- 30 Ocak 2013
- 29.419
- 43.905
- 798
- Konu Sahibi Bilincsiz Taksir
- #61
çabalamadan birşeyler olmaz
Aşağıdaki videoyu izleyerek sitemizi ana ekranınıza web uygulaması olarak nasıl kuracağınızı öğrenebilirsiniz.
Not: Bu özellik bazı tarayıcılarda mevcut olmayabilir.
Evlenmeden önce yaklaşık 4 sene birlikteydik. Bunun yarısı ayrı geçti.evlenmeden önce ilişkiniz nasıldı? kaç yıl beraberdiniz? hep mi kavga/sorun geçti, hiç aranızın iyi olduğu dönemler olmadı mı, kavga konularınız hep aynı mı?
benim 2 seneyi doldurduğum bi ilişkim var ki son 1 senesi hatta daha fazlası sürekli sorunlarla kavgayla, anlaşamamakla ama asla kopamamakla geçti. kaç kere “yapamıyoruz” diyip ayrıldık, sonra yine “böyle de yapamıyoruz” diyip barıştık. “düzeldi” diyebilmem için çok erken tabii ama şu son 1 aydır ben hakikaten “biz olduk be” diyebiliyorum. umarım hep böyle devam eder ilişkimiz.
1 sene düzeltme çabalarımıza rağmen düzelemedik de şu son 1 ay niye farklı diye düşündüğümde gerçekten mentalitenin değiştiğini görüyorum. benim erkek arkadaşımda çok fazla korku vardı ve bu yüzden kendini koruma içgüdüsü geliştirip manasız hareketlerde bulunuyordu, bunu bana aylar önce itiraf etmişti ama düzeltememişti. bunu aştık mesela, canımızı okudu ama aştık.
bu ciddi bir meseleydi ama ufak meselelerde de “kavga etsek nolcak yeaaa” kafasına girdik. biraz fazla didişen bir çiftiz ama artık rahatsız etmiyor çünkü bu durum büyümüyor. bugün mesela karşılıklı tripleşerek ayrıldık, 10 dakika sonra arayıp “ayyy sana ne diyicem” diye konuşmaya başladım, o da gayet normal bir şekilde karşılık verdi. eskiden olsa mesela dünyadaki en saçma konudan bile saatlerce kavga edebilirdik. bir tartışma öyle üzerine konuşmadan bitmezdi, üzerine günlerce kavga edilir; en alakasız eski mevzular açılırdı. artık ufak şeyleri ufak bırakmayı öğrendik. didiştik mi? didiştik. ok. uzatmaya gerek yok. 3 dk sonra normale dönmeyi öğrendik. inadın hiiiiiçbir yere vardırmadığını öğrendik.
birbirimizin kötü huylarını kabul etmeyi öğrendik mesela. ben biliyorum ki tartışırken bana söylediği şeylerin %90ı doğru değil. sırf beni daha çok sinirlendirmek için gerçekten düşünmediği şeyleri söylüyor. eskisi kadar takılmıyorum o yüzden. e böylece beni sinirlendirmeye çalışsa da beceremiyor, elinde patlıyor, o tartışma o kadar büyümüyor.
öyle. bence birbirinizi seviyorsanız haşa umut var. şu an boşansanız içinizde hep bi ukte kalacak. o yüzden biraz daha deneyin. son bi şans daha verin, bence.
Harekete geçmeniz LazımO kudret damarlarımdaki asil kanda mevcutsa ben nasıl ortaya çıkarabilirim? İstemek yetmiyor maalesef çünkü
Evlenmeden önce yaklaşık 4 sene birlikteydik. Bunun yarısı ayrı geçti.
Hep kavgalar sorunlar vardı. İyi dönemler oldu, oldukça az kaldı sorunlarımızın yanında.
Gittikçe biz de konuşmak yerine davranış odaklı davranmaya çalışıyoruz. Ben biraz takıntılı davranıyorum kavgalardan sonra, uzatmamak lazım aslında haklısınız.
36 yaşında evlendim
Eşimin 2. evliliği, benim ilk
Çok sorunlu geçirdik ilk yılı
İkimizinde oturmuş bir kişiliği ve değiştiremediğimiz huyları vardı
O çok inatçı ve fevri, ben uysal ve sakindim görüntüde ama zaman içerisinde asıl inatçı olanın kendim olduğunu fark ettim
Bir gün bir baktım adam tüm kötü huylarını törpülemiş, ben olduğum gibiyim
Sonra bir gün sakin sakin muhabbet ederken bana dedi ki ; ben senin düşmanın değilim, hayat arkadaşınım, sürekli savunma modunda olmana gerek yok, benden sana zarar gelmeyeceğine inanırsan sorunlarımız çözülecek, o an yine bir sürü savunma yaptım ama sonra kendi içimde çözüldüm. Ona istediği ilgiyi vermeye, güvenmeye, kendimi teslim etmeye bşladım. Gördüm ki sonuçlar olumlu, ben yaklaştıkça o daha fazla yaklaştı, ben gayret ettikçe o daha fazla gayret etti ve şimdi 4. yılı bitirdik. Son iki yılda hiç kavgamız olmadı, konuşmayı öğrendik, suçlamadan konuşmayı yani. Siz sorunların farkındasınız zaten, bence zaman içinde değiştirebilirsiniz, sadece sakin olmanız ve kavgadan kaçınmanız lazım
nasıl merhametli olabilirim?"Merhametli değilim, bencilim, inadım var, sabırsızım, güler yüzlü değilim, idare edebilen bir insan değilim. Bunlar aklıma gelen ve hayatımı zorlaştıran şeyler. "
siz böyle eşiniz de tersiyse asla anlaşamazsınız, merhamet bir çok kapıyı açıyor,bencillik hep benim dediğim olsun kafasında yaşamanıza neden olur karşı taraf bunu sindiremez, inat zaten bir evliliği kanser eder, güler yüzlü değilsen de kusura bakma somurtan surat asan bir eş isteyen bir erkek pek tanımıyorum, bence siz yukarıda saydığınız şeyler nedeniyle mutsuzsunuz, bu mutsuzluk nereye gitseniz sizinle gelir, her insan aynı ölçüde merhametli, sabırlı, güler yüzlü vs değildir ama aşırı eksiklik varsa dünyanın en anlayışlı insanıyla dahi yapamazsınız, ayrıca sizi taktir etmeliyim herkes bu itirafları yapmaz bencildir kincidir inatçıdır ama olmadığını düşünür kabul etmez siz kendinizin farkındasınız. çözüm de sizde.
Tam olarak bana kurulan cümle de bu: düşman değiliz. Yanındayım eşinim. Öyle göremiyorum. Haşa Allaha bile teslim etmekte zorlanıyorum kendimi.36 yaşında evlendim
Eşimin 2. evliliği, benim ilk
Çok sorunlu geçirdik ilk yılı
İkimizinde oturmuş bir kişiliği ve değiştiremediğimiz huyları vardı
O çok inatçı ve fevri, ben uysal ve sakindim görüntüde ama zaman içerisinde asıl inatçı olanın kendim olduğunu fark ettim
Bir gün bir baktım adam tüm kötü huylarını törpülemiş, ben olduğum gibiyim
Sonra bir gün sakin sakin muhabbet ederken bana dedi ki ; ben senin düşmanın değilim, hayat arkadaşınım, sürekli savunma modunda olmana gerek yok, benden sana zarar gelmeyeceğine inanırsan sorunlarımız çözülecek, o an yine bir sürü savunma yaptım ama sonra kendi içimde çözüldüm. Ona istediği ilgiyi vermeye, güvenmeye, kendimi teslim etmeye bşladım. Gördüm ki sonuçlar olumlu, ben yaklaştıkça o daha fazla yaklaştı, ben gayret ettikçe o daha fazla gayret etti ve şimdi 4. yılı bitirdik. Son iki yılda hiç kavgamız olmadı, konuşmayı öğrendik, suçlamadan konuşmayı yani. Siz sorunların farkındasınız zaten, bence zaman içinde değiştirebilirsiniz, sadece sakin olmanız ve kavgadan kaçınmanız lazım
kavga sonrası takıntı bende de vardı. çünkü bu zamana kadar bütün insan ilişkilerimde “astığım astık, kestiğim kestik. uyuşmadık mı hadi eyvallaaaah” modunda, arkadaş kaybetmekten asla çekinmeyen, gereksiz bi dikliği olan bi tiptim. ama ilişkiler böyle yürümüyor. eskiden olsa tartışma sonrası ilk mesajı asla atmazdım mesela, şimdiyse umrumda olmuyor. “zaten barışacaz, ne manası var?” diye düşünüyorumEvlenmeden önce yaklaşık 4 sene birlikteydik. Bunun yarısı ayrı geçti.
Hep kavgalar sorunlar vardı. İyi dönemler oldu, oldukça az kaldı sorunlarımızın yanında.
Gittikçe biz de konuşmak yerine davranış odaklı davranmaya çalışıyoruz. Ben biraz takıntılı davranıyorum kavgalardan sonra, uzatmamak lazım aslında haklısınız.
Merhametli olmanın şartı koşulu yoktur ya merhametlisinizdir ya değil, azdır çoktur vs.. bu içten gelecek bir şey, merhametli değilseniz anlayışlı olmaya bakın, bu sizin elinizde, bir şeyler eksikse başka şeylerle tamamlamaya çalışın, siz hep insani yönleriniz üzerinden kendinize vuruyorsunuz o zaman insani yönlerinizi geliştirmeye çalışın ne diyeyim, inatla, bencillikle sabırsızlıkla, surat asmayla nasıl bir evlilik bekliyordunuz? allah yardımcınız olsun sizin sorunlar sizin kendi benliğinde iç dünyanızda.nasıl merhametli olabilirim?
Selam hanımlar,
Benim derdim buraya sığdıramayacak kadar derin ve anlaya gücüm yetmeyecek kadar yorgunum.
Hepiniz senaryoya aşinasınız aslında: Upuzuuun bir ilişki, ayrıl barış bir çift, kavga gürültüye rağmen birbirinden kop(a)mayan iki insan. Sonucunda kısa süredir evliyiz ve tabi ki sorunlar artarak devam ediyor. Şiddet, aldatma yok. Soğukluk, kv muhabbetleri var.
Sorum şu ki; mutsuz bir kadın olarak gitmek mi kalmak mı arasındayım. Gitsem gidemiyorum kalsam kalamıyorum. Çabaladım desem yalan çabalamadım desem elim izin vermez.
Bana ya cesaret ya umut lazım.
Bu yüzden merak ediyorum kötü giden ilişkisi düzelen var mı? Yama işe yarıyor mu, düzeliyor mu? Yoksa orda bırakmak mı lazım? Bırakan rahat mı etti?
Kalkanlarimizi indirmekten kastim tam da buydu.36 yaşında evlendim
Eşimin 2. evliliği, benim ilk
Çok sorunlu geçirdik ilk yılı
İkimizinde oturmuş bir kişiliği ve değiştiremediğimiz huyları vardı
O çok inatçı ve fevri, ben uysal ve sakindim görüntüde ama zaman içerisinde asıl inatçı olanın kendim olduğunu fark ettim
Bir gün bir baktım adam tüm kötü huylarını törpülemiş, ben olduğum gibiyim
Sonra bir gün sakin sakin muhabbet ederken bana dedi ki ; ben senin düşmanın değilim, hayat arkadaşınım, sürekli savunma modunda olmana gerek yok, benden sana zarar gelmeyeceğine inanırsan sorunlarımız çözülecek, o an yine bir sürü savunma yaptım ama sonra kendi içimde çözüldüm. Ona istediği ilgiyi vermeye, güvenmeye, kendimi teslim etmeye bşladım. Gördüm ki sonuçlar olumlu, ben yaklaştıkça o daha fazla yaklaştı, ben gayret ettikçe o daha fazla gayret etti ve şimdi 4. yılı bitirdik. Son iki yılda hiç kavgamız olmadı, konuşmayı öğrendik, suçlamadan konuşmayı yani. Siz sorunların farkındasınız zaten, bence zaman içinde değiştirebilirsiniz, sadece sakin olmanız ve kavgadan kaçınmanız lazım
Bazı şeyler vardır ki sabretmeye değmez ne yapsan düzelmez. Ancak ilk zamanlar sorun çok oluyor evliliklerde eğer büyük meseleler yoksa deneyip cabalamaya değer. Yuva kolay kurulmiyor.Selam hanımlar,
Benim derdim buraya sığdıramayacak kadar derin ve anlaya gücüm yetmeyecek kadar yorgunum.
Hepiniz senaryoya aşinasınız aslında: Upuzuuun bir ilişki, ayrıl barış bir çift, kavga gürültüye rağmen birbirinden kop(a)mayan iki insan. Sonucunda kısa süredir evliyiz ve tabi ki sorunlar artarak devam ediyor. Şiddet, aldatma yok. Soğukluk, kv muhabbetleri var.
Sorum şu ki; mutsuz bir kadın olarak gitmek mi kalmak mı arasındayım. Gitsem gidemiyorum kalsam kalamıyorum. Çabaladım desem yalan çabalamadım desem elim izin vermez.
Bana ya cesaret ya umut lazım.
Bu yüzden merak ediyorum kötü giden ilişkisi düzelen var mı? Yama işe yarıyor mu, düzeliyor mu? Yoksa orda bırakmak mı lazım? Bırakan rahat mı etti?
Ne eksik ne fazla, aynı o tipim.kavga sonrası takıntı bende de vardı. çünkü bu zamana kadar bütün insan ilişkilerimde “astığım astık, kestiğim kestik. uyuşmadık mı hadi eyvallaaaah” modunda, arkadaş kaybetmekten asla çekinmeyen, gereksiz bi dikliği olan bi tiptim. ama ilişkiler böyle yürümüyor. eskiden olsa tartışma sonrası ilk mesajı asla atmazdım mesela, şimdiyse umrumda olmuyor. “zaten barışacaz, ne manası var?” diye düşünüyorum
ben burçlarınızı çok merak ettim. taraflardan biri kova olabilir mi acaba?
Kendimi sevmekle işe başlamalıyım, bi plan hazırlamayı düşünüyorum madde madde.Cok zordur daha yorucu ve yıpraticidir,once kendinize merhamet etmesini ogrenmelisiniz,gordugum kadariyla ilk adimi atmissiniz. Farkedip sorguladikca cozume yaklasiyorsunuz....Hersey cok guzel olacak inanin...Insanin kendisiyle kavgasi fazlaca zordur bunu yine kendi huzurunuz icin basarmak zorundasiniz nereye giderseniz gidin kendinizi de götüreceksiniz çunku...