Merhaba arkadaşlar. Hemen konuya geçmek istiyorum ve fikirlerinizi bekliyorum.
Eşimle 5 yıllık evliyiz bir çocuğumuz var.
İkimiz de çalışıyoruz. Ama o daha üst bir görevde çalışıyor ve benden sonra eve geliyor.
Çok çalışıyor ve işini çok önemsiyor.
Ona ve yaptığı işe Saygı duyuyorum ve sorun çıkarmamaya çalışıyorum.
Benim yaşadığım yerde ailem yok onunda ailesi yok işi için başka bir yerdeyiz.
Örneğin geç geliyor ev işlerine yardım etmiyor tüm ev işleri yemek çocuk bende ve o yoruluyor diye pek birsey dememeye çalışıyorum.
Ama zamani olduğunda da bana hiç yardım etmiyor. Kendi dağınıklıginida toplamiyor.
Bende dinlensin diye evde mutlu olsun diye sessiz kalıyorum arada bir söylesemde hiçbir işe yaramıyor. Yardımcı almıyorum alamamda.
Bu özellikle bu işe başladığından beri böyle.
Kendimi doldurmamaya gayret ediyorum.
Ama asıl sorun şu: Burada kimsem yok ve onunla zaman geçirmeyi özlüyorum ama elinde telefon ki zaten arayan oluyor işle ilgili 9 10 farketmiyor ya internette haber iş VS..
Verimli bir zaman geçirmek yok bir elini tutayım güzel bir söz söyleyeyim yok.. Premses gibi demeyin gerçekten insan sevildiğini duymak romantik zaman geçirmek İstiyor..
AZ önce balkonda oturuyorduk ve tüm gün neredeyse hiç görüşmedik eve geldik balkonda başbaşa oturuyoruz hava mis gibi.
Elinde telefon yorgun yorgun sanki iki arkadaş gibi. Birsey soruyorum 10 saniye sonra cevap veriyor. Ya da duymuyor ya da önemsemiyor.
Bende aynısı yaptım sonra dayanamayıp söyledim.
'Yani insan sevgili iken yaptıklarını evlilikte de bekliyor diye bir el tutmak bir göz göze bakmak.' Ben böyle diyince kızdı başka şeyler söyledi iş yerinde mutlu değilim (ki işini severek yapıyor) eve gelince de ben surat aşıyormuşum mutlu olmuyormuş evde de gibi. Çok kırıldım zaten oda gidip yattı.
Bunlar çok enerji isteyen şeyler değil ki.. Sadece insanın içinde olucak ben sevilmeye aşık olan bir insanım. O ise artık asker arkadaşım modunda.
Bu durumdan nefret ediyorum.
Kendimi Yanliz hissediyorum.
Önemsememeye çalışıyorum.
Ama kendimi onun için artık özel hissedemiyorum.
Fikirlerinize ihtiyacım var.
Eşimle 5 yıllık evliyiz bir çocuğumuz var.
İkimiz de çalışıyoruz. Ama o daha üst bir görevde çalışıyor ve benden sonra eve geliyor.
Çok çalışıyor ve işini çok önemsiyor.
Ona ve yaptığı işe Saygı duyuyorum ve sorun çıkarmamaya çalışıyorum.
Benim yaşadığım yerde ailem yok onunda ailesi yok işi için başka bir yerdeyiz.
Örneğin geç geliyor ev işlerine yardım etmiyor tüm ev işleri yemek çocuk bende ve o yoruluyor diye pek birsey dememeye çalışıyorum.
Ama zamani olduğunda da bana hiç yardım etmiyor. Kendi dağınıklıginida toplamiyor.
Bende dinlensin diye evde mutlu olsun diye sessiz kalıyorum arada bir söylesemde hiçbir işe yaramıyor. Yardımcı almıyorum alamamda.
Bu özellikle bu işe başladığından beri böyle.
Kendimi doldurmamaya gayret ediyorum.
Ama asıl sorun şu: Burada kimsem yok ve onunla zaman geçirmeyi özlüyorum ama elinde telefon ki zaten arayan oluyor işle ilgili 9 10 farketmiyor ya internette haber iş VS..
Verimli bir zaman geçirmek yok bir elini tutayım güzel bir söz söyleyeyim yok.. Premses gibi demeyin gerçekten insan sevildiğini duymak romantik zaman geçirmek İstiyor..
AZ önce balkonda oturuyorduk ve tüm gün neredeyse hiç görüşmedik eve geldik balkonda başbaşa oturuyoruz hava mis gibi.
Elinde telefon yorgun yorgun sanki iki arkadaş gibi. Birsey soruyorum 10 saniye sonra cevap veriyor. Ya da duymuyor ya da önemsemiyor.
Bende aynısı yaptım sonra dayanamayıp söyledim.
'Yani insan sevgili iken yaptıklarını evlilikte de bekliyor diye bir el tutmak bir göz göze bakmak.' Ben böyle diyince kızdı başka şeyler söyledi iş yerinde mutlu değilim (ki işini severek yapıyor) eve gelince de ben surat aşıyormuşum mutlu olmuyormuş evde de gibi. Çok kırıldım zaten oda gidip yattı.
Bunlar çok enerji isteyen şeyler değil ki.. Sadece insanın içinde olucak ben sevilmeye aşık olan bir insanım. O ise artık asker arkadaşım modunda.
Bu durumdan nefret ediyorum.
Kendimi Yanliz hissediyorum.
Önemsememeye çalışıyorum.
Ama kendimi onun için artık özel hissedemiyorum.
Fikirlerinize ihtiyacım var.
Son düzenleme:
