Yapmayın demeyin oyle en büyük umut sen olmustun bana ilacıbırden mı bıraktın neden hemen tekrarladı kı cok üzüldüm ve daha cok korkmaya basladım suan sanırım bu hastalıktan kurtulus yok omur boyu ılac kullanıcaz ama gercekten cok uzuldum cok güzel seyler yazmıstın senın yazdıkların umut olmustu bana
Ben de kronik depresyon belasındaydım biraz daha iyiyim.Ne mi iyi geldi aşk .Sevgili yani.Guven dolu boyle.Yani daha bir anlam geldi herşeye.Anlamsizlik benim de içten içe çürüten derdimdi.
Ilaç alma dedigin kısım hariç katılıyorum.Dertlinim
Ben de mesleği bırakmak istiyorum ama bakacak kimse yok:)Parasız kabul etmiyor kimse beni.
Aklına vesvese geldiğinde sectigin dualarini oku.
Bırakma
Herkes ara sıra böyle duygular mutlaka yasiyordur doktorumda söyledi her insan depresyon yaşar hayatında bir kere de olsa bazıları hic anlamadan atlatırmış ama benim yaşadığım major yani ağır depresyon tedavi dahi olsam hatta ilaç kullanirken dahi hayatım boyunca tekrarlama olasılığı çok yüksek bilimsel veriler de bunu söylüyor çok zor bir hastalık dua ve tedavi ile ayakta durmaya çalışıcam Rabbim şifa versin inşallah hepimize umarım bu kötü günler de biter bir gün
Size mesaj attım
İnsallah oyle bir hastalık ki bu kara bulut gibi tepemde ben nereye gidersem o da benle geliyor ne eskısı gibi icten gülebiliyorum ne de zevk alarak bir sey yapabiliyorum hele o anlamsızlık hissi tüketiyor beni ama hala umut ediyorum iyi olucam diye cünki umudumu da kaybedersem bu karanlıktan hiç çıkamam
Umutlarımız bitmesin...İnsallah oyle bir hastalık ki bu kara bulut gibi tepemde ben nereye gidersem o da benle geliyor ne eskısı gibi icten gülebiliyorum ne de zevk alarak bir sey yapabiliyorum hele o anlamsızlık hissi tüketiyor beni ama hala umut ediyorum iyi olucam diye cünki umudumu da kaybedersem bu karanlıktan hiç çıkamam
Yaşamayan anlamaz 'üff depresyondayım' diyene agzına vurmak isterdim.Çünkü bu öyle bir his ki sadece uyumak ve zamanın gecmesini istedim.Sabaha karşı5-6 da uyuyor öğlen 2-3'te kalkıyordum.Her sabah uyandığımda ' neden uyanıyorum ki' dedim.Haftasonu benim için işkence gibiydi,sürekli içim daralıyorddu.Yalnız yaşadığım ev girdap gibi oldu Size nasıl kötü hissettiğimi anlatıyım,belki sizi anlayan birilerinin deneyimi ilginizi çeker.
Sackıran bende de cıkmıstı üniversite yıllarımda stresten ve hala da gecmıs degıl... Cok zorladım zorluyorum da yürüyüs yapıyorum alıs verise cıkıyorum tabı ıcımden gelerek zevk alarak mı yapıyorum bunları hayır en ufak bır mutluluk bıle duymuyorum yaptıgım hıc bır seyden ama direniyorum hastalıga aslında sabırlı bırı degılımdır ama bu hastalık bana sabretmeyı de acı bir sekılde ögretti malesef ve umut etmeyı en onemlısı hala umudum var az da olsa bır sabah kalkıcam ve hayat gözüme eskisi gibi güzel gözükmeye baslayacak
