- 20 Mart 2016
- 937
- 1.031
- 33
- Konu Sahibi kralicetaci
- #1
Merhaba hanımlar.Hiç uzatmadan direkt konuya girmek istiyorum.Derdim kendimle.Resmen kendimle başa çıkamıyorum.Biliyorum ki bu hayatta herşey istediğimiz gibi olmaz, hiç kimsenin hayatı dört dörtlük değildir.Kendimi hep kesinlikle kıskanç olmayan biri olarak tanımladım bu yaşıma kadar (23) biri bişeylere sahip olduğunda Allah daha iyi etsin,daha çok versin dedim hep.Hiç hasetlendiğimi bilmem gerçekten.Fakaat, benim hayatımda dış etkenler yüzünden bişeyler istediğim gibi gitmezse, karşımdaki kim olursa olsun bir anda ona düşman kesiliyorum.Ve çok saldırgan davranmaya başlıyorum.Gerçekten yapmak istediğim şeylerin önüne engel konduğu zaman yada çok önemsenmediği zaman bilinçli olarak karşımdakini kırma eğilimi gösteriyorum.Ve bundan kendimi kurtaramıyorum.Mesela şu an üniversite okuyorum, okuduğum bölümle orantılı olarak devam etmek istediğim mesleği çok istiyorum ve çok önemsiyorum.Ve istiyorum ki hayatımdaki insanda böyle olsun.Ben büro açmak istiyosam hayatımdaki insan bununla çok ilgilenmemek yerine yada bakarız ederiz dediğinde resmen şeytana dönüşüyorum.İstiyorum ki otursun benimle büro koltuğu masası filan baksın heves etsin filan yani.Çünkü ben herkese karşı böyleyim.Mesela ilişkimde bu zamana kadar erkek arkadaşımın arabalara olan düşkünlüğü yüzünden oturup kalkıp araba baktığımızı bilirim.Her beğendiği arabanın fotoğrafını atar yorum ister bilmemne ilgilenirim yani.Hemde hiç anlamadığım ve aslında umrumda bile olmadığı halde.Ama bende kendim için önemli olan bişeyde aynı karşılığı alamayınca gözüm dönüyor.
Bu sadece basit bir örnek.Ve daha bunun gibi bir çok şey yani umarım açıklayıcı olmuşumdur.Mantıken her ne kadar herşey dört dörtlük olmaz fikrini benimsesemde duygularım bunu kabul etmiyor.''eşim izin vermediği için çalışmıyorum'', ''babam izin vermediği için dışarı çıkamıyorum'', ''kardeşim dağınık olduğu için evi toplu tutamıyorum'' diyerek nasıl yaşıyor insanlar? Ben neden işler planladığım yada heves ettiğim gibi gitmediği zaman bu kadar saldırganlaşıyorum.Normal zamanda düşünüp kırılmasın diye söylemediğim düşüncelerimi bile çatır çatır söylüyorum sırf kırıp dökmek için.İşler ''kendim'' için istediğim gibi gitmediğinde kabullenemiyorum.Kendim için istediğim düzeni hayatı yaşayan bir sürü insan var.Sanki bende kendim için istediklerimi hayata geçiremezsem ölücek gibi hissediyorum.Nasıl yaşanır ki diye düşünmeye başlıyorum.Siz işler planladığınız gibi gitmediği zaman (dış etkenler sebebiyle) nasıl sakin kalabiliyosunuz? yada kalabiliyor musunuz? Tahammülüm yok.Hiç YOK.
*Eşim beni ailesine karşı korumak zorunda, korumazsa kötü olur.
*Hayatımdaki insan beni zora sokmak yerine istediklerimi bana sunmak zorunda,yoksa daha kötüsünü ben ona yaparım.
*Eğer ben gitmeyi gerçekten çok istiyorsam, giderim.
*Uykumdan uyandırılmayı sevmem, eğer bunu umursamayıp gürültü yaparsan seni uzun süre uykusuz bırakırım.
Kafam sadece böyle çalışıyor.Çok yıprandım..
NOT:İNANIN BU DURUMLARLA ÖVÜNMÜYORUM.NASIL DÜZELİCEM SADECE BUNUN YOLUNU ARIYORUM.İşler yolunda gitmeyince karşınızdakine düşman olmak ne kadar yıpratıcı tahmin bile edemezsiniz..
Bu sadece basit bir örnek.Ve daha bunun gibi bir çok şey yani umarım açıklayıcı olmuşumdur.Mantıken her ne kadar herşey dört dörtlük olmaz fikrini benimsesemde duygularım bunu kabul etmiyor.''eşim izin vermediği için çalışmıyorum'', ''babam izin vermediği için dışarı çıkamıyorum'', ''kardeşim dağınık olduğu için evi toplu tutamıyorum'' diyerek nasıl yaşıyor insanlar? Ben neden işler planladığım yada heves ettiğim gibi gitmediği zaman bu kadar saldırganlaşıyorum.Normal zamanda düşünüp kırılmasın diye söylemediğim düşüncelerimi bile çatır çatır söylüyorum sırf kırıp dökmek için.İşler ''kendim'' için istediğim gibi gitmediğinde kabullenemiyorum.Kendim için istediğim düzeni hayatı yaşayan bir sürü insan var.Sanki bende kendim için istediklerimi hayata geçiremezsem ölücek gibi hissediyorum.Nasıl yaşanır ki diye düşünmeye başlıyorum.Siz işler planladığınız gibi gitmediği zaman (dış etkenler sebebiyle) nasıl sakin kalabiliyosunuz? yada kalabiliyor musunuz? Tahammülüm yok.Hiç YOK.
*Eşim beni ailesine karşı korumak zorunda, korumazsa kötü olur.
*Hayatımdaki insan beni zora sokmak yerine istediklerimi bana sunmak zorunda,yoksa daha kötüsünü ben ona yaparım.
*Eğer ben gitmeyi gerçekten çok istiyorsam, giderim.
*Uykumdan uyandırılmayı sevmem, eğer bunu umursamayıp gürültü yaparsan seni uzun süre uykusuz bırakırım.
Kafam sadece böyle çalışıyor.Çok yıprandım..
NOT:İNANIN BU DURUMLARLA ÖVÜNMÜYORUM.NASIL DÜZELİCEM SADECE BUNUN YOLUNU ARIYORUM.İşler yolunda gitmeyince karşınızdakine düşman olmak ne kadar yıpratıcı tahmin bile edemezsiniz..
Son düzenleme:
