kızlar eski erkek arkadaşımla önceden olan şeyleri okuyan bilir ama kısaca özetliyim
eski sevgilim üniversite sınavına gireceği için "yarı-ayrı" olmak istemişti ben de onu anlayışla karşılayıp kabul etmiştim okulda görüşceğimizi söylemişti
bu karar alındıktan sonra bir daha hiç görüşmemiştik
tabi okul açılana kadar
sabah okul bahçesine girdim milletle gayet şakalaşıp eğleniyodu yani keyfi yerindeydi
o kalabalıkta beni görmedi (veya gördü çaktırmadı bilmiyorum) sonraki tenefüs bahçede karşılaştığımızda kafasını öteki tarafa çevirdi resmen beni tanımamazlıktan geldi sonraki tenefüslerde de defalarca karşılaştık ama görmemezlikten geldi benim olduğum yere bile bakmadı ben de gurur yaptım gitmedim yanına hiç konuşmadım
dert filan değil bu aşık olmadığımı hissettim bütün bunlar olurken içim hiç acımadı sanki bütün bunların olacağını önceden biliyormuş gibi sakindim hala da öyleyim
sadece beni hayal kırıklığına uğrattı 1,5 senelik bir ilişkimiz vardı bu çocukça davranışa hiç anlam veremedim ben ona bişey yapmadım ki ayrı olmak istediğini açıkladığı gün de çok güzel vakit geçirmiştik gülmüştük eğlenmiştik
bütün bunlara anlam veremedim o kadar onun dışında gözlerim bile dolmadı onun için ağlamaya değmez diye düşünüyorum
burdan da yaşıtlarıma sesleniyorum bakın ben 1,5 yıl çıktım çıktığım erkeği bile yeterince tanıyamamışım
zaman geçirdin mi deseniz çook zaman geçirdik
hem dost hem iki aşıktık sanıyordum
siz siz olun benim gibi kimseye güvenmeyin ben o artık yok diye hiçbir şey kaybetmedim ama o beni kaybetti.
üniversite sınavını ve sınav yüzünden yaşadığı stresi anlayışla karşıladım karşılıyorum ama sınavıyla benim hiçbir alakam yok bana düşmanıymışım gibi davrandı bir insana verilen en büyük ceza onu görmemezlikten gelmek değil midir ?
eski sevgilim üniversite sınavına gireceği için "yarı-ayrı" olmak istemişti ben de onu anlayışla karşılayıp kabul etmiştim okulda görüşceğimizi söylemişti
bu karar alındıktan sonra bir daha hiç görüşmemiştik
tabi okul açılana kadar
sabah okul bahçesine girdim milletle gayet şakalaşıp eğleniyodu yani keyfi yerindeydi
o kalabalıkta beni görmedi (veya gördü çaktırmadı bilmiyorum) sonraki tenefüs bahçede karşılaştığımızda kafasını öteki tarafa çevirdi resmen beni tanımamazlıktan geldi sonraki tenefüslerde de defalarca karşılaştık ama görmemezlikten geldi benim olduğum yere bile bakmadı ben de gurur yaptım gitmedim yanına hiç konuşmadım
dert filan değil bu aşık olmadığımı hissettim bütün bunlar olurken içim hiç acımadı sanki bütün bunların olacağını önceden biliyormuş gibi sakindim hala da öyleyim
sadece beni hayal kırıklığına uğrattı 1,5 senelik bir ilişkimiz vardı bu çocukça davranışa hiç anlam veremedim ben ona bişey yapmadım ki ayrı olmak istediğini açıkladığı gün de çok güzel vakit geçirmiştik gülmüştük eğlenmiştik
bütün bunlara anlam veremedim o kadar onun dışında gözlerim bile dolmadı onun için ağlamaya değmez diye düşünüyorum
burdan da yaşıtlarıma sesleniyorum bakın ben 1,5 yıl çıktım çıktığım erkeği bile yeterince tanıyamamışım
zaman geçirdin mi deseniz çook zaman geçirdik
hem dost hem iki aşıktık sanıyordum
siz siz olun benim gibi kimseye güvenmeyin ben o artık yok diye hiçbir şey kaybetmedim ama o beni kaybetti.
üniversite sınavını ve sınav yüzünden yaşadığı stresi anlayışla karşıladım karşılıyorum ama sınavıyla benim hiçbir alakam yok bana düşmanıymışım gibi davrandı bir insana verilen en büyük ceza onu görmemezlikten gelmek değil midir ?
