimsenin hayatı güllük gülstanlık olamaz...
branşı ne?? istifa etsin küçük yerdeymişsiniz sizin maaşınız yeter belki bir süre kpss çaışsın atanmaya çalışsın, olmadı başka bişey yapsın...(ben milli eğitime bi kez daha beddua ettim az önce)
eşim ve ben de öğretmeniz...ben ordudayım o rizede...1 yıl öncesine, hatta 6 ay öncesine kadar mükemmel sayılabilecek bir hayatımız vardı...aynı okuldaydık, 2,5 yıl bir gün bile ayrılmadık...sonra bu haziranda ünyeye tayin istedik...benim atamam yapıldı eş durumu atamalarını heyecanla bekledik burda kendimize yine mükemme bir hayat kuracaktık ama olmadı ve inanılmaz bir hayalkırıklığı....eşimin ataması yapılmadı rizede kaldı..ben ona kızdım küstüm ağladım çaresizlikten....yapacak bişeyimiz yoktu....şimdi o rizede ve ben burda geldiğim, tek başıma kaldığım b u yere alışmaya çalışıyorum...çalıştığım okulu öğrencilerimi çoook seviyordum, işime koşarak gidiyordum...şimdi burda yeni ve tek başımabir hayat yaşıyorum...anadolu lisesindeydim şimdi kız meslek lisesinde çaışıyorum (en azından anadolu kısmında) arkadaşlarım vardı burda yalnzım ve ben eşim için geldim buraya ama o nerde 7 saatlik uzak bir şehirde...ben onsuz kaldım o bensiz....saymaya kalksam bisürü bunalım...daraldım eşimi bunalttım...ama baktım olmuyor geçecek dedim, geçici dedim ve herşey pembeleşmeye başladı....
eşinizde söyleiş geçici geçecek....bunun için eğer eşinizi seviyorsanız, boşanmayı değil kötü şartları nasıl iyi hale getirebilirim diye düşünün...
(bu arada benim televizyonum da bozuldu bi o vardı ses seda yapan evin içinde kend nefes sesimle kalakaldım)
benim yaşadığım yalnızlık "gereksiz" ve boşuboşuna delirtiyor insanı ...oysa sizinki mecburiyetten atlatılması daha kolay...