- 5 Şubat 2011
- 125
- 60
- 98
Merhaba kızlar.. Geçen konumda birisiyle tanıştığımdan babamın müsade etmediğinden vs bahsetmiştim yorumlarınız için tekrardan teşekkür ederim o konuda çok şükür her şey yoluna girdi herkesin gönlü oldu ailemin de benim de sevgilim ve ailesinin de aklında soru işaretleri kalmadı ve Allah nasip ederse ayın son haftası sözümüz var :) Dualarınızı eksik etmeyin..
Benim sorunum arkadaşlarımla ilgili. Biz dört arkadaşız ve arkdaşlığımızın dokuz yıllık bir geçmişi var. Ve bu zamana kadar her konuda birbirimize destek olduk ve herhangi bi samimiyetsizlik sezmedik birbirimize karşı. Ta ki ben sevgilimle tanışana ciddi bir ilişki yaşamaya başlayana kadar.. Ne zaman bir heyecanımı paylaşmaya kalksam benimle aynı duyguları paylaşmadıklarını sezdim ben atıyorum A'dan bahsedıyorsam cevaplar Z'den gelıyor..Bir olay yasandıgı zaman ıstıyor kı hepsı ben teker teker herkesı arayıp durum anlatayım hesap vereyım ama inanın mümkün olmuyor ve yapıma da ters..Mesela bir şey oldugunda o esnada ıclerınden bırıyle paylasmıssam dıgerlerı küsüyor neden en son bana anlattın diye..Ve anlatamayacagım baska seyler..Ne zaman bulussak saskınlıkla ayrıldım yanlarından..Yanı belkı de benım degıstıgımı dusunuyorlar meshur bırını buldu degıstı durumları..Ama ınanın buna cok dıkkat edıyorum.Sadece daha dıkkatlı davranmaya calısıyorum yani sevgılım dısındakı konularda her seyı rahatlıkla anlatabılırkın sevgılımle ılgılı konularda anlatabılecegım seyler sınırlı oluyor ve her seyı anlatmamı beklıyorlar sanırım.Ve anlatmak ıstesem bıle ne yazık kı canım cıgerım dedıgım arkadaslarımı samımı bulmuyorum artık ve anlatacagım kısıler arasında en son sıralarda bıle yer almıyorlar artık..
En son gecen bırlıkte ıftar yapacaktık ve ben gec katılacagımı soyledım cunku mustakbel sozlumle daha oncesınde bır araya hıc gelemedık ve her zaman dısarıya cıkamıyorum ve cıktıgımda da her fırsatı degerlendırıp bırbırımıze vakıt ayırıyoruz.Belkı bu konuda haksız olabılırım yanı sadece o gunu kızlara ayırmam gerekırdı kabul edıyorum..Fakat evvelınde belırttım ve kabul edıldı durum.Neyse ben ıftara yakın yanlarına gıttıgımde bes karıs suratla karsılastım ve oyle gorunce dolayısıyla cok sasırdım aynı ıle tepkı verdım.Daha sonra yavas yavas acılmaya konusmaya baslayınca bu davranısımı abes bulduklarını belırttıler.Sonrasında her sey yoluna gırmıs gıbıydı gulduk eglendık ama ben öyle sanmısım eve gıttıgımızde mesaj geldı ve onlar ıcın gunun gergın gectıgını soyledıler..
O gunden bugune de benımle hıcbırı konusmadı. Kulis yapılmıs ve benımle konusmama kararı alınmıs.. Bugun de soylendı kı persembe musaıtsek toplanıp konusalım ona gore yolumuza devam edelım.. Acıkcası ben kararsız kaldım cunku bu arkadan bu sekılde ben cocukmusum gıbı konusulup da ceza verırı gıbı konusmama kararı alınması ve acıklama yapmamın beklenmesı benım bıraz canımı sıktı..
Ayrıca gelecegı de dusunmek durumundayım cunku bu haldeyken benı anlayamıyorlarken yarın ben gecım derdıne dustugumde aramızdakı ucurum gıtgıde artacak ve ben de onlar ıcın sıkıcı muhabbetı olan klasık evlı kadınlardan olacagım..
Uzun oldu belkı guzelce ızah edemedım kusura bakmayın..Hakkınızı helal edın..Sizce acıklama yapmalı mıyım..Görüşme gerceklesmeli mi?
Benim sorunum arkadaşlarımla ilgili. Biz dört arkadaşız ve arkdaşlığımızın dokuz yıllık bir geçmişi var. Ve bu zamana kadar her konuda birbirimize destek olduk ve herhangi bi samimiyetsizlik sezmedik birbirimize karşı. Ta ki ben sevgilimle tanışana ciddi bir ilişki yaşamaya başlayana kadar.. Ne zaman bir heyecanımı paylaşmaya kalksam benimle aynı duyguları paylaşmadıklarını sezdim ben atıyorum A'dan bahsedıyorsam cevaplar Z'den gelıyor..Bir olay yasandıgı zaman ıstıyor kı hepsı ben teker teker herkesı arayıp durum anlatayım hesap vereyım ama inanın mümkün olmuyor ve yapıma da ters..Mesela bir şey oldugunda o esnada ıclerınden bırıyle paylasmıssam dıgerlerı küsüyor neden en son bana anlattın diye..Ve anlatamayacagım baska seyler..Ne zaman bulussak saskınlıkla ayrıldım yanlarından..Yanı belkı de benım degıstıgımı dusunuyorlar meshur bırını buldu degıstı durumları..Ama ınanın buna cok dıkkat edıyorum.Sadece daha dıkkatlı davranmaya calısıyorum yani sevgılım dısındakı konularda her seyı rahatlıkla anlatabılırkın sevgılımle ılgılı konularda anlatabılecegım seyler sınırlı oluyor ve her seyı anlatmamı beklıyorlar sanırım.Ve anlatmak ıstesem bıle ne yazık kı canım cıgerım dedıgım arkadaslarımı samımı bulmuyorum artık ve anlatacagım kısıler arasında en son sıralarda bıle yer almıyorlar artık..
En son gecen bırlıkte ıftar yapacaktık ve ben gec katılacagımı soyledım cunku mustakbel sozlumle daha oncesınde bır araya hıc gelemedık ve her zaman dısarıya cıkamıyorum ve cıktıgımda da her fırsatı degerlendırıp bırbırımıze vakıt ayırıyoruz.Belkı bu konuda haksız olabılırım yanı sadece o gunu kızlara ayırmam gerekırdı kabul edıyorum..Fakat evvelınde belırttım ve kabul edıldı durum.Neyse ben ıftara yakın yanlarına gıttıgımde bes karıs suratla karsılastım ve oyle gorunce dolayısıyla cok sasırdım aynı ıle tepkı verdım.Daha sonra yavas yavas acılmaya konusmaya baslayınca bu davranısımı abes bulduklarını belırttıler.Sonrasında her sey yoluna gırmıs gıbıydı gulduk eglendık ama ben öyle sanmısım eve gıttıgımızde mesaj geldı ve onlar ıcın gunun gergın gectıgını soyledıler..
O gunden bugune de benımle hıcbırı konusmadı. Kulis yapılmıs ve benımle konusmama kararı alınmıs.. Bugun de soylendı kı persembe musaıtsek toplanıp konusalım ona gore yolumuza devam edelım.. Acıkcası ben kararsız kaldım cunku bu arkadan bu sekılde ben cocukmusum gıbı konusulup da ceza verırı gıbı konusmama kararı alınması ve acıklama yapmamın beklenmesı benım bıraz canımı sıktı..
Ayrıca gelecegı de dusunmek durumundayım cunku bu haldeyken benı anlayamıyorlarken yarın ben gecım derdıne dustugumde aramızdakı ucurum gıtgıde artacak ve ben de onlar ıcın sıkıcı muhabbetı olan klasık evlı kadınlardan olacagım..
Uzun oldu belkı guzelce ızah edemedım kusura bakmayın..Hakkınızı helal edın..Sizce acıklama yapmalı mıyım..Görüşme gerceklesmeli mi?
