• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

'Sizin de ilişkiniz kurtulur' umudu

evlenmeden önce ilişkiniz nasıldı? kaç yıl beraberdiniz? hep mi kavga/sorun geçti, hiç aranızın iyi olduğu dönemler olmadı mı, kavga konularınız hep aynı mı?

benim 2 seneyi doldurduğum bi ilişkim var ki son 1 senesi hatta daha fazlası sürekli sorunlarla kavgayla, anlaşamamakla ama asla kopamamakla geçti. kaç kere “yapamıyoruz” diyip ayrıldık, sonra yine “böyle de yapamıyoruz” diyip barıştık. “düzeldi” diyebilmem için çok erken tabii ama şu son 1 aydır ben hakikaten “biz olduk be” diyebiliyorum. umarım hep böyle devam eder ilişkimiz.

1 sene düzeltme çabalarımıza rağmen düzelemedik de şu son 1 ay niye farklı diye düşündüğümde gerçekten mentalitenin değiştiğini görüyorum. benim erkek arkadaşımda çok fazla korku vardı ve bu yüzden kendini koruma içgüdüsü geliştirip manasız hareketlerde bulunuyordu, bunu bana aylar önce itiraf etmişti ama düzeltememişti. bunu aştık mesela, canımızı okudu ama aştık.

bu ciddi bir meseleydi ama ufak meselelerde de “kavga etsek nolcak yeaaa” kafasına girdik. biraz fazla didişen bir çiftiz ama artık rahatsız etmiyor çünkü bu durum büyümüyor. bugün mesela karşılıklı tripleşerek ayrıldık, 10 dakika sonra arayıp “ayyy sana ne diyicem” diye konuşmaya başladım, o da gayet normal bir şekilde karşılık verdi. eskiden olsa mesela dünyadaki en saçma konudan bile saatlerce kavga edebilirdik. bir tartışma öyle üzerine konuşmadan bitmezdi, üzerine günlerce kavga edilir; en alakasız eski mevzular açılırdı. artık ufak şeyleri ufak bırakmayı öğrendik. didiştik mi? didiştik. ok. uzatmaya gerek yok. 3 dk sonra normale dönmeyi öğrendik. inadın hiiiiiçbir yere vardırmadığını öğrendik.

birbirimizin kötü huylarını kabul etmeyi öğrendik mesela. ben biliyorum ki tartışırken bana söylediği şeylerin %90ı doğru değil. sırf beni daha çok sinirlendirmek için gerçekten düşünmediği şeyleri söylüyor. eskisi kadar takılmıyorum o yüzden. e böylece beni sinirlendirmeye çalışsa da beceremiyor, elinde patlıyor, o tartışma o kadar büyümüyor.

öyle. bence birbirinizi seviyorsanız haşa umut var. şu an boşansanız içinizde hep bi ukte kalacak. o yüzden biraz daha deneyin. son bi şans daha verin, bence.
Evlenmeden önce yaklaşık 4 sene birlikteydik. Bunun yarısı ayrı geçti.
Hep kavgalar sorunlar vardı. İyi dönemler oldu, oldukça az kaldı sorunlarımızın yanında.

Gittikçe biz de konuşmak yerine davranış odaklı davranmaya çalışıyoruz. Ben biraz takıntılı davranıyorum kavgalardan sonra, uzatmamak lazım aslında haklısınız.
 
"Merhametli değilim, bencilim, inadım var, sabırsızım, güler yüzlü değilim, idare edebilen bir insan değilim. Bunlar aklıma gelen ve hayatımı zorlaştıran şeyler. "

siz böyle eşiniz de tersiyse asla anlaşamazsınız, merhamet bir çok kapıyı açıyor,bencillik hep benim dediğim olsun kafasında yaşamanıza neden olur karşı taraf bunu sindiremez, inat zaten bir evliliği kanser eder, güler yüzlü değilsen de kusura bakma somurtan surat asan bir eş isteyen bir erkek pek tanımıyorum, bence siz yukarıda saydığınız şeyler nedeniyle mutsuzsunuz, bu mutsuzluk nereye gitseniz sizinle gelir, her insan aynı ölçüde merhametli, sabırlı, güler yüzlü vs değildir ama aşırı eksiklik varsa dünyanın en anlayışlı insanıyla dahi yapamazsınız, ayrıca sizi taktir etmeliyim herkes bu itirafları yapmaz bencildir kincidir inatçıdır ama olmadığını düşünür kabul etmez siz kendinizin farkındasınız. çözüm de sizde.
 
Evlenmeden önce yaklaşık 4 sene birlikteydik. Bunun yarısı ayrı geçti.
Hep kavgalar sorunlar vardı. İyi dönemler oldu, oldukça az kaldı sorunlarımızın yanında.

Gittikçe biz de konuşmak yerine davranış odaklı davranmaya çalışıyoruz. Ben biraz takıntılı davranıyorum kavgalardan sonra, uzatmamak lazım aslında haklısınız.

36 yaşında evlendim
Eşimin 2. evliliği, benim ilk
Çok sorunlu geçirdik ilk yılı
İkimizinde oturmuş bir kişiliği ve değiştiremediğimiz huyları vardı
O çok inatçı ve fevri, ben uysal ve sakindim görüntüde ama zaman içerisinde asıl inatçı olanın kendim olduğunu fark ettim
Bir gün bir baktım adam tüm kötü huylarını törpülemiş, ben olduğum gibiyim
Sonra bir gün sakin sakin muhabbet ederken bana dedi ki ; ben senin düşmanın değilim, hayat arkadaşınım, sürekli savunma modunda olmana gerek yok, benden sana zarar gelmeyeceğine inanırsan sorunlarımız çözülecek, o an yine bir sürü savunma yaptım ama sonra kendi içimde çözüldüm. Ona istediği ilgiyi vermeye, güvenmeye, kendimi teslim etmeye bşladım. Gördüm ki sonuçlar olumlu, ben yaklaştıkça o daha fazla yaklaştı, ben gayret ettikçe o daha fazla gayret etti ve şimdi 4. yılı bitirdik. Son iki yılda hiç kavgamız olmadı, konuşmayı öğrendik, suçlamadan konuşmayı yani. Siz sorunların farkındasınız zaten, bence zaman içinde değiştirebilirsiniz, sadece sakin olmanız ve kavgadan kaçınmanız lazım
 
36 yaşında evlendim
Eşimin 2. evliliği, benim ilk
Çok sorunlu geçirdik ilk yılı
İkimizinde oturmuş bir kişiliği ve değiştiremediğimiz huyları vardı
O çok inatçı ve fevri, ben uysal ve sakindim görüntüde ama zaman içerisinde asıl inatçı olanın kendim olduğunu fark ettim
Bir gün bir baktım adam tüm kötü huylarını törpülemiş, ben olduğum gibiyim
Sonra bir gün sakin sakin muhabbet ederken bana dedi ki ; ben senin düşmanın değilim, hayat arkadaşınım, sürekli savunma modunda olmana gerek yok, benden sana zarar gelmeyeceğine inanırsan sorunlarımız çözülecek, o an yine bir sürü savunma yaptım ama sonra kendi içimde çözüldüm. Ona istediği ilgiyi vermeye, güvenmeye, kendimi teslim etmeye bşladım. Gördüm ki sonuçlar olumlu, ben yaklaştıkça o daha fazla yaklaştı, ben gayret ettikçe o daha fazla gayret etti ve şimdi 4. yılı bitirdik. Son iki yılda hiç kavgamız olmadı, konuşmayı öğrendik, suçlamadan konuşmayı yani. Siz sorunların farkındasınız zaten, bence zaman içinde değiştirebilirsiniz, sadece sakin olmanız ve kavgadan kaçınmanız lazım

işte bu yani eşler samimiyet istiyor.
 
Etoil Etoil sorun tespiti yapıp çözüm planı belirle ve talimatlara uy. Özetle bu sanırım. Evet, doğru söylüyorsunuz amacım bu yönde. Aslında "iyi insan" olmakta güçlük çekiyorum. Merhametli, dürüst ve iyi bir insan olmakta güçlük çekiyorum. Duygularıyla hareket eden, vurdumduymaz, işine geldiği gibi davranan biri olmak işime geliyor. Bu yazdıklarım kadar katı değilim, aynı zamanda eğlenceli ve kendini geliştirmeye çalışan bir bireyim ama iç dünyamda karmaşalar evlilik hayatımı kötü yönde etkiliyor. :işsiz:

@b a l a m i r hiç duymamıştım, deneyeceğim. :KK55:

Evcilpiton Evcilpiton Nasıl yöntemler denediniz? Bu soğukluk yüzünden sevgimin azaldığını, sevgisini azalttığımı düşünüyorum. :tokat:

@JustPeace Mutlu musunuz hayatınızda? Ben bu ihtimali kafamdan atamıyorum. :KK67:

bensanademistim bensanademistim Sorunlar düzelmeden çocuk yapma planımız yok, Allah yokluğunu aratmasın. Niyetimiz henüz yok. Zaten aramızdaki soğukluk yatak odasına da yansıyor. :cry:

E eftelya2015 Nasıl sabrettiniz, ne gibi yollar denediniz? Allah mutluluğunuzu arttırsın. :KK36:

@Cok da Seyapmamak Lazim Teşekkürler, umarım çözülür. :KK66:

The Calender The Calender Annem biz küçükken despottu; büyüdükçe yumuşadı.
İlk çocuğum.
Belli etmez, sevgi gösterisinde çok sık bulunmazdık.
Hayır, aksine şımartıldım.:mad:
 
"Merhametli değilim, bencilim, inadım var, sabırsızım, güler yüzlü değilim, idare edebilen bir insan değilim. Bunlar aklıma gelen ve hayatımı zorlaştıran şeyler. "

siz böyle eşiniz de tersiyse asla anlaşamazsınız, merhamet bir çok kapıyı açıyor,bencillik hep benim dediğim olsun kafasında yaşamanıza neden olur karşı taraf bunu sindiremez, inat zaten bir evliliği kanser eder, güler yüzlü değilsen de kusura bakma somurtan surat asan bir eş isteyen bir erkek pek tanımıyorum, bence siz yukarıda saydığınız şeyler nedeniyle mutsuzsunuz, bu mutsuzluk nereye gitseniz sizinle gelir, her insan aynı ölçüde merhametli, sabırlı, güler yüzlü vs değildir ama aşırı eksiklik varsa dünyanın en anlayışlı insanıyla dahi yapamazsınız, ayrıca sizi taktir etmeliyim herkes bu itirafları yapmaz bencildir kincidir inatçıdır ama olmadığını düşünür kabul etmez siz kendinizin farkındasınız. çözüm de sizde.
nasıl merhametli olabilirim?
 
36 yaşında evlendim
Eşimin 2. evliliği, benim ilk
Çok sorunlu geçirdik ilk yılı
İkimizinde oturmuş bir kişiliği ve değiştiremediğimiz huyları vardı
O çok inatçı ve fevri, ben uysal ve sakindim görüntüde ama zaman içerisinde asıl inatçı olanın kendim olduğunu fark ettim
Bir gün bir baktım adam tüm kötü huylarını törpülemiş, ben olduğum gibiyim
Sonra bir gün sakin sakin muhabbet ederken bana dedi ki ; ben senin düşmanın değilim, hayat arkadaşınım, sürekli savunma modunda olmana gerek yok, benden sana zarar gelmeyeceğine inanırsan sorunlarımız çözülecek, o an yine bir sürü savunma yaptım ama sonra kendi içimde çözüldüm. Ona istediği ilgiyi vermeye, güvenmeye, kendimi teslim etmeye bşladım. Gördüm ki sonuçlar olumlu, ben yaklaştıkça o daha fazla yaklaştı, ben gayret ettikçe o daha fazla gayret etti ve şimdi 4. yılı bitirdik. Son iki yılda hiç kavgamız olmadı, konuşmayı öğrendik, suçlamadan konuşmayı yani. Siz sorunların farkındasınız zaten, bence zaman içinde değiştirebilirsiniz, sadece sakin olmanız ve kavgadan kaçınmanız lazım
Tam olarak bana kurulan cümle de bu: düşman değiliz. Yanındayım eşinim. Öyle göremiyorum. Haşa Allaha bile teslim etmekte zorlanıyorum kendimi.
Çözüm tam bu, ama o gücü iradeyi kendimde bulamıyorum.
İrademi ve nefsimi kuvvetlendirmeliyim.
 
Evlenmeden önce yaklaşık 4 sene birlikteydik. Bunun yarısı ayrı geçti.
Hep kavgalar sorunlar vardı. İyi dönemler oldu, oldukça az kaldı sorunlarımızın yanında.

Gittikçe biz de konuşmak yerine davranış odaklı davranmaya çalışıyoruz. Ben biraz takıntılı davranıyorum kavgalardan sonra, uzatmamak lazım aslında haklısınız.
kavga sonrası takıntı bende de vardı. çünkü bu zamana kadar bütün insan ilişkilerimde “astığım astık, kestiğim kestik. uyuşmadık mı hadi eyvallaaaah” modunda, arkadaş kaybetmekten asla çekinmeyen, gereksiz bi dikliği olan bi tiptim. ama ilişkiler böyle yürümüyor. eskiden olsa tartışma sonrası ilk mesajı asla atmazdım mesela, şimdiyse umrumda olmuyor. “zaten barışacaz, ne manası var?” diye düşünüyorum
 
Cok zordur daha yorucu ve yıpraticidir,once kendinize merhamet etmesini ogrenmelisiniz,gordugum kadariyla ilk adimi atmissiniz. Farkedip sorguladikca cozume yaklasiyorsunuz....Hersey cok guzel olacak inanin...Insanin kendisiyle kavgasi fazlaca zordur bunu yine kendi huzurunuz icin basarmak zorundasiniz nereye giderseniz gidin kendinizi de götüreceksiniz çunku...
 
nasıl merhametli olabilirim?
Merhametli olmanın şartı koşulu yoktur ya merhametlisinizdir ya değil, azdır çoktur vs.. bu içten gelecek bir şey, merhametli değilseniz anlayışlı olmaya bakın, bu sizin elinizde, bir şeyler eksikse başka şeylerle tamamlamaya çalışın, siz hep insani yönleriniz üzerinden kendinize vuruyorsunuz o zaman insani yönlerinizi geliştirmeye çalışın ne diyeyim, inatla, bencillikle sabırsızlıkla, surat asmayla nasıl bir evlilik bekliyordunuz? allah yardımcınız olsun sizin sorunlar sizin kendi benliğinde iç dünyanızda.
 
Bence sen olayı evlilikten bir çıkar önce, kendin için uğraş. çünkü sorun evlilik değil. Öncelikle karakter yapını sev, merhametsiz derken naparsın mesela? İnsanlara , kendinden güçsüz gördüklerine eziyet mi edersin? Yoksa yardıma ihtiyacı olan bi insana sırtını dönüp gider misin? Eşin ağır hasta olsa "ne halin varsa gör " mü dersin?

Bencillik derken, her insan bence bencil olmalı biraz. İnsanlar kendi istediği en ufak bi şey olmadı mı karşı tarafı bencil ilan ediyo çünkü.

Hepsini geçtim, gerçekten merhametsiz ve bencilsen, kabullen, karakterinle savaşmak seni daha iyi bir insan yapmayacak maalesef. Senin ilacın empati, sürekli empati kuracaksın. Birisine özellikle eşine bir şey yaptığından içinde "aynısını o bana yapsa mantıklı mı olur? Davranış olarak ben ne beklerim?" gibi.. Zamanla da kontrol altına alcaksın kendini ama senin karakterin olan huylar değişmez, huylarınla savaşma, onlarla uzlaş.
 
Selam hanımlar,


Benim derdim buraya sığdıramayacak kadar derin ve anlaya gücüm yetmeyecek kadar yorgunum.

Hepiniz senaryoya aşinasınız aslında: Upuzuuun bir ilişki, ayrıl barış bir çift, kavga gürültüye rağmen birbirinden kop(a)mayan iki insan. Sonucunda kısa süredir evliyiz ve tabi ki sorunlar artarak devam ediyor. Şiddet, aldatma yok. Soğukluk, kv muhabbetleri var.

Sorum şu ki; mutsuz bir kadın olarak gitmek mi kalmak mı arasındayım. Gitsem gidemiyorum kalsam kalamıyorum. Çabaladım desem yalan çabalamadım desem elim izin vermez.
Bana ya cesaret ya umut lazım.

Bu yüzden merak ediyorum kötü giden ilişkisi düzelen var mı? Yama işe yarıyor mu, düzeliyor mu? Yoksa orda bırakmak mı lazım? Bırakan rahat mı etti?


Yazdıklarınızda biraz da olsa kendi evliliğimi ve sorunları gördüm, o yüzden yazmak istedim. Benim evliliğim 5. yılında ve son 2 senedir sorunlar yaşıyoruz, ben öncelikle tüm sorunların eşimin ailesi kaynaklı olduğunu sanarken eşim asıl sorun ikimizin arasında deyince şok olmuştum. Eşime göre de ben kendimi insanlara kapatan, kabuğuma çekilen, özgüvensiz ve soğuk davranan biriymişim. Eşimle konuşarak, okuyarak, tartarak, empati yaparak kendimi görmeye başladım yavaş yavaş.Sizden farklı olarak ben aşırı merhametliyim, başkaları üzüleceğine ben üzüleyim moddayım (bunu eşim de söylediği için yazdım ), sıkıntılarımı paylaşmam kimseyle hep bir mutluluk maskesi vardır yüzümde kendi içimde çözmeye çalışır sonra da patlarım bir yerde bu sefer kötü olan ben olurum...Kv ile olan ilişkimizde de başta onlara karşı çok ilgili iken yaşadığım iş, aile ve sağlık sorunları sebebiyle ilgisiz ve ters davranmaya başladım, onlar da küstü kıyameti kopardı tabi eşimle aramıza da yansıdı, istersen konularıma bak boşanma eşiğindeydik 1 hafta öncesine kadar.

Ben bu süreçte çok düşündüm, ailede güvendiğim büyüklerime de danıştım akıl aldım ve gördüm ki eşimin istediklerini erkekler evlilik hayatında %90 isteyecek...Ailesi ile iyi olunması, Güleryüz, sıcaklık, özgüven vs...Bunlar zaten insan ilişkilerinin temel kuralı. Geçen bir filmde vardı erkekler victorias secret modellerini niye beğenir , sürekli gülümsedikleri için:)

Tabi ki sırıtık şekilde gezmeyeceksin ama enerjini düzelteceksin. Terapist kısmını çok anlatmamışsın, ben de terapiste gittim ama hemen ilacı dayadı ve bir süre kullandım hayır bu çözüm değil dedim önce benim kendimi değiştirmem lazım, bakış açımı...

Çok zor hiç kolay değil evet, kendini asla değiştiremeyen insanlar var, bu güç sadece ve sadece senin elinde. İstiyor musun değişmeyi? Önce bunu netleştir bence.
 
36 yaşında evlendim
Eşimin 2. evliliği, benim ilk
Çok sorunlu geçirdik ilk yılı
İkimizinde oturmuş bir kişiliği ve değiştiremediğimiz huyları vardı
O çok inatçı ve fevri, ben uysal ve sakindim görüntüde ama zaman içerisinde asıl inatçı olanın kendim olduğunu fark ettim
Bir gün bir baktım adam tüm kötü huylarını törpülemiş, ben olduğum gibiyim
Sonra bir gün sakin sakin muhabbet ederken bana dedi ki ; ben senin düşmanın değilim, hayat arkadaşınım, sürekli savunma modunda olmana gerek yok, benden sana zarar gelmeyeceğine inanırsan sorunlarımız çözülecek, o an yine bir sürü savunma yaptım ama sonra kendi içimde çözüldüm. Ona istediği ilgiyi vermeye, güvenmeye, kendimi teslim etmeye bşladım. Gördüm ki sonuçlar olumlu, ben yaklaştıkça o daha fazla yaklaştı, ben gayret ettikçe o daha fazla gayret etti ve şimdi 4. yılı bitirdik. Son iki yılda hiç kavgamız olmadı, konuşmayı öğrendik, suçlamadan konuşmayı yani. Siz sorunların farkındasınız zaten, bence zaman içinde değiştirebilirsiniz, sadece sakin olmanız ve kavgadan kaçınmanız lazım
Kalkanlarimizi indirmekten kastim tam da buydu.
Karsimizdaki insana guvenmek sonusta sevmisiz ki evlenmisiz dusman degiliz.
Benzer sureclerden gecip 3. yila ulastik biz de evlilikte. Pes etmemek gerekiyor sanirim bu hayatta kolay olan ne var ki kaldi ki bu evlilik kolay olmasina imkan var mi. Ama sorunlar cozuldukce kolaylasip guzellesiyor.
 
Selam hanımlar,


Benim derdim buraya sığdıramayacak kadar derin ve anlaya gücüm yetmeyecek kadar yorgunum.

Hepiniz senaryoya aşinasınız aslında: Upuzuuun bir ilişki, ayrıl barış bir çift, kavga gürültüye rağmen birbirinden kop(a)mayan iki insan. Sonucunda kısa süredir evliyiz ve tabi ki sorunlar artarak devam ediyor. Şiddet, aldatma yok. Soğukluk, kv muhabbetleri var.

Sorum şu ki; mutsuz bir kadın olarak gitmek mi kalmak mı arasındayım. Gitsem gidemiyorum kalsam kalamıyorum. Çabaladım desem yalan çabalamadım desem elim izin vermez.
Bana ya cesaret ya umut lazım.

Bu yüzden merak ediyorum kötü giden ilişkisi düzelen var mı? Yama işe yarıyor mu, düzeliyor mu? Yoksa orda bırakmak mı lazım? Bırakan rahat mı etti?
Bazı şeyler vardır ki sabretmeye değmez ne yapsan düzelmez. Ancak ilk zamanlar sorun çok oluyor evliliklerde eğer büyük meseleler yoksa deneyip cabalamaya değer. Yuva kolay kurulmiyor.
 
kavga sonrası takıntı bende de vardı. çünkü bu zamana kadar bütün insan ilişkilerimde “astığım astık, kestiğim kestik. uyuşmadık mı hadi eyvallaaaah” modunda, arkadaş kaybetmekten asla çekinmeyen, gereksiz bi dikliği olan bi tiptim. ama ilişkiler böyle yürümüyor. eskiden olsa tartışma sonrası ilk mesajı asla atmazdım mesela, şimdiyse umrumda olmuyor. “zaten barışacaz, ne manası var?” diye düşünüyorum
Ne eksik ne fazla, aynı o tipim.

O zaten barışıcaz diyen de eşim. Kaç bin kere barıştık ne diye uzatmaktaki ısrar diyor. Ama kendi de surat yapıyor. :63:
 
Cok zordur daha yorucu ve yıpraticidir,once kendinize merhamet etmesini ogrenmelisiniz,gordugum kadariyla ilk adimi atmissiniz. Farkedip sorguladikca cozume yaklasiyorsunuz....Hersey cok guzel olacak inanin...Insanin kendisiyle kavgasi fazlaca zordur bunu yine kendi huzurunuz icin basarmak zorundasiniz nereye giderseniz gidin kendinizi de götüreceksiniz çunku...
Kendimi sevmekle işe başlamalıyım, bi plan hazırlamayı düşünüyorum madde madde.
 
Back
X