Çözüm çok basit. Kucağına alma, sevmeye çalışma, zorla yaninda tutma, saklanmasına izin ver bir yere saklandiysa çıkarma, görmezlikten gel.
Gozgoze geldiğinde göz kirp (o da göz kirptiysa iyiye işaret,kediler böyle selamlasir), asla ani hareket yapma, yakınındaysa sakin bir tonda konuş, şarkılar söyle. Bırak o sana yaklassin. O sana yaklaştığında da hemen sevmeye kalkıp hayvani yanına geldiğine pişman etme.
Benim de travmali kedim var, ilk geldiginde dolaba saklandı, tam 7 gün asla çıkmadi. Hatta ilk günler yemek bile yemedi. Sadece ben sargıları için dokunmak zorunda kaldım ve canıni acıttim
Onun dışında asla sevmeye falan çalışmadım. O dolabın içindeyken hep güzelce konustum, şarkılar söyledim,sesima alışmasını sağladım. Gozgoze geldikçe goz kirptim. İnanılmaz ürkek bir kediydi, kedi eve mutluluk verir, bizimkisi yatır gibi bir şeydi,onu gören ağlardı. Resmen insanı üzen bir kediydi ürkekligi, zarar vermenden korkup gözünü yummasiyla
Neyse, sanırım 7. Gün kedi ilk defa bana göz kırptı. Yavaş yavaş odamda dolaşmaya başladı. Birkaç gün sonra yatağıma çıktı, gözünü bana dikti, omzumdan destek alıp kafasını alnıma tokusturdu
sonradan çok yerden okudum ki bu seni kabul ettiğinin isaretiymis :) o günden sonra her gün benimle uyudu, benden asla kaçmadı. Yavaş yavaş evin diğer odalarına gider oldu ama annem ve babamdan biraz korktu, saklanacak yeni yerler keşfetti:). Aileme de tembihledim,kedi yok gibi davranın diye. Bir süre sonra onlarla da yakınlaştı, sevgi Arsizi bir şey oldu çıktı:)
Öncesinde de Sonradan da Cok kediye geçici bakıcılık yaptım. Hayvan sana gelene kadar sen ona gitme,mahremiyetine saygı goster.
Altın kural budur benim nazarımda.