arkadaşlar sizden bir konuda fikir almak istiyorum.Bana yardımcı olursanız çok sevinicem.Eşimle birbirimizi çok seviyoruz ancak benim sevgimin yanında eşime aşırı bağımlı olduğumu düşünüyorum.Bu da benim en ufak görünen bir şeye bile alınıp kendi içimde kuruntu yapmamam sebep oluyor.Örnek vereyim hemen,mesela eşimle izinli olduğu bi gün evde otururken o genelde her zaman oturduğumuz koltuğumuzda oturur ben başka bi koltukta oturakalmışsam ona bakıp için için" hiç de benden ayrı oturmaktan rahatsız değil" diye düşünüp içleniyorum,misafirlikten kalktığımızda arabamıza doğru ilerlerken elimi genelde tutar öyle gideriz ama eğer o gün tutmadan arabamıza gittiysek hemen "neden tutmadı" diye için için üzülüp surat asıyorum (ama o sebebini bilmiyor,söylemiyorum) ..Birgün bir yerde oturup çay içiyorduk,orda bayan garson için eşim "filan şarkıcıya ne kadar da benziyor"dedi ,o an çaktırmadım ama sonra gün boyu yüzüm gülmedi.Bunun gibi örnekler o kadar çok ki hayatımda, şimdilik aklıma bunlar geliyo.inanın çok rahatsız oluyorum huzursuzluklar yaşıyorum devamlı,yapı gereği sevdim mi aşırı sahiplenici ve derin seven biriyim(arkadaşlarımı da )sorun tamamen benim içimle ilgili...Ben gerçekten normal miyim sizce,ya da ne yapabilirim böyle olmamak için???:çok üzgünüm: