Merhaba. 7 yıllık evliyim. Eşim de ben de çalışıyoruz. Hayatımızı düzene koymak için hep ikimiz uğraştık. Ailesinin bize maddi manevi desteği olmadı. Sadece sorunlarla hayatımızı meşgul ettiler.
Eşime bağımlı bir annesi var. Ben karakter olarak çok yumuşak yüzlüyüm. Bugüne kadar bana yaptıkları haksızlıklara bile sesimi çıkartmadım. Tepeme çıkma cesaretini de ordan buldular.
Yaklaşık 6 ay önce kv yok yere kavga çıkartıp beni tehdit etti. Eşim beni savunca işler iyice çirkinleşti ve kv ile görümce bana eşimin asla inanmayacağı iftiralar attılar. Boşanmamız için uğraştılar. Kv aileme küfretti. Olaylar yaşananlar çok uzun ama anlatıp sıkmak istemiyorum. Tek sebebi kıskançlık. Aramızın iyi olmasını kıskandılar. Aldıklarımızı gezdiğimiz yerleri kıskandılar. Açık açık söylediler de bunu. Soran olursa cevaplandırırım. Görümceyle bu konuda tek kelime tartışmamız bile olmadan eşime benim için ruh hastası pislik o boşan onu bırak annemin yanına gel gibi mesajlar attı. Kv Allah size çocuk vermesin boşa bu karıyı yüz tane bulursun ondan diye bağırdı benim yanımda. Aylarca görüşmedik. Kv kpyi işyerime gönderdi telefonla aratıp benden babamdan para istetti rahatsız ettirdi.
Eşim telefonlarını açmadıkça hastalık yalanları uydurdular. Hamile olduğumu öğrendik. Gel zaman git zaman ayda bir görüşmeye başladık. Toplasan üç dört kere yarımşar saat ancak görüşmüşüzdür. Genelde kp ile eşim muhabbet etti ben konuşmadım. Kv ile muhabbet eden olmadı neredeyse hiç.
Üç gündür eşimi arıyor virüsü bahane edip. Nasılsın diye soruyor. Eşim o günden beri bir kere bile aramadı annesini. Şimdi virüsü bahane ediyor bebeğimizi bahane ediyor arıyor. Eşimle birlikte onlarla görüşme kararı almamızın sebebi yaşlı insanlar olmalarıydı. İki gün sonra birşey olursa vicdan azabı çekmeyelim diyeydi. Eşim kardeşiyle halen görüşmüyor. Ölse cenazesine gitmem annemi o doldurdu diyor. Ama eşim eskiden annesini çok severdi. Asla toz kondurmazdı. Korkuyorum araları yumuşayacak diye. Kv bugün yine aramış eşimi beni istemiş telefona. Eşim verdi telefonu. Kızım ben seni çok seviyorum sen benim canımın canısın torunumun anasısın diyor. Ses çıkmadı benden tekrar etti. Tamam dedim. Sıkılıyor musun evde dedi hayır dedim. Kendine iyi bak dedi. Tamam iyi günler deyip kapattım.
Eşim de biraz daha normal davransan dedi. Nasılsın deyince iyiyim sen nasılsın diye sorsan mesela dedi. Ben bana yapılanları unutamıyorum dedim. Sesini duyunca elim ayağım titriyor dedim. Sözü açılmışken asla çocuğumuza bakması söz konusu değil dedim. Bakıcıya bırakana kadar heryere kamera taktırıp ona baktıralım dedi. Asla gerekirse çalışmam iki sene kendim bakarım. Dünyaya gelmemesi için beddua ettiği çocuğu ona bırakmam. Bizim çocuğumuza bakmaya hakkı yok dedim. Görümcemin çocuğuna da kv baktı eşim de çok huysuz ve bencil der yeğeni için. Annenin yetiştidiği çocuk da ortada onun gibi mi olsun istiyorsun dedim. Tamam farkındayım ben de dedi. Kapattık konuyu.
Kv tekrar ararsa ki arayacak işimize karışmaya kalkacak ne yapıyım. Soğumuyor içim bir türlü. Ben en ufak bir saygısızlık etmedim bu olaya kadar. Hazmedemiyorum yaşananları. Geceleri kabus görüyorum onlarla ilgili.
Eşime bağımlı bir annesi var. Ben karakter olarak çok yumuşak yüzlüyüm. Bugüne kadar bana yaptıkları haksızlıklara bile sesimi çıkartmadım. Tepeme çıkma cesaretini de ordan buldular.
Yaklaşık 6 ay önce kv yok yere kavga çıkartıp beni tehdit etti. Eşim beni savunca işler iyice çirkinleşti ve kv ile görümce bana eşimin asla inanmayacağı iftiralar attılar. Boşanmamız için uğraştılar. Kv aileme küfretti. Olaylar yaşananlar çok uzun ama anlatıp sıkmak istemiyorum. Tek sebebi kıskançlık. Aramızın iyi olmasını kıskandılar. Aldıklarımızı gezdiğimiz yerleri kıskandılar. Açık açık söylediler de bunu. Soran olursa cevaplandırırım. Görümceyle bu konuda tek kelime tartışmamız bile olmadan eşime benim için ruh hastası pislik o boşan onu bırak annemin yanına gel gibi mesajlar attı. Kv Allah size çocuk vermesin boşa bu karıyı yüz tane bulursun ondan diye bağırdı benim yanımda. Aylarca görüşmedik. Kv kpyi işyerime gönderdi telefonla aratıp benden babamdan para istetti rahatsız ettirdi.
Eşim telefonlarını açmadıkça hastalık yalanları uydurdular. Hamile olduğumu öğrendik. Gel zaman git zaman ayda bir görüşmeye başladık. Toplasan üç dört kere yarımşar saat ancak görüşmüşüzdür. Genelde kp ile eşim muhabbet etti ben konuşmadım. Kv ile muhabbet eden olmadı neredeyse hiç.
Üç gündür eşimi arıyor virüsü bahane edip. Nasılsın diye soruyor. Eşim o günden beri bir kere bile aramadı annesini. Şimdi virüsü bahane ediyor bebeğimizi bahane ediyor arıyor. Eşimle birlikte onlarla görüşme kararı almamızın sebebi yaşlı insanlar olmalarıydı. İki gün sonra birşey olursa vicdan azabı çekmeyelim diyeydi. Eşim kardeşiyle halen görüşmüyor. Ölse cenazesine gitmem annemi o doldurdu diyor. Ama eşim eskiden annesini çok severdi. Asla toz kondurmazdı. Korkuyorum araları yumuşayacak diye. Kv bugün yine aramış eşimi beni istemiş telefona. Eşim verdi telefonu. Kızım ben seni çok seviyorum sen benim canımın canısın torunumun anasısın diyor. Ses çıkmadı benden tekrar etti. Tamam dedim. Sıkılıyor musun evde dedi hayır dedim. Kendine iyi bak dedi. Tamam iyi günler deyip kapattım.
Eşim de biraz daha normal davransan dedi. Nasılsın deyince iyiyim sen nasılsın diye sorsan mesela dedi. Ben bana yapılanları unutamıyorum dedim. Sesini duyunca elim ayağım titriyor dedim. Sözü açılmışken asla çocuğumuza bakması söz konusu değil dedim. Bakıcıya bırakana kadar heryere kamera taktırıp ona baktıralım dedi. Asla gerekirse çalışmam iki sene kendim bakarım. Dünyaya gelmemesi için beddua ettiği çocuğu ona bırakmam. Bizim çocuğumuza bakmaya hakkı yok dedim. Görümcemin çocuğuna da kv baktı eşim de çok huysuz ve bencil der yeğeni için. Annenin yetiştidiği çocuk da ortada onun gibi mi olsun istiyorsun dedim. Tamam farkındayım ben de dedi. Kapattık konuyu.
Kv tekrar ararsa ki arayacak işimize karışmaya kalkacak ne yapıyım. Soğumuyor içim bir türlü. Ben en ufak bir saygısızlık etmedim bu olaya kadar. Hazmedemiyorum yaşananları. Geceleri kabus görüyorum onlarla ilgili.