- 18 Temmuz 2019
- 2.083
- 3.939
- 83
Bir değil bin derdim var. Boğuluyorum hiç geçmeyecekmiş gibi bu hayatta en kötü şeyler benim başıma gelmiş gibi. Herkes mutlu bir ben mutsuz. Onların küçük dertlerine,dertsizliklerine özeniyorum.İnançlı biriyim yanlış şeyler yazıyorım farkındayım ama böyle hissediyorum.
Umudum hevesim kırık. Tam toparlıyorum herşeye göğüs gerecek gücü topluyorum biri gelip birşey yapıyor ben tekrar en başa... en dibe...
Ne oldu derseniz ne derdin var bu kadar?
Sadece aklıma gelenleri yazayım. Annem hasta hem psikolojik, hem fiziksel olarak şeker hastası ve görme bozukluğu var. Anne sevgisi görmedim. Babamsa tam tersi aşırı üstüme düşerdi takıntılı biriydi psikolojik çok ağır şiddet gördüm.
Evlendim ailemden uzaktayım eşimi seviyorum sorunlarım var ama aşılmayacak cinsten değil.
Hamileyim hem vajinal hem idrar yolu enfeksiyonum var doktor her seferinde korkutuyor erken doğum riski var diye. Kullanmadığım ilaç kalmadı ikiside geçmiyor.
Yeni taşındık, evimiz satıldığı için geldiğim evden , mevkiden,komşular dan nefret ediyorum . Eski evimi istiyorum eşim yaza taşınırız diyor ama istediğim gibi bi ev bulacağımı sanmıyorum. Belki eski binama taşınırım boş yer olursa diyorum çok düşük bi ihtimal gerçekleşmeyecek gibi geliyor.
Her gün komşuların yüksek sesle konuşmalarıyla uyanıyorum her güne mutsuz başlıyorum.
Dün bütün gün ağladım durduramadım kendimi. Gözlerimde kirpik dipleride kılcal damarlar belirginleşmiş bugün ona taktım kafayı ya geçmezse böyle kalır daha kötü olursa? Zaten sivilce izlerim var onları tedavi ettirmeyi düşünüyodum bir de bu çıktı.
Eşim işte gece gelecek defalarca arayıp çağırmayı düşündüm kendimi zor durdurdum.
Bi yandan ev bunaltıyor , bi yandan enfeksiyondan dolayı sık idrara çıkıyorum her seferinde moralim dahada bozuluyor.
Ağlayamıyorumda gözlerim daha kötü olacak diye. Annem aradı ablam aradı açmadık birinin sesini duysam ağlayacak gibiyim.
Eşime de kendime de çocuğuma da bunu yapmaya hakkım yok biliyorum ama toparlanamıyorum. İçim yanıyo , daralıyorum.
Eşim yurtdışına gitmeyi düşünüyor 6-7 ay sonra dayanabilirmiyim durabilirmiyim bilmiyorum.
Evet karnımda mucize var herşeye değer ama onun için endişeleniyorum zaten. Bu evde mutsuzum huzur bulamıyorum.
Çok karışık yazdım farkındayım şu an karmakarışığım
Umudum hevesim kırık. Tam toparlıyorum herşeye göğüs gerecek gücü topluyorum biri gelip birşey yapıyor ben tekrar en başa... en dibe...
Ne oldu derseniz ne derdin var bu kadar?
Sadece aklıma gelenleri yazayım. Annem hasta hem psikolojik, hem fiziksel olarak şeker hastası ve görme bozukluğu var. Anne sevgisi görmedim. Babamsa tam tersi aşırı üstüme düşerdi takıntılı biriydi psikolojik çok ağır şiddet gördüm.
Evlendim ailemden uzaktayım eşimi seviyorum sorunlarım var ama aşılmayacak cinsten değil.
Hamileyim hem vajinal hem idrar yolu enfeksiyonum var doktor her seferinde korkutuyor erken doğum riski var diye. Kullanmadığım ilaç kalmadı ikiside geçmiyor.
Yeni taşındık, evimiz satıldığı için geldiğim evden , mevkiden,komşular dan nefret ediyorum . Eski evimi istiyorum eşim yaza taşınırız diyor ama istediğim gibi bi ev bulacağımı sanmıyorum. Belki eski binama taşınırım boş yer olursa diyorum çok düşük bi ihtimal gerçekleşmeyecek gibi geliyor.
Her gün komşuların yüksek sesle konuşmalarıyla uyanıyorum her güne mutsuz başlıyorum.
Dün bütün gün ağladım durduramadım kendimi. Gözlerimde kirpik dipleride kılcal damarlar belirginleşmiş bugün ona taktım kafayı ya geçmezse böyle kalır daha kötü olursa? Zaten sivilce izlerim var onları tedavi ettirmeyi düşünüyodum bir de bu çıktı.
Eşim işte gece gelecek defalarca arayıp çağırmayı düşündüm kendimi zor durdurdum.
Bi yandan ev bunaltıyor , bi yandan enfeksiyondan dolayı sık idrara çıkıyorum her seferinde moralim dahada bozuluyor.
Ağlayamıyorumda gözlerim daha kötü olacak diye. Annem aradı ablam aradı açmadık birinin sesini duysam ağlayacak gibiyim.
Eşime de kendime de çocuğuma da bunu yapmaya hakkım yok biliyorum ama toparlanamıyorum. İçim yanıyo , daralıyorum.
Eşim yurtdışına gitmeyi düşünüyor 6-7 ay sonra dayanabilirmiyim durabilirmiyim bilmiyorum.
Evet karnımda mucize var herşeye değer ama onun için endişeleniyorum zaten. Bu evde mutsuzum huzur bulamıyorum.
Çok karışık yazdım farkındayım şu an karmakarışığım
