- 27 Temmuz 2020
- 34
- 46
- 3
- 29
- Konu Sahibi Yolunneresindeyim
-
- #1
Terapi daha önce aldım ama çok fazla para gerekiyordu. Bir süre sonra başa çıkamadım bıraktım.Psikiyatr gidiyorumTerapi alıyor musunuz?
Haklısınız en iyiisiİnsanız hepimizin zaman zaman modu düşüyor kendi adıma tüm olumsuzluklara ragmen murlu olmayı hakettiğimi düşünüyorum
Küçük şeyler beni mutlu ediyor başkalarının mutluluğu da, negatif alanlar ve insanlardan uzak duruyorum.
Böyle bir insan değildim. Bu durumun babamın baska bir eşi olduğu ortaya çıkması ve onunla gelişen olaylarla basladığını düsünüyorum. Sinir krizleri, dayak yemem, babamın evi terk etmesi gibi şeyler.Kendi derdim de büyük demiyorum asla.Çok daha büyük sorunları olan insanlar var onlara da üzülüyorum.Ama bilmiyorum çok tükenmis hissediyorum.Ayrıca psikiyatrik bazı sorunlarım da vardı, uzun bi süre çorbayla ve sıvı beslendim, 45 kiloya düştüm vs. Bunların benim sabrımı arttırmasında katkısı çok.Ama beni yordu da sanırım. Yoruldum sadeceYani öyle sürekli sonsuz mutluluk diye bir şey yok zaten . Anlık yaşanan kısa mutluluklar var. Önemli olan huzurlu olmak diye düşünüyorum.
Sizi rahatsız eden bir olay olması lazım hiç düşündünüz mü? Ne oldu mesela kırılma noktanız ne? Ne zamandır böyle hissediyorsunuz?
İlaç tedavisinin yararlı olduğuna inananlardanım. Ancak seçtiğiniz psikiyatr sizi hiç dinlemeden sürekli ilaçlara devam diyorsa bir düşünün.
Haklısınız bende böyle düşünen bir insan değilim aslında. Ama bu ara hissettiğim bu ve toparlayamıyroum.Hayatın kötü yönlerine bakarsanız mutsuz olmanız doğal, durduk yere milyon tane dert çıkarabilirim bende şuan kendime, ne gerek? Yarına çıkacağımı bilmezken yaşadığım şuanı zehir etmeyi neden istiyim ki, ben hayatın iyi yanlarından bakıp daha çok mutlu hissediyorum kendimi, zaten sorunlarımız olacak hastalıklarımız ölümlerimiz vs hepsi olacak şimdi üzülürsen onlar olduğunda yıkılırsın, yapma
Arayış içindesiniz bence dinimize yönelin . Okuyun bilgilenin . Bir çok taş yerine oturacaktır emin olun.24 yaşındayım ama çok yorgun hissediyorum hayata karşı. Heveslerim yok, tükenmis gibi hissediyorum.Bir olay olsa bile ağlayamıyorum, ağlamıyorum. Kullandığım antidepresanların etkisi mi bilmiyorum. Antidepresan kullanınca mutlu hissetmek gerekmiyor muydu.Genellikle bir problemle karşılaştığımda kendimi temizliğe veriyorum. Hatta biraz önce ayakkabılığı boşalttım sildim.Dünya gercekten korkunç bir yer. Buraya mutlu olmak için gönderilmediğimiz de bariz. Kendi dertlerimi pek umursamıyorum ama dünyada da o kadar cok acı var ki.. Varoluşsal düşünceler içerisindeyim sürekli. Gerçek hayata dönemiyorum. Kendi içimde bir dünyam var ve ben sürekli kendimleyim. Bazen vücudum bile bana yabancı geliyor. Böyle hisseden var mı? Merak ediyorum
Bence yanlıs düsünüyorsunuz. Dine yönelip yönelmediğimi nerden biliyorsunuz? Bu mesajdan nasıl bunu çıkarabildiniz. İlahiyatcıyım yeterlidir bu sanırım.Arayış içindesiniz bence dinimize yönelin . Okuyun bilgilenin . Bir çok taş yerine oturacaktır emin olun.
Dönemsel demek ki bu da sevindirici geneliniz öyle olsaydı hayat çekilmez olurdu çünkü, umarım kısa zamanda atlatırsınız bu durumuHaklısınız bende böyle düşünen bir insan değilim aslında. Ama bu ara hissettiğim bu ve toparlayamıyroum.
o zaman onları düşünme artık kendi yoluna bak evet psikolojik yormuş bu olaylar seni mlsfHaklısınız en iyiisi
Böyle bir insan değildim. Bu durumun babamın baska bir eşi olduğu ortaya çıkması ve onunla gelişen olaylarla basladığını düsünüyorum. Sinir krizleri, dayak yemem, babamın evi terk etmesi gibi şeyler.Kendi derdim de büyük demiyorum asla.Çok daha büyük sorunları olan insanlar var onlara da üzülüyorum.Ama bilmiyorum çok tükenmis hissediyorum.Ayrıca psikiyatrik bazı sorunlarım da vardı, uzun bi süre çorbayla ve sıvı beslendim, 45 kiloya düştüm vs. Bunların benim sabrımı arttırmasında katkısı çok.Ama beni yordu da sanırım. Yoruldum sadece
Kitap okuyorum haklısınız. Daha fazla birşeylerle meşgul olmaya calısıcamHayatla barış kitap oku güzel şeyler düşünmeye çalış kendine amaç belirle . Boşluktan oluyor
Özür dilerim bilmediğim için öyle bir yorum yaptım zaten . Yanlış bişey söylemek istemedim. Bir seçenek sunmuştum sadece.ama zaten ilahiyatcıymışsınız, yorumumu geri aldığımı varsayınBence yanlıs düsünüyorsunuz. Dine yönelip yönelmediğimi nerden biliyorsunuz? Bu mesajdan nasıl bunu çıkarabildiniz. İlahiyatcıyım yeterlidir bu sanırım.
Özür dilerim bilmediğim için öyle bir yorum yaptım zaten . Yanlış bişey söylemek istemedim. Bir seçenek sunmuştum sadece.ama zaten ilahiyatcıymışsınız, yorumumu geri aldığımı varsayın
Haklısınız en iyiisi
Böyle bir insan değildim. Bu durumun babamın baska bir eşi olduğu ortaya çıkması ve onunla gelişen olaylarla basladığını düsünüyorum. Sinir krizleri, dayak yemem, babamın evi terk etmesi gibi şeyler.Kendi derdim de büyük demiyorum asla.Çok daha büyük sorunları olan insanlar var onlara da üzülüyorum.Ama bilmiyorum çok tükenmis hissediyorum.Ayrıca psikiyatrik bazı sorunlarım da vardı, uzun bi süre çorbayla ve sıvı beslendim, 45 kiloya düştüm vs. Bunların benim sabrımı arttırmasında katkısı çok.Ama beni yordu da sanırım. Yoruldum sadece
Evet o konular gerçekten düşününce kafayı yemelik.Düşünmemeye çalışıyorum ama söylediğim gibi bazen saatlerce bi yere odaklanmış düşünürken buluyırum kendimi. Bi anda uyanıyorum sanki.Hayal ve gerçek ayırt edemiyor gibiyim. Değişik.Geçmişe takılıp kalmak depresyonu beraberinde getiriyor maalesef.
Ben en büyük rahatlamayı ne zaman yaşadım biliyor musunuz? Geçmişimde sorun yaşadığım insanlarla kendi içimde hesaplaşmayı bırakarak. Sizin babanızmış ondan daha zor tabii. Umarım kendi içinizde bu sorunu halledebilirsiniz.
Aslında kendiniz de yazmışsınız kendinizi meşgul tutmak bir şeylerle uğraşmak iyi geliyor. İnsanın kendi gözünde değeri artıyor.
Hayatın anlamını bulmak , varoluşsal sorunlara vs ise hiç girmemenizi öneririm.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?