Ah şu çocuklar, kanatsız melekler... Bizim için ne de çok fedakarlık ediyorlar. Hakları nasıl ödenir bilmem. O yavru doğduğunda anne ilgisi ve bakımı karşılığında abisine güzel bi okul hayatı ve annesine yeni aldığı terfiyle mutlu bi çalışma hayatı yaşatacak.
Belki çok tepki alacağım belki haksızım belki hakliyim bilmiyorum ama bence sırf daha iyi koşullar için çocuk ona buna emanet edilmez. Bi bebeğin yeri annesinin yanıdır. Ha, maddi durum ciddi problemler getirir o zaman mecburen çocuğu ac birakamayacagiz tabi dişiyle tirnagiyla çalışır anne. Ama bu sefer de neden ikinci çocuk? Hadsizlik etmek istemem ama yazık değil mi? Çok argo bi atasözü var, teşbihen söylüyorum; el elin eşeğini türkü söyleyerek ararmis. Ne kadar iyi bakıcı bile gelse, bebek düştüğünde ağladığında en fazla ne kadar sızlar içi? Annesinin yerini tutar mi?
