Sizde de Oluyor mu?

40 yasimda benden 7 yas kücük biriyle evlendim. Bir cocugumuz oldu ve cok mutlu bir evliligimiz var. Evlenmek icin hic bir zaman evlenmek istememisdim. Dogru insan gelirse evlenirim, yoksa kendimcede gayet mutlu yasarim derdim.
Hayatin ne getirecegi hic belli olmaz, ama bunuda bilinki, 30 dan sonra kadin gücleniyor, dahada güzellesiyor, ne istedigini ne istemedigini daha iyi biliyor ve böylece hayati icin daha saglikli kararlar veriyor.
 
48 yasina girecegim . Kendimi yasli hissetmiyorum. 40li yaşlarimi da seviyorum. En olgun caglarim. Bir sey kacirilmiyor yaslaninca. Hayatin da bir sirasi yok. Su yasta evlenilecek, ille de bir cocuk olacak, once ev sonra araba alinacak... yok boyle bir denklemi hayatin. Tadini cikarmak varken en guzel anlarini yaslaniyorum diye mahvetmen dogru degil. Evlenemedim diye de dusunme. Ben evlenmeyi gordum. Hic de masallardaki gibi degil. Bosanmayi da gordum. Su yasimda senin kadar da hayattan umutsuz degilim. Olur da kalbim atarsa yeniden evlenirim de. Hayat matematiksel bir denklem gibi degil. Tadini cikar. Her yaşın guzelligi var.
 
ruh yaşı daha önemli sanki insan hissettiği yaştadır derler ya kendinizi daha küçük hissediyorsanız öyle davranmaya mutlu olmaya devam edin 30 yas bir ayağın çukurda yaşı değil
mesela ben sizden 5 yas küçüğüm ama ruhen ablanız teyzeniz olabilirim
 
çünkü büyüyorsun, mantıklı düşünmeye başlıyorsun
 
Ben de 30 yaşındayım bekarım ve aynı hisler icerisindeyim. 30 yaş sendromu gerçekten zormuş. Hele daha evlenmediysen her yerden evlilik baskisi varken ve biyolojik yaş cocuk icin ilerlerken...
 
Bana neler olmuyor ki...

Sanki bir trene binmişim, hayatı hızlı şekilde sadece görebiliyorum.
Ne yaşamak ne tatmak ne de hissetmek var.
Ben hayal ediyorum ve başkalarını izliyorum o da görebildiğim kadar, sadece bu.
İzlerken de yüzümde çizgiler, bedenimde ağrılar oluşuyor çünkü o tren çok hızla son durağa ulaşıyor.

Ben bitmişim de hala kuyruğu dik tutuyorum kibirimden sadece
 
“Sanki kacan bir treni kosturarak yakalamaya çalışıyor gibiyim.” En azından sizde durum bu ben hepten geri geri koşuyormuş gibiyim
 
Baharkusu .!.:
“Sanki kacan bir treni kosturarak yakalamaya çalışıyor gibiyim.” En azından sizde durum bu ben hepten geri geri koşuyormuş gibiyim
Genişletmek için tıkla...
Niye öyle dediniz ki? Çok üzüldüm inanın bu sözünüze Hisli birisiniz belli öylece durup bakmaktansa geri geri koşmak ta bana göre bir çaba! Yani hâlâ inancınız var onu kaybetmeyin...
 
Kendinize iyi bakin. Hayati dolu dolu yasayin.

Sizden 1 yas kucugum. 40 falan olacagim zamani heyecanla bekliyorum. Kim bilir ne kadar guzellikler olur hayatimda, gitmediğim kac ulke kesfetmis, daha baska ne deneyimler yasamis, ne hazlar tatmis olurum.

Her gecen yil bir öncekinin üstüne bir seyler koymak sahane birsey. Ben yaslandim diye degil de ben oldum artik diye bakmak...
 
Aynı yaştayız bende durup durup nasıl 30 ne ya diye kabullenemiyorum bazende. Geriye dönüp baktığımda aslında herşeyden emin olduğum daha yere sağlam basan bir yaşta olduğumu farkediyorum.
 
30 a gelmiş hayatına hiçbir şey katmamış insanlar var.siz okumuş meslek sahibi olmuş işini seven biriyseniz daha ne oldun. Turlara katılın çıkın gezin . Ancak tabi gelen kısmetleri değerlendirin de:) evlilik güzel şey. Hele de eşinle arkadaş gibi anlaşabiliyorsan sana ayak uyduruyorsa sen ona ayak uyduruyorsan... hatta bence eşle gezmek alışveriş yapmak vs arkadaşlarla olmasından daha iyi . Birbirimi tanıyorsun o senşn istediğini yapıyor sen onu daha fedakar olunuyor yani. Diğer türlü sürekli bir etrafındakinin kaprisi temini isteği. Bunarada fazlasıyla arkadaşım var bende öğretmenim tayinli olduğum okuldan arkadaşlarım yeni okulum üniversite vs. Yani onlarla da ayrıca bir sürü şey yapıyorum ve eşimde keza öyle ayrı sosyal ortamlarımız ortak arkadaşlarımız ve başbaşa yaptıklarımız.. ama eş ile olan kısmı en eğlencelisi. Naçizane fikrim:) umarım karşınıza anlayabileceğiniz birisi çıkar hayatı dolu dolu yaşarken yaş geçiyor endişesi taşımazsınız
 
Ben de benzer durumlari yasadim.25 yasinda nisan bozdum.Ayni dusuncelere sahibiz.Ama kendimi tanimam ve kesfetmem yillar aldi.25 yasinda ben degildim.Simdi hem olgun hwm de kendini seven,deger veren ve yalnizca kendisi ucin yasayan bor insanim.Ben de cocuklasiyorum cunku hic cocuk olmadım. Isin guzel tarafi bu bana mutluluk verdigi gibi cevreme de mutluluk vwriyor.
 
Umarim çikar ama oyle biri yokmus gibi bilmiyorum yani cok bekledim.Evet ben de mukemmel degilim ama karsima boyle seyleri zevkle yapacagim bir insan cikmadi,cikmiyor.Okulda yok.aile lde yok.arkadas cevresinde yok..
 
30 yaşindayim. Bence hayatımın en güzel donemindeyim. Ne 18lerimdeki sapsalliklarim var ne de bir seyler icin gec kaldim. Isım gücüm sagligim yerinde. En önemlisi bu
 
3 hafta sonra 32 yaşıma gireceğim. Yaşı dert ediyor muyum hayır. Sağlığım sıhhatim yerinde, saygın bir mesleğim var, kendime bakıyorum, kendimi seviyorum ve çevrem tarafından da beğenilip seviliyorum. Yakın bir zamanda mesleğimle ilgili olarak da bir tık daha kademe atlayabilirim belki de. Bekarım, flörtlerim de oldu şimdiye kadar ama çok uzun zamandır kimseye karşı bir şey hissedemiyorum. Kiminle tanışıp görüştüysem bir an önce yanından kalkıp gitmek istiyorum vakit geçmiyor bir türlü. Genelde ben böyle hissedince karşı tarafta aksine ilk görüşte aşık olduğunu iddia ediyor ki; bu sefer de ısrarcı tavırlar vs başlıyor, ben de buna gelemiyorum. Evlenmek istiyor muyum evet ama karşılıklı bir şeyler hissetmeden de evlenmeyi düşünmüyorum, sevmediğim biriyle bir hayatı paylaşmak fikri bekar kalmak fikrinden daha çok korkutuyor beni onu farkettim bu süreçte mesela. O yüzden o mucizeyi yakalayamadan evlenmek istemiyorum, hangi yaşta yakalarsam o yaşta evlenirim olmazsa da en kötü ihtimal hayatımın sonuna kadar bekar kalırım diyorum, Allah başka dert vermesin napalım.

O yüzden demem o ki; evlilik doğru insan olduğuna inandığın kişiyi bulduğunda yapılmalı. Evlilikte yaş kriteri yoktur bu sebeple. Belki annelik için ilerleyen yaşlar kritik olabilir ancak onun için de pek çok alternatif çözüm var zaten. En güzeli akışına bırakmak ve hayırlısını dilemek..
 
Hosgeldin 30 yas sendromu. Ben 33 ume girdim ve durumum icler acisi bekarim hic evlenmedim cocugun yok. 25 imden sonraki hayatim bi meslek edinebilmek adina her sektoru denemekle gecti. En sonunda guzellik sektorune girdim hirs yaptim isi ogrendim işi ogrendim manikur pedikur yapiyorum guzel bi salonda calisiyorum. Maddi olarak kazanc iyi olsada calisma saatlerim cok kotu sabah 8.30 da girip aksam 19.30 da cikiyorum her gunum bosa geciyor ve hayati kaciriyorum bir bakiyorum hafta basi bir bakiyorum haftasonu olmuş. Hayatima giren cikanda yok cunku kimseyi taniyamiyorum vaktimde yok cevremde yok her gunum bosa geciyor ve ben her gun yaş aliyorum. O kadar koyuyor ki okadar kendimden umudum kesik ki senden fazlam var eksigim yok moral acisindan. Elden bisey gelmiyor yapacak bisey yok malesef. Ennyakin arkadasim bi anda birisiyle tanisip evlilik planlari kurup ingiltereye evlenip gidecek belkide ben yine ayni yerde sayiyorum tren kacmis
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…