Siz olsaniz ne düsünürdünüz?
Esimle Markete gitmistik, Kasada beklerken, birden dediki: Cocuga daha Araba koltugu almak gerek.Hamileyim, henüz birsey aldigimiz yok, cok erken daha – nerden esti bende bilmiyorum.
Dedimki, Yengem verdiya – daha ne koltugu?
Nezaman benim niye Haberim yok? (Kendisi cok utukandir, ve buda meshur lafi)
Oysaki söylemistim.
Koltugu henüz almadik, onlarda duruyor.
Yengem’e bir Arkadasi az kullanilmis Koltuk hediye edince, kendi yeni aldigini degistirmek istemisti, ama olmadi. Oda eve birakti, ve bana dediki, sen hamile kalirsan, sana verecegim .
Esim’in surati degisti, birden bozuldu – onlar ufak tefek seyler, ben cocuguma bir Araba Koltugu alamiyacakmiyim?
Ne demek istiyorsun dedim? Ne gerek var, hazirda Koltuk varsa neden alalim? Hem Kardesimde ayni seyi düsünebilirdi, ama Arkadasin Kullandigini kullaniyor.
Sen tenezzülmü etmiyorsun? Sonra konusmayi kestim.
Ya ben anlamiyorum, kullanilmis veya yeni ne fark eder.
Bunu bulamiyanlar var. Cok yüksekte ucuyor, tasiniyoruz bu arada, onca masraf oldu.
Su an issiz kendisi, tez zamanda is bulur insallah.
Genelde benim Ailemden gelen Ilgiyi, Sefkati, Hediyeye bir lafi var, davranislarindan hisediyorum cogu seyi zaten.
Kendi Ailesi, aramaz sormaz, Hamileligimi bile kutlamadilar, tabi onuda aramadilar. Dayanamayip kendi aradi – Ismarlama oldu.
Cok ilgisiz ve ruhsuzlar.
Ben öyle diyecegine sunu beklerdim: „Aah ne güzel, bizi düsünmüsler sagolsunlar, oda aradan cikti“ gibi??
Empati kursa? Ayni sey keske Ailesinden gelse, ne kadar mutlu olurdum anlatamam.
Yok biz alamiyormuyuz denilirmi?
Bende böyle yaptikca, ister istemez, kocam ne kadar’da hasetli bir Insan diyorum ve kendisinden soguyorum.
Kafam cok daginik. Lütfen birsey yazin.
Esimle Markete gitmistik, Kasada beklerken, birden dediki: Cocuga daha Araba koltugu almak gerek.Hamileyim, henüz birsey aldigimiz yok, cok erken daha – nerden esti bende bilmiyorum.
Dedimki, Yengem verdiya – daha ne koltugu?
Nezaman benim niye Haberim yok? (Kendisi cok utukandir, ve buda meshur lafi)
Oysaki söylemistim.
Koltugu henüz almadik, onlarda duruyor.
Yengem’e bir Arkadasi az kullanilmis Koltuk hediye edince, kendi yeni aldigini degistirmek istemisti, ama olmadi. Oda eve birakti, ve bana dediki, sen hamile kalirsan, sana verecegim .
Esim’in surati degisti, birden bozuldu – onlar ufak tefek seyler, ben cocuguma bir Araba Koltugu alamiyacakmiyim?
Ne demek istiyorsun dedim? Ne gerek var, hazirda Koltuk varsa neden alalim? Hem Kardesimde ayni seyi düsünebilirdi, ama Arkadasin Kullandigini kullaniyor.
Sen tenezzülmü etmiyorsun? Sonra konusmayi kestim.
Ya ben anlamiyorum, kullanilmis veya yeni ne fark eder.
Bunu bulamiyanlar var. Cok yüksekte ucuyor, tasiniyoruz bu arada, onca masraf oldu.
Su an issiz kendisi, tez zamanda is bulur insallah.
Genelde benim Ailemden gelen Ilgiyi, Sefkati, Hediyeye bir lafi var, davranislarindan hisediyorum cogu seyi zaten.
Kendi Ailesi, aramaz sormaz, Hamileligimi bile kutlamadilar, tabi onuda aramadilar. Dayanamayip kendi aradi – Ismarlama oldu.
Cok ilgisiz ve ruhsuzlar.
Ben öyle diyecegine sunu beklerdim: „Aah ne güzel, bizi düsünmüsler sagolsunlar, oda aradan cikti“ gibi??
Empati kursa? Ayni sey keske Ailesinden gelse, ne kadar mutlu olurdum anlatamam.
Yok biz alamiyormuyuz denilirmi?
Bende böyle yaptikca, ister istemez, kocam ne kadar’da hasetli bir Insan diyorum ve kendisinden soguyorum.
Kafam cok daginik. Lütfen birsey yazin.
Son düzenleme:
