Sonlara dogru...

Tiiredgirll

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !
tek ayak cezası
Kayıtlı Üye
13 Aralık 2018
90
7
1
27
O kadar bunaldim ki artik...
Kafeste gibiyim..


Duzenimi kuramadim..
Sonra benle alakasiz olan ise gittim girdim hayallerimi hice sayaraktan..
Simdi orada da mutsuzum..

Ama artik o kadar bunaldim ki, yilin sonlarina dogru geldikce 1 yili gozden geciriyorum surekli
Aglamakla uzulmekle gecti hep..
Sevmedigim mutsuz oldugum "ben"olmadigim yerlerde harcadim hayallerime ulasmak icin harcayacagim vakti..
Simdi bakiyorum hâla düzelen yok,
Ayni yerdeyim

Boyle icinden cikamadiginiz ama elinizden de bir seyin gelmedigi icten ice uzuldugunuz sirf bu yuzden en onemli islerinizi bile halledemeyecek gucsuzlukte oldugunuz durumlarla nasil basa cikiyorsunuz?
 
Son düzenleme:
Sana tek diyeceğim yarın daha beter günlerin olabilir o yüzden bugün harcadığın günlere üzülmek istemiyorsan hayata dön!
Allah kimseyi çaresiz hastalıkla sınamasın ama başa gelince anlıyorsun aşk acısıymış değersiz olmakmış vs aslında hiç önemi olmayan şeylermiş!
 
Bende seninle aynı durumda sayılırım. 22 Yaşına geldim, ailede maddi sıkıntılar, hastalık derken kendi hayallerimi hep erteledim, çalışmaya basladım. Ve başladığımda daha 19 yaşındaydım, hala çalışıyorum. Kendime zaman ayırmak adına yaptığım hiçbir şey yok ve bunalıyorum. Hiç ders çalışasım gelmiyordu bile! Ve bu hayat benim hayatım. Kime göre yaşıyorum?

Kendim istediğim için mi? Sana bir şey diyim mi? Kendini en dibe çekende sensin, en zirveye çekende sensin. Zorla kendini. Alışmışsın ben bu ruh halinden çıkamam, hiçbir şey istediğim gibi olmaz zaten durumlarına. Olmuyorsa, zorla. Bu hayat senin hayatın.

Seçimlerini yaparken dikkat et. Girdiğin o yol, senin ömür boyu tercih edeceğin yol olmasın. Kendine yeni yollar yarat. Çok klişe olacak ama geçmiş, geçti gitti. Ha acısı ile ha tatlısı ile sonuçta geçti. Arkasında bıraktığı anıları daha çok acıya dönüştürmeden kendine çeki düzen ver. Hiçbir şeyinde hayatının rotasını çizmesine izin verme.
 
O kadar bunaldim ki artik...
Kafeste gibiyim..
1 yildir cikamiyorum su sikinti halinden,
1 yildir hayatimda mutlu olan bir sey bile yok.
Duzenimi kuramadim, simavima calisamadim ask acisindan,
Sonra benle alakasiz olan ise gittim girdim hayallerimi hice sayaraktan..
Simdi orada da mutsuzum..

Ama artik o kadar bunaldim ki, yilin sonlarina dogru geldikce 1 yili gozden geciriyorum surekli
Aglamakla uzulmekle gecti hep..
Sevmedigim mutsuz oldugum "ben"olmadigim yerlerde harcadim hayallerime ulasmak icin harcayacagim vakti..
Simdi bakiyorum hâla düzelen yok,
Ayni yerdeyim
Unutamiyorum cektigim acilari, aglamalarim surekli aklima geliyor
Deger gormeyisim, umursanmayisim mesela..
Kendimi gelistiremiyorum..
Ders Calisacak ruh halim kalmadi cunku moralim surekli bozuluyor tum bunlar aklima geldikce.. uzuluyorum..
enerjim cekilmis gibi.
Artik o kadar umutsuzum ki sanki bu durum hep devam edecekmis gibi, hic mutlu olamayacakmisim gibi..
Dua ediyorum surekli ama kendimi sorgulamaya basladim ne gunaha girdim de kabul olmuyor diye.. 1 yildir etmedigim dua kalmadi ama tabii Rabbim in vardir bildigi..


Siz degerli bayanlar ben nasil cikabilirim bu ruh halinden icim daraliyor
Boyle icinden cikamadiginiz ama elinizden de bir seyin gelmedigi icten ice uzuldugunuz sirf bu yuzden en onemli islerinizi bile halledemeyecek gucsuzlukte oldugunuz durumlarla nasil basa cikiyorsunuz? Neler yapiyorsunuz..
Iyi gelen dualar var mi mesela? Su an bir aktiviteye de gidemem sinava hazirlaniyorum.
Yardimlarinizi bekliyorum..
2018 banada hiç yaramadı. 2019 hayırlara vesile olsun inşallah hepimiz için.
 
Yalnız değilsin hepimizin hayatında böyle dönemler var ,düştüysen kalkmasını da bileceksin
 
Anlıyorum nasıl hissettiğini ama kendini bu durumdan çıkarabilecek olan kişi sensin bunu bil. Meditasyon iyi gelir. Düşüncelerini kontrol etmeyi öğrenmelisin, düşüncelerini pozitif yöne çekmeye çalışmak zorundasın. Akıl kendi haline bıraktığında hep en kötü senaryoyu kurar ve sen de hep panik halinde yaşarsın... Her şeyde iyiyi görmeye çalış. Kendine telkin et de ki bu günler geçecek. Sevdiğin insan varsa onunla konuşmak iyi gelir. Eğer yoksa da dediğim gibi her şeyi çok düşünme. Bi şey mi yaşadın, seni üzdü mü bu durum, de ki "hayırlısı.zaman." de kapat konuyu. Üzülmek malesef üstüne bir şey eklemiyor. Kendini de etrafını da üzme. Bunları ben malesef benim içn değerli olan birini kaybettikten sonra öğrendim. Bu hislerin hayatını ele geçirip seni kötü yapmasına izin verme benim tavsiyem. Yukardaki gibi telkinler verirsen kendine sittin sene düzelemezsin. Her şey akılda bitiyor unutma. Çok komplike bi sistem aklımız.
 
Anlıyorum nasıl hissettiğini ama kendini bu durumdan çıkarabilecek olan kişi sensin bunu bil. Meditasyon iyi gelir. Düşüncelerini kontrol etmeyi öğrenmelisin, düşüncelerini pozitif yöne çekmeye çalışmak zorundasın. Akıl kendi haline bıraktığında hep en kötü senaryoyu kurar ve sen de hep panik halinde yaşarsın... Her şeyde iyiyi görmeye çalış. Kendine telkin et de ki bu günler geçecek. Sevdiğin insan varsa onunla konuşmak iyi gelir. Eğer yoksa da dediğim gibi her şeyi çok düşünme. Bi şey mi yaşadın, seni üzdü mü bu durum, de ki "hayırlısı.zaman." de kapat konuyu. Üzülmek malesef üstüne bir şey eklemiyor. Kendini de etrafını da üzme. Bunları ben malesef benim içn değerli olan birini kaybettikten sonra öğrendim. Bu hislerin hayatını ele geçirip seni kötü yapmasına izin verme benim tavsiyem. Yukardaki gibi telkinler verirsen kendine sittin sene düzelemezsin. Her şey akılda bitiyor unutma. Çok komplike bi sistem aklımız.
Sanirim boyle dusunmemde etkili olan, 1 senedir degisen hicbir seyin olmamasi..
Unutamamam, onume bakamamam, hayallerim icin cabalayamamam.. artik degismeye degismeye umudumu o kadar yitirdim ki ..kendim icin kilimi kipirdatasim gelmiyor artik.. olmyacakmis gibi hic mutlu olamayacakmisim gibi..Mutluluktan kastim ic huzurumm. Dengem. Yazdiklarinizda cok haklisiniz ama surekli gecmis aklima geliyor.. Ne kadar uzuldugum ne kadar agladigim aklima gelip canim yaniyor... Buna engel olamiyorum iste..
 
Anlıyorum nasıl hissettiğini ama kendini bu durumdan çıkarabilecek olan kişi sensin bunu bil. Meditasyon iyi gelir. Düşüncelerini kontrol etmeyi öğrenmelisin, düşüncelerini pozitif yöne çekmeye çalışmak zorundasın. Akıl kendi haline bıraktığında hep en kötü senaryoyu kurar ve sen de hep panik halinde yaşarsın... Her şeyde iyiyi görmeye çalış. Kendine telkin et de ki bu günler geçecek. Sevdiğin insan varsa onunla konuşmak iyi gelir. Eğer yoksa da dediğim gibi her şeyi çok düşünme. Bi şey mi yaşadın, seni üzdü mü bu durum, de ki "hayırlısı.zaman." de kapat konuyu. Üzülmek malesef üstüne bir şey eklemiyor. Kendini de etrafını da üzme. Bunları ben malesef benim içn değerli olan birini kaybettikten sonra öğrendim. Bu hislerin hayatını ele geçirip seni kötü yapmasına izin verme benim tavsiyem. Yukardaki gibi telkinler verirsen kendine sittin sene düzelemezsin. Her şey akılda bitiyor unutma. Çok komplike bi sistem aklımız.
Imsamlarla konusun demissiniz ama inanin cevremdekilerim cogu sadece kendi sorunlarina odaklaniyorlar. Anlatamiyorum ki bir sey.. Maksimum. 5 dk konusabiliyorum sorunllarim hakkinda.. zaten insanlarla sorunlarimi da artik konusmak istemiyorum.konustukca ve kotu yorum yapildikca enerjim emiliyor.
 
Sanirim boyle dusunmemde etkili olan, 1 senedir degisen hicbir seyin olmamasi..
Unutamamam, onume bakamamam, hayallerim icin cabalayamamam.. artik degismeye degismeye umudumu o kadar yitirdim ki ..kendim icin kilimi kipirdatasim gelmiyor artik.. olmyacakmis gibi hic mutlu olamayacakmisim gibi..Mutluluktan kastim ic huzurumm. Dengem. Yazdiklarinizda cok haklisiniz ama surekli gecmis aklima geliyor.. Ne kadar uzuldugum ne kadar agladigim aklima gelip canim yaniyor... Buna engel olamiyorum iste..
Eğer böyle hissediyorsan kendini zorlama, dibe vurabildiğin kadar vur. Çünkü şuan içinde bulunduğun ruh hali sonsuza kadar sürmeyecek, süremez. O yüzden bu acının da keyfini çıkarmaya bakın. Zaman her şeyin ilacı derler, doğru. Ama en azından kendinize biraz zaman verdikten sonra yavaş yavaş her şey hakkında iyi tarafından bakmaya calisirsanız daha iyiye gidecek bana inanın. Her şey olacağına varıyor çünkü... Hayatta her şey istediğimiz gibi gitmiyor. Kimsenin gitmiyor..
 
Bende seninle aynı durumda sayılırım. 22 Yaşına geldim, ailede maddi sıkıntılar, hastalık derken kendi hayallerimi hep erteledim, çalışmaya basladım. Ve başladığımda daha 19 yaşındaydım, hala çalışıyorum. Kendime zaman ayırmak adına yaptığım hiçbir şey yok ve bunalıyorum. Hiç ders çalışasım gelmiyordu bile! Ve bu hayat benim hayatım. Kime göre yaşıyorum?

Kendim istediğim için mi? Sana bir şey diyim mi? Kendini en dibe çekende sensin, en zirveye çekende sensin. Zorla kendini. Alışmışsın ben bu ruh halinden çıkamam, hiçbir şey istediğim gibi olmaz zaten durumlarına. Olmuyorsa, zorla. Bu hayat senin hayatın.

Seçimlerini yaparken dikkat et. Girdiğin o yol, senin ömür boyu tercih edeceğin yol olmasın. Kendine yeni yollar yarat. Çok klişe olacak ama geçmiş, geçti gitti. Ha acısı ile ha tatlısı ile sonuçta geçti. Arkasında bıraktığı anıları daha çok acıya dönüştürmeden kendine çeki düzen ver. Hiçbir şeyinde hayatının rotasını çizmesine izin verme.
Gecmis gitti ama onca uzuldugum seyi kafamdan hafizamdan atamiyorum. Calistigim yer de tam bublari hatirlatan tum anilarin oldugu yer. Aklima geliyor icim burkuluyor
.. o uzulusum cirpinislarim saatlerce dua edisim.
Aklima gelrikce icim burkulyyor. Keyfim kaciyor..
Is yerinde zaten mutsuzum. Her sey birbirini tetikliyor aslinda..
Yani tutunacak bir dalim yok artik :(
 
Eğer böyle hissediyorsan kendini zorlama, dibe vurabildiğin kadar vur. Çünkü şuan içinde bulunduğun ruh hali sonsuza kadar sürmeyecek, süremez. O yüzden bu acının da keyfini çıkarmaya bakın. Zaman her şeyin ilacı derler, doğru. Ama en azından kendinize biraz zaman verdikten sonra yavaş yavaş her şey hakkında iyi tarafından bakmaya calisirsanız daha iyiye gidecek bana inanın. Her şey olacağına varıyor çünkü... Hayatta her şey istediğimiz gibi gitmiyor. Kimsenin gitmiyor..
1 yildir mi surer :( 1 yildir dipteyim. Neden duzelmiyor onu da bilmiyorum :( hani artik surekli boyle ola ola cikamiyorum bu moddan. Ruhum bezdi misali..
 
O kadar bunaldim ki artik...
Kafeste gibiyim..
1 yildir cikamiyorum su sikinti halinden,
1 yildir hayatimda mutlu olan bir sey bile yok.
Duzenimi kuramadim, simavima calisamadim ask acisindan,
Sonra benle alakasiz olan ise gittim girdim hayallerimi hice sayaraktan..
Simdi orada da mutsuzum..

Ama artik o kadar bunaldim ki, yilin sonlarina dogru geldikce 1 yili gozden geciriyorum surekli
Aglamakla uzulmekle gecti hep..
Sevmedigim mutsuz oldugum "ben"olmadigim yerlerde harcadim hayallerime ulasmak icin harcayacagim vakti..
Simdi bakiyorum hâla düzelen yok,
Ayni yerdeyim
Unutamiyorum cektigim acilari, aglamalarim surekli aklima geliyor
Deger gormeyisim, umursanmayisim mesela..
Kendimi gelistiremiyorum..
Ders Calisacak ruh halim kalmadi cunku moralim surekli bozuluyor tum bunlar aklima geldikce.. uzuluyorum..
enerjim cekilmis gibi.
Artik o kadar umutsuzum ki sanki bu durum hep devam edecekmis gibi, hic mutlu olamayacakmisim gibi..
Dua ediyorum surekli ama kendimi sorgulamaya basladim ne gunaha girdim de kabul olmuyor diye.. 1 yildir etmedigim dua kalmadi ama tabii Rabbim in vardir bildigi..


Siz degerli bayanlar ben nasil cikabilirim bu ruh halinden icim daraliyor
Boyle icinden cikamadiginiz ama elinizden de bir seyin gelmedigi icten ice uzuldugunuz sirf bu yuzden en onemli islerinizi bile halledemeyecek gucsuzlukte oldugunuz durumlarla nasil basa cikiyorsunuz? Neler yapiyorsunuz..
Iyi gelen dualar var mi mesela? Su an bir aktiviteye de gidemem sinava hazirlaniyorum.
Yardimlarinizi bekliyorum..
Kemoterapi alan hastaların bulunduğu bir hastaneye gidip onları izlemenizi tavsiye ederim.Sağlıklı olduğunuz için binlerce kez şükür edeceksiniz.Kendi dertleriniz o hastaların çektiği acının ve üzüntünün yanında bir hiç bunu anlayacaksınız (Sevdigim birinin ölümünden sonra büyük bir depresyona girdim ve bu yöntemi denedim)
 
1 yildir mi surer :KK43: 1 yildir dipteyim. Neden duzelmiyor onu da bilmiyorum :KK43: hani artik surekli boyle ola ola cikamiyorum bu moddan. Ruhum bezdi misali..

Eğer kendi kendinize düzelmiyorsanız psikolojik destek alın. Ama şunu söylemeden geçemeyeceğim eğer değiştirmenin elinde olduğu bi konuda sadece dua eder çaba göstermezsen asla bişey olmaz. Önüne çıkarılan fırsatları es geçersin göremezsin. Bu her gün kilo vereyim diye yalvarıp yiyip içip yatmak gibi bişey yani asla bişey değişmez sen çabalamazsan. Muhtemelen sende bunu yapıyorsun şu an.

Sana tavsiyem bi kaç maaşını oldukça yememeye çalış biriktir seni biraz idare edecek kadar sonra işinden ayrıl ( sanırım seni mutsuz ediyor) hangi sınava çalışmak istiyorsan dibine kadar odaklan ve kazan bu süreçte spor da yapmak psikologdan bile iyi sonuç verebilir. Dediğim gibi bişeyler YAPMAN lazım. Yoksa gelecek sene sonu aynı başlığı tekrar açarsın. Herşey gönlünüzce olsun ve sağlığınızın kıymetini bilin cidden, elden kayıp gidince çare olmuyor.
 
her gün yağmur çamur demeden sıkı giyinip açık havada yürüyüş yap. yarım saat 45 dakika..
park da olabilir, cadde de.
bunu ödev olarak gör ve yap mutlaka. 1 ay boyunca yap.
sonra alışacaksın.
kendin için bir şey yapacaksın.

sen bu hüznü sevmişsin, bu rolü..
"sınavı yapamıyorum çünkü mutsuzum.
iyi işim yok buna mecburum bu işi sevmiyorum çünkü mutsuzum."

bana açıkçası depresyona, mutsuzluğa sığınmak gibi geliyor bütün bunlar.
ha depresyonu küçümsemiyorum asla.
destek alınması gereken bir durum elbette.

neydi kötü olan?
terk eden sevgili mi?
 
her gün yağmur çamur demeden sıkı giyinip açık havada yürüyüş yap. yarım saat 45 dakika..
park da olabilir, cadde de.
bunu ödev olarak gör ve yap mutlaka. 1 ay boyunca yap.
sonra alışacaksın.
kendin için bir şey yapacaksın.

sen bu hüznü sevmişsin, bu rolü..
"sınavı yapamıyorum çünkü mutsuzum.
iyi işim yok buna mecburum bu işi sevmiyorum çünkü mutsuzum."

bana açıkçası depresyona, mutsuzluğa sığınmak gibi geliyor bütün bunlar.
ha depresyonu küçümsemiyorum asla.
destek alınması gereken bir durum elbette.

neydi kötü olan?
terk eden sevgili mi?
Evet, hazmedemiyorum. Hicbir yanlisim yokken, onu o kadar severken, deger verirken cabalamadan bitirmesini kaldiramiyorum. Ama sorsaniz ona ben onun uzulmesini isremiyorum der. 1 senedir kendime gelemedim, niye boyle oldum onu da anlayamadim.. Cok buyuk kazik yemis gibi hissediyorum surekli aklima o agladigim uzuldugum zamanlar geliyor, bebim icin cabalamayisi aklima geldikce istemsizce kendimi degersiz hissediyorum.
 
Eğer kendi kendinize düzelmiyorsanız psikolojik destek alın. Ama şunu söylemeden geçemeyeceğim eğer değiştirmenin elinde olduğu bi konuda sadece dua eder çaba göstermezsen asla bişey olmaz. Önüne çıkarılan fırsatları es geçersin göremezsin. Bu her gün kilo vereyim diye yalvarıp yiyip içip yatmak gibi bişey yani asla bişey değişmez sen çabalamazsan. Muhtemelen sende bunu yapıyorsun şu an.

Sana tavsiyem bi kaç maaşını oldukça yememeye çalış biriktir seni biraz idare edecek kadar sonra işinden ayrıl ( sanırım seni mutsuz ediyor) hangi sınava çalışmak istiyorsan dibine kadar odaklan ve kazan bu süreçte spor da yapmak psikologdan bile iyi sonuç verebilir. Dediğim gibi bişeyler YAPMAN lazım. Yoksa gelecek sene sonu aynı başlığı tekrar açarsın. Herşey gönlünüzce olsun ve sağlığınızın kıymetini bilin cidden, elden kayıp gidince çare olmuyor.
Cok guzel yazmissiniz 1 senedir asamiyorum bu durumu... eskiden bir seye uzulsem maksimum 2 hafta surerdi sonra bir yolunu bulyo mutlu olmanin yolunu kendimi mutlu etmenin yolunu bulurdum. Ama simdi bakiuyorum kafami neye cevirsem orada mutsuzum, bu uzuntu hucrelerime sindikce kendimi kaldiracak gucum kalmiyor. O kadar uzun surdu ki guzel gublerin gelecegine inancim zayifladi.. zayifladigi icin de icimden bir sey yapmak gelmiyor. Yapmak zorunda oldugumu biliyorum ama yapamiyorum. Zaten her gun is yerinden negatif duygularla doluyorum. Ustune oradaki anilarim bana cok seyi hatirladikca daraliyorum orada..
 
Back
X