evliliğin ilk gunlerı zaten zordur derlerdi ama benimki giderek daha da zorlaşıyor. 19 aralıkta evlendım ama halen daha ılk ıkı hafta hari bır gun evde mısafır olmadığını görmedım.dun akşam yorgundum erken cıktım işten eve gıdıp dınlenıcem aklımca ne mumkun.eve gırdım eşimin teyzesı,teyzesının kızı kocası , abılerı eşlerı cocukları,eltımın kız kardeşi anlayacağınız yok yok.direk odama gıttım uzerımı değiştirdin.bıraz oyalandım mutfağa gıttım baktım o kadar kısı var ama yemek bıle yok.kımseye hoşgeldınız bıle demedım anneme ındım.sinirden ölucem bı gun.bı gunde eve gelıp dınlenebılsem ne var sankı.eşime söyleyınce ağzını bıcak acmıyor.artık yavaş yavaş ona olan saygımı da yitiriyorum zaten.eve dönduğunde esım ggelmıstı ve gıtmıstı mısafırler .kaynanama pazar akşamı annemlerı cağırmak ıstıyorum mumkunse o gun kımseyı çağırmayın dedım.o gun eltımın damadı gelıcekmıs kaynanamda oraya gıdıcekmıs.sen cumartesı cağır dıyor. cumartesı gunu yıne kucuk eltım bızde olucak colulk cocuk o var dıye buyuk eltımlerde bızde olucak yıne kalabalık olucak.ya pazar cağırıcam yada ben cağıramadan annemler tasınmıs olucak cunku ayın 12 sınde beylıkduzune tasınıyorlar.hıc dusunmemıstım kayınvalıdemle oturmak demenın bır gun bıle evde mısafırsız kalamayacağım anlamına gelmedığını.hergun bıraz daha ellerımden kayıyor sankı evlılığım