Sona Yaklaşan Çırpınışlarım..

Merhabalar , bazen abartiyormuyum diye soruyorum ama zannetmiyorum bu yüzden yazmak istedim. Eşimle evleneli 3 sene oldu 22 aylık bir kızım var. Sorunlarımız çoğalıyor. Sorumluluklarimizda. Kayinvalidemlerle yaşıyorum her ay 1000 lira eve koyup (masraflar icin) asgari ucretle calisan bir sekreterim. Yani 400 lira cebime kalip 250 lira yol parasi verip 150 lirayla ayı cikarmaya calisiyorum. Esim de asgari ucretle calisip evin faturalarini oduyor. Bir kredi kartimiz var her ay aksıyor. Eşim ve benim izin günlerim farkli o hafta ici ben ise hafta sonu izinliyim. O aksamlari 10 da cikiyor ben 6 da. Yani yatmadan yatmaya bile goremiyoruz birbirimizi cunku ben kizimla uyumus oluyorum. Artik vakitsizlikten ilgisizlikten biktim. Birbirimizin yüzünü bile goremiyoruz boyle daha ne kadar goturebilirim bilmiyorum. Nasil cozum uretebilirim onu da bilmiyorum. Maddi anlamda zaten çökmüş iken uzerine maneviyat da girince sinir sistemim çöktü. Sabah işe gec kaldim ve beni birakmasini istedim. Sordu bana neyin var diye anlatmaya calistim ama sesini yukselttikce bende yukseldim. İnerken tesekkurler dedim hic birsey etme dedi kapiyi hizlica carpip ciktim. Sizce nasil bir yol izlemeliyim. ? Aile terapistine gitmek istiyorum ama nasil soyleyecegim bilmiyorum..

Evimizi ben isteyerek yeni aldık kayinvalidem kızıma bakiyor. Derdim ev açmak değil ki sorunlarimi eşime anlatmaya çalışmak anlamasini sağlamak..