Son Dakika: İzmir'de şiddetli 6.6 bir deprem meydana geldi

Mune .!.:

Her insan kıymetli, her can için üzülüyoruz fakat en çok küçük çocuklar için endişe ediyoruz ister istemez hele anne babası dışarıda bekleyenler, depremler canları alıp giderken geride kalanlara derin psikolojik yaralar bırakıyor.
Bir anne vardı onun bekleyişi çok etkilemişti kadın çalışıyormuş 6 ve 4 yaşındaki çocuklarına kayınvalidesi bakıyormuş, kayınvalide hem oğlunun hem kızının çocuklarına bakıyormuş sanırım, depremde kayınvalide ve 4 torunu enkaz altında kalmıştı, kadıncağız enkazda kalan yavruları için bekliyordu, kurtuldular mu, bilen var mı?

Genişletmek için tıkla...

zelihanur .!.:

Malesef hem babanne hem 4 torun vefat etmiş o kadar üzgünüm ki biri daha 2 yaşındaymış çocukların

Genişletmek için tıkla...

Ne diyeceğimi bilemedim Allah'ım sabır versin dayanma gücü versin
Bu acılar nasıl dinecek Ya Rabbim

eunja .!.:

Geceleri yatmaya utanıyorum aklım hep kardeslerimizde.. Rabbim yar ve yardımcıları olsun. Ölenlere Allah rahmet eylesin yaralılara acil şifalar diliyorum.
Bu acılar bir daha yasanmasın inşallah ülkemize ders olsun diyoruz her seferinde ama olmuyor ne yazık ki
Bende tr de hasar raporu almıs tüm binalar ve 30 yas ve üzeri olan eski binalar acilen yıkılmalı

Enkaz altında dört cocugu olan bir anne baba vardı cocuklar ı cıkardılar mı arkadaslar kadına su verdiler evlatlarım susuz ben nasıl su içeyim demişti kadın yüreğim yanmıstı
Acı cok buyuk cok
İzmirli kardeslerime buyuk gecmiş olsun Allah cumlemize sabırlar versin

Genişletmek için tıkla...

Mune .!.:

Ne kadar garip duygular içerisindeyiz, bir yanımız kurtulanlara sevinirken bir yanımız yitirdiklerimize gözyaşı döküyor

Annesini babasını kaybedenler, evlatlarını kaybedenler.

Ateş düştüğü yeri yakıyor, bizimse elimizden dua etmekten başka bir şey gelmiyor

Genişletmek için tıkla...

Yengec anasi .!.:

13 yaşında bir kiz çocugu kurtarılmıştı,8 yaşında kardeşi yanında vefat etmiş." Önce konuşuyorduk,yüzü sıcaktı su istedi.sonra sogudu dedi ellerini ısırıp kemiriyor gibiydi" diye anlattı
Olayın şokuyla bunları anlattı ama sonra bu videoyu o kız ve ailesi izleyecek defalarca aynı acıyı yaşayacaklar keşke böyle videoları yayınlamasalar

Genişletmek için tıkla...

Minik Meleklerim .!.:

Şikayet edilince kaldırılıyor o videolar ben dün bir tane izledim o videoyu kaldırmak için bir sürü yorum vardı altında

Sanırım o havasızlıktan öldü

Genişletmek için tıkla...

Minik Meleklerim .!.:

Sabah ayla için öyle sevindim sen şakrak kahvaltı hazırladım .. videolarını izledikçe haberde öyle mutlu oldum ki ..annesinin haherini alinca yıkıldım hiç bir köfte annesinin yaptığı gibi olmayacak artık

Genişletmek için tıkla...

İnsanın yüreği kaldırmıyor zaten gece uykusu olmayan biriydim, deprem olduğu günden beri uyumak hepten haram oldu, gün ağarana kadar uyuyamıyorum sürekli depremzedelerin videolarını izleyip duruyorum
Dün bir babaannenin enkaz altından çıkarılış videosunu izledim, apartman tümüyle yıkılmamış alt katların üzerine oturmuş evde babaanne eşi ve 10 yaşındaki torunları varmış, kadın kurtulana kadar geçen 14 saatlik sürede hep torununun elini tutmuş ama torunuyla eşi vefat etmiş, çocuğun elinden sıyırarak çıkarmışlar kadını

Her afet derin acılar bırakıyor, biz üzülüyoruz ama en çok o anı yaşayanlar kahroluyor

Üzerinden yıllar geçse de asla unutmayacaklar.

Annemin babası rahmetli dedem 1939 Erzincan depreminde yeni evli ablasını, ablasının kundaktaki bebeğini, eniştesini kaybetmiş, dedem o vakitler 14-15 yaşlarındaymış üzerinden yıllar geçmesine rağmen acısı hep tazeydi, onları öyle bir halde bulmuşlar ki gözünün önünden hiç gitmezdi

Mune .!.:

İnsanın yüreği kaldırmıyor zaten gece uykusu olmayan biriydim, deprem olduğu günden beri uyumak hepten haram oldu, gün ağarana kadar uyuyamıyorum sürekli depremzedelerin videolarını izleyip duruyorum
Dün bir babaannenin enkaz altından çıkarılış videosunu izledim, apartman tümüyle yıkılmamış alt katların üzerine oturmuş evde babaanne eşi ve 10 yaşındaki torunları varmış, kadın kurtulana kadar geçen 14 saatlik sürede hep torununun elini tutmuş ama torunuyla eşi vefat etmiş, çocuğun elinden sıyırarak çıkarmışlar kadını

Her afet derin acılar bırakıyor, biz üzülüyoruz ama en çok o anı yaşayanlar kahroluyor

Üzerinden yıllar geçse de asla unutmayacaklar.

Annemin babası rahmetli dedem 1939 Erzincan depreminde yeni evli ablasını, ablasının kundaktaki bebeğini, eniştesini kaybetmiş, dedem o vakitler 14-15 yaşlarındaymış üzerinden yıllar geçmesine rağmen acısı hep tazeydi, onları öyle bir halde bulmuşlar ki gözünün önünden hiç gitmezdi

Genişletmek için tıkla...

Minik Meleklerim .!.:

Gider mi abla bazen 10 dk doktor kapısında sabırsızlanıyoruz bekleyemiyoruz onlar saatlerce aynı duyguyu korkuyu stresi kaygıyı yaşayarak saatlerce hatta günlerce kurtarılmayı bekliyor ...rabbim yardımcıları olsun ...elden sadece bunun gelmesi zor
Keşke daha çok şey yapabilsek keşke

Genişletmek için tıkla...

Ama yapamıyoruz dua edebiliyoruz, yardım gönderebiliyoruz fakat hepsi bu kadar, yaralarını sarmamız acılarını dindirmemiz mümkün değil
Zaten hangi evlada annesizliğin, hangi anneye evladını yitirmenin acısını unutturabiliriz ki

Enkazdan sağ kurtulanların da psikolojisi allak bullak oluyor, 17 Ağustos'ta ailemizden enkazda kalanlar oldu, şükür hepsi sağsalim kurtulmuşlardı ama arkadaşları, komşuları gözleri önünde yitip gitti, annemler enkaz çalışmalarına gittiler, ben kızım küçük diye gidemedim telefonla konuşuyorduk sürekli, hiç unutmuyorum bir konuşmamızda burası ölüm kokuyor demişlerdi

Yaşlanıp artık vaktim geldi diyerek ölmek varken aniden başka birinin eliyle çürük çarık yapılmış binalar içinde yitip gitmek kader mi?

Valla bilmiyorum, hepinizin aklı yüreği İzmir'deyken benim saçmalamam da ne derece doğru ama çok etkileniyorum, en çok da çocukları duyunca

Mune .!.:

Ama yapamıyoruz dua edebiliyoruz, yardım gönderebiliyoruz fakat hepsi bu kadar, yaralarını sarmamız acılarını dindirmemiz mümkün değil
Zaten hangi evlada annesizliğin, hangi anneye evladını yitirmenin acısını unutturabiliriz ki

Enkazdan sağ kurtulanların da psikolojisi allak bullak oluyor, 17 Ağustos'ta ailemizden enkazda kalanlar oldu, şükür hepsi sağsalim kurtulmuşlardı ama arkadaşları, komşuları gözleri önünde yitip gitti, annemler enkaz çalışmalarına gittiler, ben kızım küçük diye gidemedim telefonla konuşuyorduk sürekli, hiç unutmuyorum bir konuşmamızda burası ölüm kokuyor demişlerdi

Yaşlanıp artık vaktim geldi diyerek ölmek varken aniden başka birinin eliyle çürük çarık yapılmış binalar içinde yitip gitmek kader mi?

Valla bilmiyorum, hepinizin aklı yüreği İzmir'deyken benim saçmalamam da ne derece doğru ama çok etkileniyorum, en çok da çocukları duyunca

Genişletmek için tıkla...

Minik Meleklerim .!.:

Rabbim daha yaşatmasın depremzedelere de uzuluyorim maddi olarak yapılır birşeyler ama asla hayatlarından kopup giden canların acısı geçmeyecek

Genişletmek için tıkla...

Kaybedilen ev, eşyalar maddi değeri olan her şey zamanla yerine konuyor ama ölenler işte onların yeri asla dolmuyor.

Keşke bir daha yaşanmasa ama kim bilir ne zaman başka nerede aynı acıyı yaşayacağız maalesef