Ah arkadaşım ne desem seni rahatlatsam bilemedim.
Seni çok iyi anlıyorum inanki..
Hamile kaldım dünyalar benim oldu ve 5.ayımda bebeğim öldü..
Kelimeler kifayetsiz acısı sabit evlat acısının..
Bende acele ediyordum bebek için ama rabbim verdi ama geri aldı.
Sakın yanlış anlaşılmasın isyan değil sitem bile etmiyorum.
3 ay oldu kaybedeli tam bu ay korunmayı bırakıcaktık başka sorunlar çıktı tedavi olucam bi rahatsızlığım var ertelemek zorunda kaldık..
Tekrar olurmu, olursa bebeğim yaşarmı, doğarmı, ömrü uzun sağlıklı olurmu ,hayırlı olurmu diye bi dolu soru aklıma geliyor ve geldiği anda savuşturuyorum. Afedersiniz ben bi tarafımı yırtsamda olcakla ölceğe çare yok.. Ben kendimi rabbime teslim ettim bana herşeyin hayırlısını ver Allahım dedim köşeme çekildim..
Demekki zamanı değil hala ne diyim.. Üstelik 29 yaşımdayım benden 1.5 sene sonra evlenen arkadaşım bile hamile hatta 2 ay önce evlenen arkadaşım bile hamile hatta karşı masamda oturuyor ama onun hamileliğiyle oyalanıyorum. İsimler bakıyoruz, ciciler bakıyoruz ne alsak diye yemeklerine dikkat ettiriyorum ne bileyim hoşumada gidiyor. Başkalarının hamileliğiyle kendini üzme.. Eşimin yengesiyle aynı anda hamile kalmıştık ikimizinde oğlu olacaktı ama benimki öldü..ben şimdi içimden geldi diye ona beşiğini ben alıcam dedim çünkü heves ediyorum birilerine bişey almak yapmak hoşuma gidiyor saçma gelicek ama oğlumun hediyesi diyorum. birine sadaka bile versem oğlum veriyor diye düşünüyorum..
Hayatta herzaman beterin beteri vardır bol bol dua et eşinle güzel vakit geçir gez dolaş süslen püslen kafanı dağıt..
Eşim diyorki senle hayatımız kadayıf gibi ama çocuğumuz olursa kaymaklı kadayıf olur üzmeyelim kendimizi hayat zaten zor dahada zorlaştırmayalım diyor ve bende katılıyorum eşime..
Sende öyle düşün canım benim..
