Siz olsaydınız?

Merhaba arkadaşlar.
Dert dersem tam değil ama aklımı kurcalayan bir soru var.

5 yıllık evliyim. Evliliğimin ilk yıllarında eşimin annesiyle çok ciddi problemler yaşadım. Kayınvalidemin her türlü davranışı bir yana geçte olsa anladığım şey eşimin denge kuramaması oldu.
Gel gelelim 3. Yıldan sonra görüşmeyecek kadar mesafe koymam, eşimin denge kurma konusunda kaydettiği ilerlemeler neticesinde durulduk.
Ben zaten hassas bir dönemden geçiyordum. Evliliğimizde biraz yıprandı.
Yapı olarak kimseye zaten %100 güvenen bir insan değilim. Fakat evliliğime olan güvenim %60 dersem yalan olmaz.
Benim boşanmak için bir sebebim yok şuan, artık her şey stabil sayılır.
Farzı misal başka sorunlar oldu fikrim değişti, öyle bir durumda hayatımı idame ettirmekte zorlanmam; mesleğim var, ailem arkamda vs.

Kafamı kurcalayan şey ise evliliğinize inancınızın ilk günkü gibi olmadığı ama düzenin oturduğu, boşanmayı düşünmeyeceğiniz bir andasınız. Çocuk düşünür müsünüz?

Kayanana olayı bir kenara, siz bu adamın iyi bir baba olacağını düşünüyor musunuz? İlgisi, sevgisi, maddi ve manevi olarak yetebilir mi çocuğa? Ev içerisinde mutlu musunuz, çocuğa güvenli ve sıcak bir ortam yaratabilir misiniz? asıl soru bu.

Konuyu okumadan cvp verdim hayır dedim.
Okuyunca fikrim değişti.
İnşallah hep güzel ilerler evliliğiniz.
İşimi kadere teslim ederdim sanırım bundan sonrasını.

twinky .!.:

Kayanana olayı bir kenara, siz bu adamın iyi bir baba olacağını düşünüyor musunuz? İlgisi, sevgisi, maddi ve manevi olarak yetebilir mi çocuğa? Ev içerisinde mutlu musunuz, çocuğa güvenli ve sıcak bir ortam yaratabilir misiniz? asıl soru bu.

Genişletmek için tıkla...

Evet. İyi bir baba olacağına olan inancım %100
Zaten aile problemleri haricinde kafa dengiyiz. Tabiri caizae kapımız kapalıyken on numarayız.
Ailesi meselesinde dediğim gibi benim kendi hassasiyetlerim nedeniyle bende çok iyi yönetemedim. Yerimde başka biri olsaydı daha iyi yönetebilirdi durumu.

Sahsen benim cocugu düsünmem icin her olasıklıkları göz önünde bulundurmamla baslar. Ve icten gelmekle. Kaynanayı hic takmam bu durumda onu hayatınızın dısında tutmanız gerek.
Bosanma gibi anlarda cocuga bakabilecek güclükte misiniz?
Ekonomik düzeyiniz ne durumda?
İyi bir anne baba olacagınıza inanıyor musunuz?

Cocuk cok büyük bir sorumluluk. Ben hayır derim. Ne kadar her sey iyi olursa olsun. Sizin yine yüzdelik oranlarında güvenme olasılıgınız var. Ben yapımdan dolayı yapamazdım. Ki kendime bile bakamazken cocuk korkuturdu.

O yüzden her sey sizde bitiyor. Sonucta bebegi büyütecek sizsiniz. Gönlünüz ne diyo?

InoriYuzuhira .!.:

Evet. İyi bir baba olacağına olan inancım %100
Zaten aile problemleri haricinde kafa dengiyiz. Tabiri caizae kapımız kapalıyken on numarayız.
Ailesi meselesinde dediğim gibi benim kendi hassasiyetlerim nedeniyle bende çok iyi yönetemedim. Yerimde başka biri olsaydı daha iyi yönetebilirdi durumu.

Genişletmek için tıkla...

Şu durumda çocuk düşünülebilir gibi görünüyor.

Çocuğuma ilerde tek başına bakabilecek maddi manevi imkanım varsa yapardım... Uzun süredir eşimle aram iyiyse ve bu sefer oldu diye düşündüysem...

Visenyaa .!.:

Sahsen benim cocugu düsünmem icin her olasıklıkları göz önünde bulundurmamla baslar. Ve icten gelmekle. Kaynanayı hic takmam bu durumda onu hayatınızın dısında tutmanız gerek.
Bosanma gibi anlarda cocuga bakabilecek güclükte misiniz?
Ekonomik düzeyiniz ne durumda?
İyi bir anne baba olacagınıza inanıyor musunuz?

Cocuk cok büyük bir sorumluluk. Ben hayır derim. Ne kadar her sey iyi olursa olsun. Sizin yine yüzdelik oranlarında güvenme olasılıgınız var. Ben yapımdan dolayı yapamazdım. Ki kendime bile bakamazken cocuk korkuturdu.

O yüzden her sey sizde bitiyor. Sonucta bebegi büyütecek sizsiniz. Gönlünüz ne diyo?

Genişletmek için tıkla...

Açıkcası kayınvalide artık evliliğimle ilgili konularda denklem dışında. Kısacası o aynı olsa da bizim evliliğimize dair etkisi yok artık. Takmıyorum artık, gülüp geçiyorum.

Bugün çocuğum olsa boşanacak olsam her hangi bir maddi problem yaşamam. Manevi olarakta.
Benimki biraz kırgınlık, yıpranmışlık.
Eşimin iyi bir baba olacağına kendimin iyi bir anne olacağından daha çok güveniyorum dersem yalan olmaz.

e eşinizle aranızda sorun yok ki ailesiyle olmuş ve bu sizi üzmüş
yazım tarzınızdan sanki yorulmuş izlenimini aldım biraz.
Ben kendi açımdan yani bir anne açısından sizin gibi şartlara sahip olduğumu düşünürsek yüzde yüz doğururdum.
eskiden hep çocuğumu kocamla benim bir ürünümüz gibi düşüneceğimi sanırdım, hatta derdim ki eşlerinden boşanan kadınlar çocuklarına bakınca eşlerini nasıl hatırlamıyorlar vs saçma ama...

şimdi anlıyorum ki çocuk bambaşka bir dünya, sanki onu ben tek başıma yapmışım gibi bir his...

ama çocuk açısından aile her zaman bir arada kalması gereken temelde 3 kişiden oluşuyor, ileride boşanırım muhtemelen diyorsanız o zaman ayrılsak bile bu adam baba olmaya devam eder mi, o maneviyatta bir insan mı bundan olabildiğince emin olmaya çalışın derim.

Bence sizin önce temelde kendi ruhunuzun kırgınlıklarını bir temizlemeniz gerekiyor.

InoriYuzuhira .!.:

Evet. İyi bir baba olacağına olan inancım %100
Zaten aile problemleri haricinde kafa dengiyiz. Tabiri caizae kapımız kapalıyken on numarayız.
Ailesi meselesinde dediğim gibi benim kendi hassasiyetlerim nedeniyle bende çok iyi yönetemedim. Yerimde başka biri olsaydı daha iyi yönetebilirdi durumu.

Genişletmek için tıkla...

Aslinda şunu sormalisiniz kendinize , çocuk demek anne babanin cok konuda ayri dustugu(ki esim her konuda yardimci oldugu halde cocuktan sonra bir sure her yaptiginda hata ariyordum) tartistigi ortaklik gibi birsey sevgisi ise bambaska . Yeni tartismalari , ee cocugu gormeye gelecek ve yorum yapacak es tarafini yonetebilecek misiniz ? Piskolojik olarak buna hazir misiniz?

Kaç yıllık evlisiniz?
Yaşınız kaç?
Adamdan ayrilsaniz bile babaliga devam eder mi?
Ya da çocuk olmasa çok üzülür müsünüz?
Hayatınızda illa çocuk olmali mi?
Yani bu adamdan boşanıp bir daha evlenmeyi düşünüp çocuk ister misiniz?
Yazınızdan bu adamla devam edeceğinizi düşünüyorum o zaman neden yıllarınız çocuksuz geçsin çocuk fikriniz sağlamsa?

InoriYuzuhira .!.:

Açıkcası kayınvalide artık evliliğimle ilgili konularda denklem dışında. Kısacası o aynı olsa da bizim evliliğimize dair etkisi yok artık. Takmıyorum artık, gülüp geçiyorum.

Bugün çocuğum olsa boşanacak olsam her hangi bir maddi problem yaşamam. Manevi olarakta.
Benimki biraz kırgınlık, yıpranmışlık.
Eşimin iyi bir baba olacağına kendimin iyi bir anne olacağından daha çok güveniyorum dersem yalan olmaz.

Genişletmek için tıkla...

Kırgınlıkları ve yıpranmıslıkları tamir etmek biraz zor. Kırılan vazoyu uhuyla yapıştırırken eskisi gibi olmuyor izler ben burdayım diyor ama tutuyor bi sekilde. Fakat cocuk oldugunda elbette aileler bi’ sekilde dahil olacaktır diye düsünüyorum. O zaman bazı seyleri göz önünde bulundurmak gerek izler tekrar meydana gelebilir. İzlerinizi yönetmek dengeyi kurmakta esinizde bitecek davranısları önemli. Daha cok buna odaklanabilirsiniz. Cocuktan sonraki davranıslarına. Eminseniz eğer güzel bir meyve koyabilirsiniz ortaya.

MaYa_MiLa .!.:

e eşinizle aranızda sorun yok ki ailesiyle olmuş ve bu sizi üzmüş
yazım tarzınızdan sanki yorulmuş izlenimini aldım biraz.
Ben kendi açımdan yani bir anne açısından sizin gibi şartlara sahip olduğumu düşünürsek yüzde yüz doğururdum.
eskiden hep çocuğumu kocamla benim bir ürünümüz gibi düşüneceğimi sanırdım, hatta derdim ki eşlerinden boşanan kadınlar çocuklarına bakınca eşlerini nasıl hatırlamıyorlar vs saçma ama...

şimdi anlıyorum ki çocuk bambaşka bir dünya, sanki onu ben tek başıma yapmışım gibi bir his...

ama çocuk açısından aile her zaman bir arada kalması gereken temelde 3 kişiden oluşuyor, ileride boşanırım muhtemelen diyorsanız o zaman ayrılsak bile bu adam baba olmaya devam eder mi, o maneviyatta bir insan mı bundan olabildiğince emin olmaya çalışın derim.

Bence sizin önce temelde kendi ruhunuzun kırgınlıklarını bir temizlemeniz gerekiyor.

Genişletmek için tıkla...

Haklısınız.
Aslında tespitiniz doğru.
Benim kendi yorgunluğum var. Bunlar için zaten gerekeni yapıyorum. Psikoterapi gibi.
İlerde boşanırım diye bir düşüncem yok.
Fakat temkinli olmak ruhumda var.
Baba olarak eşime güvenim sonsuz.
Öte yandan ben çocuk doğururken bile kendime güvenerek doğuracağım.
Sıfır beklenti.
Öte yandan eşim benden çok daha fazla istiyor. Artık tam bir aile olalım diyor.
Ben ise bu aklımdaki soru yüzünden hep erteledim.
2,5 yıldır artık ertelemek için bir sebep yok.
Saçma ama endişem gelecekte işler sarpa sararsa boşanırsam, çocuğuma haksızlık etmiş olur muyum diye düşünüyorum.
Fazla düşünüyorum muhtemelen.
Burada bazen bazı konuları okuyunca bu evliliğe neden çocuk diye soruyoruz ya, benim durumumda aslında öyle ben mi göremiyorum? Hata mı ediyorum diyorum.
Fakat o evlilikler gibi olmadığını hissediyorum. Kendi kendime vesvese mi yapıyorum diye düşünüyorum.

Tutaste53 .!.:

Aslinda şunu sormalisiniz kendinize , çocuk demek anne babanin cok konuda ayri dustugu(ki esim her konuda yardimci oldugu halde cocuktan sonra bir sure her yaptiginda hata ariyordum) tartistigi ortaklik gibi birsey sevgisi ise bambaska . Yeni tartismalari , ee cocugu gormeye gelecek ve yorum yapacak es tarafini yonetebilecek misiniz ? Piskolojik olarak buna hazir misiniz?

Genişletmek için tıkla...

Evet artık hazırım :) savaş baltalarım hazır. Şaka bir yana o konuları aştık.
O laflar hiç bitmez. Ben bildiğimi okurum. Bunu yapabiliyorum artık.
Çocuk konusunda müdahale etmeleri söz konusu olamaz. Eşiminde izin verebileceği bir şey değil. Zira cehaletleri tescilli eşim izin verse bile ben çocuklarımı korurum.
Kıemızı çizgim diyebiliriz.

Dasmeer .!.:

Kaç yıllık evlisiniz?
Yaşınız kaç?
Adamdan ayrilsaniz bile babaliga devam eder mi?
Ya da çocuk olmasa çok üzülür müsünüz?
Hayatınızda illa çocuk olmali mi?
Yani bu adamdan boşanıp bir daha evlenmeyi düşünüp çocuk ister misiniz?
Yazınızdan bu adamla devam edeceğinizi düşünüyorum o zaman neden yıllarınız çocuksuz geçsin çocuk fikriniz sağlamsa?

Genişletmek için tıkla...

5 yıllık evliyiz.
33 yaşındayım.
Ayrılsak bile babalığa devam eder.
Ben çok üzülür müyüm? evet ama eşim çocuk sahibi olmadığımız için çok üzülüyor.
Hayatımda bir çocuk olmasını istiyorum.
Bu adamdan boşanırsam bir daha evlenmeyi düşünmem. Evlilik kurumu evlenmeden önce de sevmediğim bir şeydi şuanda aynı.

Bekar olsam ve sorun olmayacağını bilsem sperm bankasını tercih ederim.
Tek düşündürücü ve haksızlık olarak düşündüğüm kısım çocuğun baba figürü meselesi...

InoriYuzuhira .!.:

5 yıllık evliyiz.
33 yaşındayım.
Ayrılsak bile babalığa devam eder.
Ben çok üzülür müyüm? evet ama eşim çocuk sahibi olmadığımız için çok üzülüyor.
Hayatımda bir çocuk olmasını istiyorum.
Bu adamdan boşanırsam bir daha evlenmeyi düşünmem. Evlilik kurumu evlenmeden önce de sevmediğim bir şeydi şuanda aynı.

Bekar olsam ve sorun olmayacağını bilesem sperm bankasını tercih ederim.
Tek düşündürücü ve haksızlık olarak düşündüğüm kısım çocuğun baba figürü meselesi...

Genişletmek için tıkla...

Şöyle birşey de var şuan evliliğiniz rutine bağlamış.
Bu durumda çocuk olması makul bence.
Extrem durum çıkması da sizin suçunuz değil.
Çünkü hayat matematik gibi iki artı iki dört diye işlemiyor.
O yüzden kendinize güveniyorsanız ve istiyorsanız çocuğu da yapın bence.
Hayatta hicbirseyin garantisi yok.

Visenyaa .!.:

Kırgınlıkları ve yıpranmıslıkları tamir etmek biraz zor. Kırılan vazoyu uhuyla yapıştırırken eskisi gibi olmuyor izler ben burdayım diyor ama tutuyor bi sekilde. Fakat cocuk oldugunda elbette aileler bi’ sekilde dahil olacaktır diye düsünüyorum. O zaman bazı seyleri göz önünde bulundurmak gerek izler tekrar meydana gelebilir. İzlerinizi yönetmek dengeyi kurmakta esinizde bitecek davranısları önemli. Daha cok buna odaklanabilirsiniz. Cocuktan sonraki davranıslarına. Eminseniz eğer güzel bir meyve koyabilirsiniz ortaya.

Genişletmek için tıkla...

Travmalarla bezeli çocukluk, ergenlik geçirdim. Çoğunu atlattım. Tekrar su yüzüne çıkma ihtimali hep var ama ben çok uzun zamandır psikolojik olarak stabilim.
Benim evliliğime güvenimi dert etmemde bundan. Yani eşime güvenmem çok uzun zaman aldı. Hayat mottom babana bile güvenme idi.
Güven konusunda temkinliyim. Yerimde başka biri olsa bu kadar dert etmez diye düşünüyorum. Abartıyor bile olabilirim.
Çocuk olunca tekrar benzer olaylar meydana gelebilir ama herkes biraz değişti ve ben şahsen hamilelik ve ardındaki zamanlarda terapiye devam edeceğim... Bu işi çok sıkı tutuyorum.
Eşime babalık konusunda güveniyorum. Baba figürü benim hassas noktam aksi halde asla düşünmem.
Sadece kötü senaryo olursa kaygısı... Şuan sizlere yazarken irdeledikçe gereksiz evham yaptığımı düşünür oldum.

InoriYuzuhira .!.:

Merhaba arkadaşlar.
Dert dersem tam değil ama aklımı kurcalayan bir soru var.

5 yıllık evliyim. Evliliğimin ilk yıllarında eşimin annesiyle çok ciddi problemler yaşadım. Kayınvalidemin her türlü davranışı bir yana geçte olsa anladığım şey eşimin denge kuramaması oldu.
Gel gelelim 3. Yıldan sonra görüşmeyecek kadar mesafe koymam, eşimin denge kurma konusunda kaydettiği ilerlemeler neticesinde durulduk.
Ben zaten hassas bir dönemden geçiyordum. Evliliğimizde biraz yıprandı.
Yapı olarak kimseye zaten %100 güvenen bir insan değilim. Fakat evliliğime olan güvenim %60 dersem yalan olmaz.
Benim boşanmak için bir sebebim yok şuan, artık her şey stabil sayılır.
Farzı misal başka sorunlar oldu fikrim değişti, öyle bir durumda hayatımı idame ettirmekte zorlanmam; mesleğim var, ailem arkamda vs.

Kafamı kurcalayan şey ise evliliğinize inancınızın ilk günkü gibi olmadığı ama düzenin oturduğu, boşanmayı düşünmeyeceğiniz bir andasınız. Çocuk düşünür müsünüz?

Genişletmek için tıkla...

çocuk olunca kaynana nasıl bir yol izlecek. sizinle mıç mıç olabilirmi.

Dasmeer .!.:

Şöyle birşey de var şuan evliliğiniz rutine bağlamış.
Bu durumda çocuk olması makul bence.
Extrem durum çıkması da sizin suçunuz değil.
Çünkü hayat matematik gibi iki artı iki dört diye işlemiyor.
O yüzden kendinize güveniyorsanız ve istiyorsanız çocuğu da yapın bence.
Hayatta hicbirseyin garantisi yok.

Genişletmek için tıkla...

Haklısınız galiba. Ben biraz fazla abartıyorum gelecekte olabilecek veya olmayacak şeyler için endişeleniyorum.

InoriYuzuhira .!.:

Travmalarla bezeli çocukluk, ergenlik geçirdim. Çoğunu atlattım. Tekrar su yüzüne çıkma ihtimali hep var ama ben çok uzun zamandır psikolojik olarak stabilim.
Benim evliliğime güvenimi dert etmemde bundan. Yani eşime güvenmem çok uzun zaman aldı. Hayat mottom babana bile güvenme idi.
Güven konusunda temkinliyim. Yerimde başka biri olsa bu kadar dert etmez diye düşünüyorum. Abartıyor bile olabilirim.
Çocuk olunca tekrar benzer olaylar meydana gelebilir ama herkes biraz değişti ve ben şahsen hamilelik ve ardındaki zamanlarda terapiye devam edeceğim... Bu işi çok sıkı tutuyorum.
Eşime babalık konusunda güveniyorum. Baba figürü benim hassas noktam aksi halde asla düşünmem.
Sadece kötü senaryo olursa kaygısı... Şuan sizlere yazarken irdeledikçe gereksiz evham yaptığımı düşünür oldum.

Genişletmek için tıkla...

Atlatmanıza sevindim, hicbir sey aynı kalmaz. Bu hayatta hicbir sey sonsuza kadar kalıcı degil unutmayın. Güvensizlik kaygılarınızın sebebinide su an cok daha iyi anlamıs oldum. Hayat mottonuzu degistirebilirsiniz. Biraz relax olabilirsiniz. Cünkü her sey gelip gecici o yüzden kendinize sürekli degerli oldugunuzu fısıldayın sık sık. Sorgulamaları bırakıp hayatın güzel taraflarına odaklanmak lazım. Olumsuzlukları sürekli düsünür ve sorgularsanız eger hayatın olumlu güzel taraflarından asla zevk alamazsınız.
Abartmamıssınız düsüncelerinizde çokta iyi yapmıssınız cogu insan düsünmeden cocukları yapıp salıyor, bakamıyor. Harika bir anne olacagınızdan eminim.

Bol şanslar