- 26 Kasım 2015
- 1.916
- 548
- 123
Sorunu kendimde aramak hem iyi hem de psikolojiye göre hata aslında. Ama merak ediyorum işte. Biraz bosversem sonra yine takıyorum kafaya. Önceki konularımda bahsetmiştim işyerindeki tiplerden. Yani nedense insanlarla aramda bir barikat var gibi hissediyorum. Sevilmiyorum istenmiyorum gibi. Yani.kimsenin molada hadi gel dediği kişi değilim. Kimseye zararım yok. Aksiyonlu mutlu mesut bir hayatım da yok. Sürekli güleç bir simam yok bu nedenle. Ciddiyim genelde bazen mutsuzluğum dısavuruyor da olabilir. Belki bu sebeple soguk görünüyorm bilmiyorum. Ortamda konuşuyorum ediyorum normalde sorun yok ama mesela kimse özellikle bnmle sohbet etmek istemiyor hissediyorum. Beraber durağa gideceğim cocuk bekledi az önce mesela benle cıkmadı 5 dk sonra cıktı durağa geldi neyim rahatsız ediyor anlamıyorum. Ben zaten cok neşeli onlara iyi gelecek olsam bunu onlar için değil kendim için yapardım. Kimse için farklı davranamam. Yalakalık da yapıma aykırı. Birde biraz düşündüğümü söyleme huyum var belki bu insanların işine gelmiyor kim bilir sahtelere alınmış cogu kişi. Doğru söyleyen dokuz köyden kovuluyor misali. İyiki patronlarım iyi suan işim de fena değil. Ama insan bazen burkuluyor işte. Siz olsanız ne hissedersiniz. .