Sorgulamalar, kafa karışıklığı.

Neden üç kişi piknik,mangal,gezmek,tatil,eğlence yapılamıyor;ben de bunu anlamadım.

Biz gayet güzel hepsini de yapıyoruz.

İleride büyüyünce bizimle değil de arkadaşlarıyla olmak ister,o zaman da teee ilk evlendiğimiz zamanlara döneriz,karı koca baş başa takılırız diye hayal ediyorum.

Babam da hep çalışırdı. Özel sektörde çalışıyor bazen yazlık izinleri bile olmazdı. Sıkıcı bir aileyiz biz biraz heralde.

Ben de tek çocuğum sizi o kadar iyi anlıyorum ki. insan eğlense suçluluk duygusuna kapılıyor bazen. ben burda arkadaşlarımla eğleniyorum annem yalnız evde üzülüyordur tek kaldığı için vs. ben annemin yanlızlığı biraz şöyle kırdım onu kursa yazdırdım ismek orda kendine bir çok arkadaş yaptı. Artık benden daha çok gezen bir annem var, psikolojisine de iyi geldi. hem öğreniyor birşeyler hem bir çok arkadaşı oldu. ev gezmeleri, il il turistik geziler bile düzenlediler kendi içlerinde, bunu bi düşünün. herşey kader değildir :KK16:
Ben 4 yaşındayken bir teyzem burada diye onun yanına taşındık babam da buradan iş buldu vs. Annem ama çevre edinemedi benim okul arkadaşlarımın anneleri vardı onlarla çok anlaşamadı. İş hayatı da olmadı hep evdeydi. Eski komşularımız da bir bir başka yerlere taşındılar aslında arkadaşlıklar sürebilirdi ama biraz da annem tercih etmedi heralde. Hep insanları çağırsam hazırlık yapmam lazım, ev temiz olması lazım vs kafasındaydı. Evde yalnız olmayı da seviyordu. Heeeer konuda bana bel bağladı. Sen varsın baban var sen evlenirsin çocuğun olur damadım olur yeter vs diyordu o da olmayınca yani ben boşanınca işler iyice sarpa sardı şimdi de yalnızlılığına üzülüyor ve benim de psikolojimi bozuyor. Eve bir geliyorum işten ağlıyor ne oldu diyorum sana üzülüyorum hayallerinin hiçbiri olmadı vs diyor. Halbuki ben her şeyi kabul etmişken onu teselli ediyorum ama gece uyumadan önce evet ya hiçbir şey istediğim gibi olmadı ne günahım vardı diye kurmaya başlıyorum bu sefer
 
Babam da hep çalışırdı. Özel sektörde çalışıyor bazen yazlık izinleri bile olmazdı. Sıkıcı bir aileyiz biz biraz heralde.


Ben 4 yaşındayken bir teyzem burada diye onun yanına taşındık babam da buradan iş buldu vs. Annem ama çevre edinemedi benim okul arkadaşlarımın anneleri vardı onlarla çok anlaşamadı. İş hayatı da olmadı hep evdeydi. Eski komşularımız da bir bir başka yerlere taşındılar aslında arkadaşlıklar sürebilirdi ama biraz da annem tercih etmedi heralde. Hep insanları çağırsam hazırlık yapmam lazım, ev temiz olması lazım vs kafasındaydı. Evde yalnız olmayı da seviyordu. Heeeer konuda bana bel bağladı. Sen varsın baban var sen evlenirsin çocuğun olur damadım olur yeter vs diyordu o da olmayınca yani ben boşanınca işler iyice sarpa sardı şimdi de yalnızlılığına üzülüyor ve benim de psikolojimi bozuyor. Eve bir geliyorum işten ağlıyor ne oldu diyorum sana üzülüyorum hayallerinin hiçbiri olmadı vs diyor. Halbuki ben her şeyi kabul etmişken onu teselli ediyorum ama gece uyumadan önce evet ya hiçbir şey istediğim gibi olmadı ne günahım vardı diye kurmaya başlıyorum bu sefer
Bence annenizi bir psikologa goturun sizinde psikolojinizi bozuyor.
 
işte ben o sadece kendi akrabalarımdan ibaret köyde doğdum
herkes herkesle akrabaydı :KK70:

o kalabalığı da yaşadım

babam memur olduğu için biraz büyüdükten sonra memur lojmanı mahalle ortamı şeklinde de yaşadım -memlekete de hep gittik uzun süreler kaldık. kuzenlerimden bazıları bizimle yaşadı, birlikte büyüdük

ama evden erken de ayrıldım
26 senedir de kendi bildiğim şekilde yaşıyorum

ne biliyim bence hepsi ayrı ayrı güzel. kendi yalnızlığımı da çok severim.
evimi düzenimi hemen özlerim. kök ailemle kardeşlerimle de akrabalarımla da arkdaşlarımla da vakit geçiriyorum zaman ayırıyorum ama kendi evimi de çok seviyorum, arıyorum.

çocuğum yok anne-baba-çocuk şeklinde ailem olmadı olsa kesin onu da severim eminim o da çok özeldir güzeldir ama yani elde olan ne varsa hepsinin tadını çıkarmak lazım.
😁 Ya gerçekten çok hoş. Mutluluk zaten biraz böyle değil mi? Hayatı gelişine göre yaşama kabiliyeti. Bulunduğun ortamdan ve imkanlardan mutlu olabilmek. Memnun olabilecek tarafları es geçmemek.
Yoksa insan her ihtimalde olumsuzlara takılsa yok mu can sıkıcı mevzular? Sürüsüne var. Burada yalnızlığımıza ağlarız. Öte tarafta insanlarla hırpalandığımıza.
Ben sevindim sizin adınıza. Sadası kubbeye hoş vuruyor.
 
Babam da hep çalışırdı. Özel sektörde çalışıyor bazen yazlık izinleri bile olmazdı. Sıkıcı bir aileyiz biz biraz heralde.


Ben 4 yaşındayken bir teyzem burada diye onun yanına taşındık babam da buradan iş buldu vs. Annem ama çevre edinemedi benim okul arkadaşlarımın anneleri vardı onlarla çok anlaşamadı. İş hayatı da olmadı hep evdeydi. Eski komşularımız da bir bir başka yerlere taşındılar aslında arkadaşlıklar sürebilirdi ama biraz da annem tercih etmedi heralde. Hep insanları çağırsam hazırlık yapmam lazım, ev temiz olması lazım vs kafasındaydı. Evde yalnız olmayı da seviyordu. Heeeer konuda bana bel bağladı. Sen varsın baban var sen evlenirsin çocuğun olur damadım olur yeter vs diyordu o da olmayınca yani ben boşanınca işler iyice sarpa sardı şimdi de yalnızlılığına üzülüyor ve benim de psikolojimi bozuyor. Eve bir geliyorum işten ağlıyor ne oldu diyorum sana üzülüyorum hayallerinin hiçbiri olmadı vs diyor. Halbuki ben her şeyi kabul etmişken onu teselli ediyorum ama gece uyumadan önce evet ya hiçbir şey istediğim gibi olmadı ne günahım vardı diye kurmaya başlıyorum bu sefer
Sizi çok iyi anlıyorum. Anneler böyle davranabiliyor ama siz tamamiyle annenizi yalnız ve üzgün bırakmanın da vicdan azabını yaşıyorsunuz aynı zamanda. Sizin hayaliniz değilde kendi hayallari olmadı diye ağlıyor. Benim annemde böyle alıştım ben üzülüyorum ama üstüne düştükçe bunu manipüle edici şekilde kullanıyor. yapmayın ilgilenin ama çok fazla üstüne düşmeyin. dediğim gibi ilk başta istemese de bir kurs falan olsa hem harekette olur kafası rahatlar farkında değil
 
Türkiyede gayet çaresi var Doğulu erkekle evlenmek :halay: Her haftasonu istesen de istemesen de anasına gidersin 3737437 kişilik akraba klanıyla takılırsın. Ciddiyim istediğin hayat buysa bul bir doğulu erkek bitsin
Bu acayip doğru yalnız. Biz de genelde çekirdek aile takılan insanlardık. Kalabalık ailelere hep özenirdim ve 'Allahim kalabalık ailesi olan biriyle evleneyim de bayramda seyranda el opmekten dudaklarim asinsin' diye dua ederdim 🤣 gittim doğulu biriyle evlendim ve gerçekten ne dedikodulari bitiyor ne olayları bitiyor kabile halinde yaşamaları desen ayrı bir olay😂 insan ne istediğine de dikkat etmeli😁
 
Herkese merhaba.
Ben tek çocuğum, ekimde boşandım. Baba tarafım yok gibi bir şey. Anne tarafımın da çoğu başka şehirde burada bir teyzem var. Kendi istediği olmadığı an konuşmayı görüşmeyi kesen biri. Annem çok yalnız. Benim arkadaş çevrem var ama aile olarak da çok yalnızız. Geçmişte maddi problemlerimiz vardı hep. Ne piknik ne mangal ne başka bir şey üç kişi ne yapılabilirdi ki zaten ? Hiçbir aktivitemiz olmazdı. O yüzden evde hep sıkılan okula aşık bir çocuk oldum. Kalabalık aileler arasına girince çok mutlu olurdum hep sonra eve gelince yine aynı. Evlenince kalabalık bir ailem olur annemin de olur diye ümit ettim o da olmadı.
Bu sıra çok sorguluyorum Allahım neden bu kadar yalnızız diye. Bazı insanlar yalnızlığı sever ama ben öyle de değilim. Bayramlarda gelen giden kimse yok ramazanlar öyle vs. Bu kadar yalnız olmamızın bir anlamı olmalı ama ne? Yarın bir gün anneme babama bir şey olsa yapayalnızım. Ne yapmalıyım nasıl yapmalıyım bilemiyorum.
Bu arada evliliğimde mutsuzdum ama sırf bu düşünceler yüzünden ayrılamadım. Karlı taraf istedi de ayrıldık.
Annemin kendi bir hayatı olmadığı için de hep arkadaşlarımla bir yere giderken vs kendimi çok kötü hissediyorum. Keşke bir kardeşim veya ablam olsaydı da biraz olsun sorumluluk paylaşsaydım. Tek çocuk düşünenler bunları lütfen okuyun. İçimi dökmek istedim.
bende tek çocuğum bende yalnız olunca bayılıyorum mesela ses yok diye insanlar değişiyor dmekki akrabalar var görüşmem mesela ne gerek var
 
X