Ablamdan örnek vermek istiyorum size. 3 yıllık güzel bir evlilikleri vardı. Eşi çocukluk arkadaşım dediği bir kadınla telefonda mesajlaşmaya başladı fakat ablamdan gizli saklı. Bir gün tesadüfen yakalıyor mesajları ablam. Konuşmalar arkadaşlıktan çok öte. Topladı eşyaları döndü baba evine. Herkes, hatasını anlamış ikinci şansı hakediyor dedi. Eşi, çok üzgünüm bir hataydı ama bu hataya beni birazda sen ittin diyip birde ablamı suçladı. Ablam hem seviyordu hem de alıştığı düzeni bırakıp baba evine dönmek istemediği için affetti birde bebek yaptı kısa zaman içerisinde bebek daha 6 aylıkken tekrar aynı kadınla konuşurken yakaladı ablam. Bu defa da , bebekle ilgilenmekten kadın olduğunu unuttun bende bir erkeğim diye suçladı ablamı . O hatasını anlamış affet diyenler bu defa da bebek var kızım şu bebeğe günah değil mi ne yapacaksın dul başına dediler. Ablam o dönem hayata küsmüştü uzun süre içine kapandı sadece bebeğiyle ilgilendi bir süre sonra da yaşananları unutmuş gibi devam etti evliliğine. Şimdi ne haldeler dersen adam başka bir kadının peşine takılıp çekti gitti. Aramaz sormaz , gelmez gitmez, çocuğuna bile babalık yapmaz. Boşanma davası açıldı. Mahkeme sürüyor. Ablama üzülmüyorum o kendi verdiği kararların cezasını çekiyor canımdan çokta seviyorum ama sırf yeğenim için asla affetmeyeceğim sanırım. Lütfen bir daha düşünün alacağınız kararın sonuçları sadece sizi etkilemeyecek.