Kızımdan önce aldatılma olayım yoktu. Aldatıldığımı öğrendikten 2 ay sonra boşanma davasını açtım, çoğu üye gibi üyelik iptali yapıp buharlaşmadım, halen buradayım, kızım için verdiğim mücadeleden dolayı da kendimle gurur duyuyorum. Benzer yollardan geçmedik, ben ücretsiz izindeydim ve kızım için bir yıl daha evde kalmak istiyordum, babası doktor, acaba kızıma zarar mı veriyorum diye kendimi yiyip bitiriyordum ve psikolojik şiddetin dibini gördüm, ailem de yaşadıklarıma o kadar kayıtsız kaldılar ki hala öyleler. Son 2 yılda yaşadıklarımı yazsam roman olur. Yalnız kaldım, parasız kaldım ama kimseye eyvallah etmedim. Şu an kızımın sadece pazar günü tedavisi yok.
Sizde empati duygusu yok. Konu sahibiyle şöyle benzer yollardan geçmiş olabiliriz, ben de kendimi Ankara’ya taşınırım şöyle yaparım böyle yaparım diye oyalalıyordum, buradaki üyeler de hayal dünyasında yaşıyorsun diyorlardı, çok haklılarmış. İmkanları olan biri kendisine değer vermeyen biriyle aynı evde yaşamamalı, hiç kimse böyle bir muameleyi hak etmiyor. Bir avukata danışıp dava açmayan birini kimse ciddiye almaz. Ekonomik durumu çok kötü olan velilerim, arkadaşlarım var, onlar bile bir şekilde çırpınıp kurtulmaya çalışıyorlar. Bu yüzden de konu sahibini anlayamıyorum….