- 13 Kasım 2020
- 1.912
- 3.046
- 83
- Konu Sahibi Justalittlebityourheart
-
- #1
Herkese selamlar, herkes iyidir umarım.
Ben bugünler de çok boğuluyorum biraz dertleşmeye geldim.
29 yaşındayım, Hayatımda mutlu olduğum bi dönemde sayılırım ama kendimi çok yalnız hissediyorum ikili ilişkilerim yolunda gitmiyor ve ben bunu cidden kafaya takmaya başladım. Bu meseleyi kafama takıp sürekli kendimde kusur arıyorum.
Geçtiğimiz şubatta eski sevgilim bulunduğum ülkeye geldi beraber tatil planlamıştık sonrasında bir sürü kavga ettik ben de huzursuzluk çıkarttım, bence o da gergindi saçma sapan bir sürü olay yaşadık sonrasında ben tabi yine yıkıldım. Çok üzüldüm yalan yok. Toparlanmam uzun sürdü. Ardından birileriyle tanışmaya başladım, ortamlar değişse de muhabbet sürekli cinselliğe gidiyor ve ben karşımdakine güçlü bir şeyler hissetmeden bir şey yaşamak istemiyorum. Bu da tanıştığım insanlara garip geldi bu yaşta bunu mu düşünüyorsun vs diye neyse bu da canımı çok sıktı. İstediğim yaşta istediğim şeyi yaşarım kime ne. Sürekli durup durup kendime, sen nasıl olursan hayatına da öyle insanları çekersin diyorum pozitif olmaya çalışıyorum ama yok iyice umudumu kaybettim. Bir de çok arkadaşım yok gerçekten yalnızlık hissediyorum. Tek başıma dışarı çıkıyorum bir süre sonra tek takılmak da canımı sıkıyor. Çiftleri falan görünce saçma sapan triplere giriyorum. Sonra üzülünce de kendime kızıyorum deli misin nesin mutlu olmak için birine mi ihtiyacın var diye. Günlerim bu döngüde geçiyor ama gerçekten sıkıldım bu durumdan. Başladığım ilişkilerim yürümediği için belki de bunu bu hale getiren benim diye kendime kızıyorum. Taktik yapmayı doğru düzgün flörtleşmeyi bilmem dümdüz bir insanım. Acaba diyorum birine kötü bir şey mi yaptım, üzdüm mü de benim karmam bana dönüyor hiçbir ikili ilişkim yolunda gitmiyor ya saçma sapan insanlar çıkıyor karşıma ya ben saçma sapan davranıp problem yaratıyorum bilmiyorum işte kafam çok karışık ve üzgünüm. Görüyorum arkadaşlarım sevgilileriyle tatile gidiyorlar ben yalnız takılıyorum, yalnız gidiyorum. İsterdim ki beni seven gerçekten değer veren birisi olsun hayatımda, beraber yeni yerler keşfedelim, güzel filmler izleyelim, derin sohbetler edip bağ kuralım ama yok her şey herkes çok yüzeysel geliyor bana bunaldım öyle dertleşmek istedim…
Ben bugünler de çok boğuluyorum biraz dertleşmeye geldim.
29 yaşındayım, Hayatımda mutlu olduğum bi dönemde sayılırım ama kendimi çok yalnız hissediyorum ikili ilişkilerim yolunda gitmiyor ve ben bunu cidden kafaya takmaya başladım. Bu meseleyi kafama takıp sürekli kendimde kusur arıyorum.
Geçtiğimiz şubatta eski sevgilim bulunduğum ülkeye geldi beraber tatil planlamıştık sonrasında bir sürü kavga ettik ben de huzursuzluk çıkarttım, bence o da gergindi saçma sapan bir sürü olay yaşadık sonrasında ben tabi yine yıkıldım. Çok üzüldüm yalan yok. Toparlanmam uzun sürdü. Ardından birileriyle tanışmaya başladım, ortamlar değişse de muhabbet sürekli cinselliğe gidiyor ve ben karşımdakine güçlü bir şeyler hissetmeden bir şey yaşamak istemiyorum. Bu da tanıştığım insanlara garip geldi bu yaşta bunu mu düşünüyorsun vs diye neyse bu da canımı çok sıktı. İstediğim yaşta istediğim şeyi yaşarım kime ne. Sürekli durup durup kendime, sen nasıl olursan hayatına da öyle insanları çekersin diyorum pozitif olmaya çalışıyorum ama yok iyice umudumu kaybettim. Bir de çok arkadaşım yok gerçekten yalnızlık hissediyorum. Tek başıma dışarı çıkıyorum bir süre sonra tek takılmak da canımı sıkıyor. Çiftleri falan görünce saçma sapan triplere giriyorum. Sonra üzülünce de kendime kızıyorum deli misin nesin mutlu olmak için birine mi ihtiyacın var diye. Günlerim bu döngüde geçiyor ama gerçekten sıkıldım bu durumdan. Başladığım ilişkilerim yürümediği için belki de bunu bu hale getiren benim diye kendime kızıyorum. Taktik yapmayı doğru düzgün flörtleşmeyi bilmem dümdüz bir insanım. Acaba diyorum birine kötü bir şey mi yaptım, üzdüm mü de benim karmam bana dönüyor hiçbir ikili ilişkim yolunda gitmiyor ya saçma sapan insanlar çıkıyor karşıma ya ben saçma sapan davranıp problem yaratıyorum bilmiyorum işte kafam çok karışık ve üzgünüm. Görüyorum arkadaşlarım sevgilileriyle tatile gidiyorlar ben yalnız takılıyorum, yalnız gidiyorum. İsterdim ki beni seven gerçekten değer veren birisi olsun hayatımda, beraber yeni yerler keşfedelim, güzel filmler izleyelim, derin sohbetler edip bağ kuralım ama yok her şey herkes çok yüzeysel geliyor bana bunaldım öyle dertleşmek istedim…