siz olsanız ailenizden ayrı bir şehirde üniversiteye gidermiydiniz?

BALveBADEM .!.:
26 yaşımdayım.
Vakti zamanında sınava hazırlanacak imkan ve fırsatlarım olmaması nedeniyle sınavı kazanamadım.
İsteyen başarır diyenleri duyar gibiyim ama herkesin hayatı bambaşka.
Herkesin ailesi, annesi, babası, maddiyatı, herşeyi bambaşka.
Bilmeden ahkam kesmemeli değil mi?!
Her neyse, vakti zamanında eğer kazanabilseydim kaçar giderdim.
Ailemden uzak olmak bana bir nimet olurdu.
Özellikle uzak bir yere giderdim.
Mümkünse tatillerde de gelmezdim.
Amaaaaaa....
Eğer çocuklarım başka bir şehirde üniversite kazanırsa
Asla asla gitmesini istemem..
Ama göndermem, demiyorum...
Geleceğini de riske atmasam da göndermek, onlardan ayrı kalmak istemem.
Genişletmek için tıkla...

isteyen basarır ama yeterlı kosul varsa tabıkı..ımkan yoksa laftan ıbaret kalıyor bu maalesef.ınsan sıkılınca gıtmek ıstıyor aslında ama öyle ınce noktalara denk gelıyor kı bazen cok canı yanıyor,ya da benım öyle dıyebılırım.aynı fıkırdeyım sanırım bende göndermek ıstemem..
 
Ben ayrı bir şehirde okuyorum ve kesinlikle ayrı şehirde olmak gibisi yok. Lafım yanlış anlaşılmasın ben özgürlük bakımından demiyorum aileme çok düşkünümdür onlardan ayrılmakta hoşuma gitmiyor fakat ilk çocuk olduğumdan dolayı ailem üzerime hep çok düştü ve ben bu yüzden bir alışveriş olsun hastaneye gitmek olsun vs tek başıma yapabilen bir insan değildim. ÇOk içime kapanık ve çekingendim tek başıma hiç bir şey halledemezdim hep ailemle hallederdim. Şehir dışında okumak bana kendime olan güvenimi getirdi kendimle ilgili her işimi görür hale geldim. Her ortamı gördüm her tür insanı tanıdım evimi çekip çevirmeyi tasarufu öğrendim. Bence bunlar çok önemli hususlar.
 
AkhyLs .!.:
Ben ayrı bir şehirde okuyorum ve kesinlikle ayrı şehirde olmak gibisi yok. Lafım yanlış anlaşılmasın ben özgürlük bakımından demiyorum aileme çok düşkünümdür onlardan ayrılmakta hoşuma gitmiyor fakat ilk çocuk olduğumdan dolayı ailem üzerime hep çok düştü ve ben bu yüzden bir alışveriş olsun hastaneye gitmek olsun vs tek başıma yapabilen bir insan değildim. ÇOk içime kapanık ve çekingendim tek başıma hiç bir şey halledemezdim hep ailemle hallederdim. Şehir dışında okumak bana kendime olan güvenimi getirdi kendimle ilgili her işimi görür hale geldim. Her ortamı gördüm her tür insanı tanıdım evimi çekip çevirmeyi tasarufu öğrendim. Bence bunlar çok önemli hususlar.
Genişletmek için tıkla...

orası kesın canım, ınsana kattıgı artılar mutlaka cok fazladır, ama özellıkle de tek cocuk oldugundan dolayı soruyorum, ayrılınca ne hıssettın pekı, bana öyle gelıyor kı sankı ayrıldıktan sonra bır daha hıc göremeyecegım gelemeyecegım veya gelsem de 1 2 gun surecek özlem gıderemeyecegım, o tur seyler gelıyor aklıma, bu yuzden halıyle cok uzuluyorum..:17:
 
Ben ailemle aynı şehirde okudum.Avantajlarıda vardı dezavantajlarıda.Birgün arkadaşım kredi yurtlar kurumuna götürmüştü.Kaçak misafir 1 gece kaldım:1: Arkadaşımın yaşadığı koşulları görünce kendi adıma sevinmiştim.Ne yemek,ne çamaşır derdim var,odamı paylaşmıyorum,istediğim gibi çalışabiliyorum diyerek kendimi avuttum o zamanlar.Seninde yazdığın gibi 2.liseyi bitirmiş gibi hissettim.Benimde babam baskıcı biriydi.Bu yüzden arkadaşlarımla gezip eğlenemedim doğru dürüst.Ev-okul arası gidip gelmeler.Okul bitti ve iş hayatına başlayınca şunu gördüm.Ailem beni cam fanusta korumuş.Ben önüme gelenden kazık yiyorum.Arkadaş sanıklarım çıkarcı.sonuçta hayata herkesten 4 yıl geride başlamış gibi oldum.Evden ayrılmadan kişi çevreyi tanıyamıyormuş.Seçim senin elbette ama yol ne olursa olsun amacından vazgeçme.Önce meslek.:ssz:
 
Son düzenleme:
siyahkelebek .!.:
hepınız cok haklısınız, kı bende sureklı kendıme aynı seylerı söyleyıp duruyorum,ama kalbım sızlıyor resmen dusundukce bır turlu basa cıkamıyorum bununla, kardesım buyuyecek onun buyudugunu göremeyecegım dıyorum kendı kendıme, cunku öyle bır durumdayız kı ben kendı odama gırıp kapıyı kapattıgım an aglamaya baslar o kadar baglı o da bana..ask gıbı bırsey resmen hanı asıkken mantıgımızı kullanmamız gereken zamanlar olur ama kalbımıZE söz gecıremeyız ya, benımkı de öyle oldu resmen,buyudukce buyuyor hemde zaman gectıkce,beynım tum söylenenlerın sonuna kadar dogru oldugunu kabul edıyor evet,mantıklı oldugunu da.. ama ıcım cok acıyor :( ben neden böyleyım anlamıyorum kı..keske rahat,sızler gıbı bır ınsan olabılsem:17:
Genişletmek için tıkla...

ayy canım yaa bak benim de kardeşim 4 yaşındaydı ben giderken.evet sabah akşam yanında olmuyosun ama bi arkadaş daha söylemiş evleneceksin,o zaman da kardeşin büyümeye devam edecek.Sen o evden hiç mi ayrılmayacaksın?
Zaten evine de gidip geliceksin tatiller var,tatilden sonra 1 hafta kafa tatilleri var :1:
O zaman içinde zaten göreceksin kardeşini.
Ben eve her gidişimde kardeşim değişik tepkiler verirdi,konuşması lafları değişirdi.hep yanında olmadığım için bunlar beni çok şaşırtırdı.
Ama üzülmene gerek yok.Senin için hayırlısı olsun inşallah
 
Ben üniversiteyi dışarıda okudum. Şimdi fırsatım olsa yine okurum. Çok detaylı düşünmeye gerek yok herkes düşkündür ailesine evine. Zorluk çekilecek gün sayısı 3 en fazla 5 tir :) Kendini buluyor insan üniversitede. Parayı idare etmeyi öğreniyor, hayatı öğreniyor, yeni arkadaşlar edinip başka yerde yaşayamayacağı deneyimler yaşıyor. Üzerinde 2sn düşünülmeyecek bir konu bence...
 
siyahkelebek .!.:
orası kesın canım, ınsana kattıgı artılar mutlaka cok fazladır, ama özellıkle de tek cocuk oldugundan dolayı soruyorum, ayrılınca ne hıssettın pekı, bana öyle gelıyor kı sankı ayrıldıktan sonra bır daha hıc göremeyecegım gelemeyecegım veya gelsem de 1 2 gun surecek özlem gıderemeyecegım, o tur seyler gelıyor aklıma, bu yuzden halıyle cok uzuluyorum..:17:
Genişletmek için tıkla...

Yok canım ben ilk çocuğum birde kız kardeşrim var. Üniye ailem benle beraber geldi ilk hafta yurda bırakmaya. 3 gün beraber kaldık ve ben o 3 gün içinde anneme yalvardım beni geri götürün ben sizsiz yapamam istemiyorum yeniden sınava giricem diye. Ama anlatamam yani tam 3 gün iki gözüm iki çeşmeydi hasta olacaktım artık ağlamaktan. Neyse beni yurda teslim etme günü geldi ama ben sanki hayatım sona ermiş gibi mutsuzum yurtta annemden ayrılırken nasıl bana koydu anlatamam bak anlatırken bile gözlerim doldu. annemler beni odama bırakıp gitti işte en zor an o canım gerisi çok kolay o ilk kopma anı çok zor. Odamda saatlerce ağladım sonra yurttan kızlarla tanıştım orda tek değiliz sonuçta. 2 hafta içinde tamamen uyum sağladım. İlk haftalar çok zor oluyor ama sonrası inan çok keyifli. ünide 4. yılım bu ve okadar rahatımki herşeyimi kendim yapabiliyorum artık.Yaşayabilmeyi öğreniyorsun.Eve 1 2 gün gidiosun evet ilk başlarda özlem gideremiyorsun ama öyle zamanlarda oluyorki okul açılsada gitsem diyorsun.Çünkü o şehir senin yaşadığın yer oluyor artık
 
aileme çok düşkünüm ama onlar yanımda yokken kim olduğumu neler yapabileceğimi iddialı olacak ama kendimi daha iyi tanıdım çok yalnız kaldığım zamanlarda oldu, şu çenesini bir kapatsa da kafamı dinlesem dediğim zamanlarda... yurtta, apartta, evde de kaldım hepsinin nasıl olduğunu biliyorum bunlar tecrübelerim beni ben yapan şeyler, ailemin yanında daha rahat olacaktım bu kesin ama yine de o bir kez daha ayrı bir şehirde okumam gerekseydi hiç düşünmez yine giderdim :32:
 
kesinlikle giderdim..kaldı ki gittim de..
yaşadığım yer yani memleketim deniz kenarında çok şirin bi şehir marmara'da.
fakat ben kalktım gittim ege'nin iç anadoluyla kesişen bir memleketine..insanlar farklı herşey farklıydı bana göre..hiç görmediğim bir kültür,yanlış anlaşılmasın insanlardan korktum..
2yıl okudum döndüm.
yetmedi..ideallerim var benim dedim,sınava girdim(dgs)
ilk 1000e girdim ve kazandım..yine egeye geldim daha büyük bi şehire ve yine memlektimden tam 10 saat uzağa..
git arkadaşım,hayatı öğren.
kendinin farkına var.sadece yemek yapmak değil ki onlar da süper öğreniliyor :)
annenin babanın nasıl yorulduğunu gör.paranın değerini iyice anla,iliklerine kadar;)
insanları tanı,kime nasıl davranman gerektiğini.
tabi bu biraz da yapı meselesi ama inan bana eğer gerçekten öğrenci olabilirsen hayatı denildiği gibi süper bir şekilde anlıyorsun.
en önemlisi idealini gerçekleştirip iş sahibi olacaksın sonunda.
ve belki de hayatının aşkını bulabilirsin,benim gibi.:8::nazar:
 
üniversiteyi kazandığımda üninin kesinlikle uzakta okunması gereken bir şey olduğunu düşünüyordum ki zaten uzakta okudum. ama bunun avantajı da var dezavantajı da. avantajı başka bir çevren oluyor, paranı idare etmeyi öğreniyorsun, kendi kendine yetmeyi falan vs. ama şimdi görüyorum ki ailenin yanında okumanın avantajları bunları solda sıfır bırakır. ekonomik olur, tek derdin okul dersleri olur. uzaktan gelen arkadaşların gibi özgür olmazsın ama yurt veya ev arkadaşlarınla sorun yaşamak gibi bir derdin olmaz. bir sorunun olduğunda sana destek olacak ailen hep yanında olur ki bu üniversite bittikten sonra görüşmeme ihtimalin olan insanlara ihtiyaç duymazsın. (araya zaman ve mesafe girince -çok yakınları dışında-arkadaşlar maalesef telefonda bile görüşmüyorlar.) ama sen şimdi kazanmışsın ve kaydını dondurmuşsun. tekrar girdiğinde bu bölümü ya da daha iyisini tutturup tutturamama ihtimalini iyi hesapla. sonra kazanamazsan çok üzülürsün. bir arkadaşım gittiği şehirdeki ortamı beğenmediği için bölümünü bırakmıştı ve sonra bir kaç kez daha girmesine rağmen bir daha kazanamadı. hiç istemediği iyi olmayan bir bölüme gitti. ben ailemin yanında okusaydım keşke diyenlerdenim ama belki de senin üni yaşamın çok güzel geçer ve iyi ki de gitmişim dersin. bu biraz da senin elinde.
 
happinessforever .!.:
üniversiteyi kazandığımda üninin kesinlikle uzakta okunması gereken bir şey olduğunu düşünüyordum ki zaten uzakta okudum. ama bunun avantajı da var dezavantajı da. avantajı başka bir çevren oluyor, paranı idare etmeyi öğreniyorsun, kendi kendine yetmeyi falan vs. ama şimdi görüyorum ki ailenin yanında okumanın avantajları bunları solda sıfır bırakır. ekonomik olur, tek derdin okul dersleri olur. uzaktan gelen arkadaşların gibi özgür olmazsın ama yurt veya ev arkadaşlarınla sorun yaşamak gibi bir derdin olmaz. bir sorunun olduğunda sana destek olacak ailen hep yanında olur ki bu üniversite bittikten sonra görüşmeme ihtimalin olan insanlara ihtiyaç duymazsın. (araya zaman ve mesafe girince -çok yakınları dışında-arkadaşlar maalesef telefonda bile görüşmüyorlar.) ama sen şimdi kazanmışsın ve kaydını dondurmuşsun. tekrar girdiğinde bu bölümü ya da daha iyisini tutturup tutturamama ihtimalini iyi hesapla. sonra kazanamazsan çok üzülürsün. bir arkadaşım gittiği şehirdeki ortamı beğenmediği için bölümünü bırakmıştı ve sonra bir kaç kez daha girmesine rağmen bir daha kazanamadı. hiç istemediği iyi olmayan bir bölüme gitti. ben ailemin yanında okusaydım keşke diyenlerdenim ama belki de senin üni yaşamın çok güzel geçer ve iyi ki de gitmişim dersin. bu biraz da senin elinde.
Genişletmek için tıkla...

ailemle üniversite okuyanlardanım ama 2 yıl oldu çok bunaldım artık,bazen keşke gelmeselerdi diyorum..avantajları var yok değil ama kendi ayakarımın üzerinde durmak istediğim zaman sudan çıkmış balığa döneceğim okul bitince onu biliyorum haa tabi ona da izin verirlerse her yere peşimden geldikleri için.
 
canım ben de yaşadığım şehirde okuyorum şu an. ailenin yanında olmak gerçekten büyük rahatlık. yurtta kalan arkadaşlarımın dertlerine bakıyorum hakikaten zor:32: eğer çok baskıcı bi ailen yoksa seni boğmayacaklarını düşünüyosan kendi şehrinde kal. ama şöyle ki dışarda okumanın da avantajları var. daha erken olgunlaştırıyor insanı bu da bir gerçek:42:
 
TATLIM kesinlikle gözümü bile kırpmaz giderdim beailem amasyada yaşıyo ve ben karsı kazanmıştım hemde ikinci öğretim hemde 2 yıllık üniversite tıbbi laboratuvar bölümünü herkes 2 yıllık die küçümsedi karmı o nerde falan diolardı bide ikinci öğretim kimse beni takmadı herkes sanki okula diilde eğlenmeye gidiomuşum boş yere para yiycekmişim gibi davrandıgittim çok zordu karda kışta eksilerde okumak hele alışık olmyaan bi insan için kyk da kaldım tanımadım kültürleri farklı olan 6 insanla kavga gürültü aynı odada kaldım çok zor bi o kadarda eğlenceli günlerdi derken okulu bititrdim oturudum evde kpss ye hazırlandım çok iyi bi puan aldım şu an 1 yıllık kadrolu devlet memuruyum:) ve yaşımda henüz 22 bu herkese nasip olmaz ve her ay 1.900 maaş alıorum şu an diorumki iyiki gitmişim :) allah önüme bi fırsat çıkardı bende değerlendirdim benimde annem var hemde tek babamız yok ikide kardaşim var ama mecburum dedim ve gittim:)
 
Hayattaki en büyük pişmanlığım ailemle aynı şehirde okumak..
önüme gelen herkese kaçın gidin diyorum.
:)
Aileden aileye değişiyor demeyin; ailem o kadar çok anlayışlı ve moderndi ki; hep öyle kalacaklar bende evimde rahat ederim sandım.. Ama yaşları ilerleyince zıvanadan çıktılar. En iyisi başka şehir. :)​
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

N
öğretmen olma hayalim :(
3 4 5
Yorumlar
97
Görüntüleme
8K
nebilimben
N
bulutlarpembedir
uzak şehirler
Yorumlar
3
Görüntüleme
570
vargasabreu
vargasabreu
nefeskesen
Neye uğradığımı sasırdım.. !!! Allah kahretsın sız sızın gıbılerı!!!
4 5 6
Yorumlar
106
Görüntüleme
10K
tota00
tota00
M
Evet , derdim var ..
17 18 19
Yorumlar
375
Görüntüleme
55K
dertlik
D
S
Boşanmalı mıyım,evliliğime devam mı etmeliiyim
2
Yorumlar
32
Görüntüleme
7K
derya0
derya0
Back
X