Sosyal Fobi :(:(

lavinya85 .!.:

Bende sosyal fobi tedavisi gördüm uzun bir süre ama ilaç felan bahane inan .kendin birşey istemedikçe olmuyor maalesef. Bana annem çevrem ve doktorda diyordu hep senin elinde bu hastalığı yenmek çok kolay diye dalga geçip kızıyordum bende ,elimde olsa ne diye böyle olayımki felan.lise hayatım çok zorlu geçti aynı sınıfta 6 sene beraber okuduğum halde arkadaşlarımla yinede son güne kadar yabancı gibiydim bende aralarına katılıyim eğlenim felan derdim ama yok olmuyordu.zehir oldu okul hayatım.ama ne zamanki işe girdim zorlaya zorlaya yendim hastalığımı.beni görenler ilk ya çok utangaç ya kibirli burnu havada derlerdi yanlarına yaklaşmadığım için ama şimdi anlamıyorlar bile sosyal fobi olduğumu.gerçekten çokkkk zor bir hastalık yaşayan bilir cehennem azabı gibi birşey herkese basit gelen şeyler senin için ızdırap sanki bide başkalarına söylesen şok olurlar nasıl yani sen bunumu sorun ediyosun diye.o yüzden aman kendine zehretme hayatı şimdiden önüne geçmeye çalış hastalığının.zorlayacaksın kendini başka bişi yok.

Genişletmek için tıkla...

herkes ilaç tedavisi dne diyorr. ilaç tedavis denicem psikiyatrise gicem.kendimde uğraşcam değişmek içinn. Ben denedimkendim yapamıyorum tek başına yenemiyorum.tedavı şart bence

Normalde ben de oldukça utangaç bir insanım. 10. sınıfa ilk başladığım zaman alan seçimi olduğu için hiç kimseyi tanımıyordum. Sonra bir kıza yanına oturabilir miyim dedikten sonra kaynaştım. Şimdi 11. sınıfa gidiyorum. Hala aynı arkadaşımla beraber oturuyorum. Üstelik bir çok arkadaşım oldu. İyi ki o gün o cümleyi söylemişim. Bazen başkalarının seninle konuşmasını beklememelisin. İlk adımı sen yapmalısın.

Bence psikolojik destek alman gerekir bu sorunu ancak öyle atlatabilirsin

Bu durumunun fazla Zeki olmandan kaynaklı olduğunu düşünüyorum. Bu fobiyi yenmeye başladıktan sonra insanları hafife almaya başlayacaksın. Aslında bu fobiyesahip insanlar kendini üstün görüyor ve diğerlerinin aptal olduğunu düşünüyor. Yaklaşımım belki biraz farklı ama temelinde bu insanlar aslında kendini beğenmiş oluyor...

Sosyal fobin olmasını tabii ki anliyorum ama bu yüzden okul hayatini etkilemeni aileni bu kadar uzmeni anlamıyorum. Kimseyle konusmasan da hosnut olmasan da okuluna gidip hayatini kurmalisin. Ilerde cokk keske dersin sirf insanlarla konuşmuyorum diye neden okumadim neden meslegimi elime almadım diye. Biraz güçlü ol basin dik dursun kimsenin kimseden eksigi fazlasi yok. Gideceğin yerde kimse seni bilmiyor avantajlisin 1 kere ortama dalsan biriyle konussan devami gelir. Dene kendini denemeye zorla. Okula gidene kadar biraz pratik yapabilirsin mesela esnafla falan. Manava markete sen gir orda ufak bi muhabbet kur bişeyler sor falan. Alisverise cik kuafore git orda muhabbet etmeye calis insanlara sacin cok güzel olmus falan de acilir zaten konu. Nasilsa muhtemelen o insanlari bidaha gormiceksin o yüzden korkma. Orda bunu basarirsan kendine güven gelir zaten. Bi dene bence.

Miracledark .!.:

Bu durumunun fazla Zeki olmandan kaynaklı olduğunu düşünüyorum. Bu fobiyi yenmeye başladıktan sonra insanları hafife almaya başlayacaksın. Aslında bu fobiyesahip insanlar kendini üstün görüyor ve diğerlerinin aptal olduğunu düşünüyor. Yaklaşımım belki biraz farklı ama temelinde bu insanlar aslında kendini beğenmiş oluyor...

Genişletmek için tıkla...

Aslinda olabilir çünkü konu sahibi ni yanlış gorunce insanlardan uzaklasiyorum hemen demis. Guzel tesbit. O zaman insanları olduklari gibi kabullenmeyi ogrenerek de ise baslayabilir. Herkesin kendine gore guzellikleri iyi yonleri var sonucta. Onemli olan kotu noktalara takilmaktan cok iyi yönleri gorebilmek. Yoksa hiçbirimizin arkadasi olamazdi ki.

tingirmingir .!.:

Sosyal fobin olmasını tabii ki anliyorum ama bu yüzden okul hayatini etkilemeni aileni bu kadar uzmeni anlamıyorum. Kimseyle konusmasan da hosnut olmasan da okuluna gidip hayatini kurmalisin. Ilerde cokk keske dersin sirf insanlarla konuşmuyorum diye neden okumadim neden meslegimi elime almadım diye. Biraz güçlü ol basin dik dursun kimsenin kimseden eksigi fazlasi yok. Gideceğin yerde kimse seni bilmiyor avantajlisin 1 kere ortama dalsan biriyle konussan devami gelir. Dene kendini denemeye zorla. Okula gidene kadar biraz pratik yapabilirsin mesela esnafla falan. Manava markete sen gir orda ufak bi muhabbet kur bişeyler sor falan. Alisverise cik kuafore git orda muhabbet etmeye calis insanlara sacin cok güzel olmus falan de acilir zaten konu. Nasilsa muhtemelen o insanlari bidaha gormiceksin o yüzden korkma. Orda bunu basarirsan kendine güven gelir zaten. Bi dene bence.

Genişletmek için tıkla...

Dışarda bu kadar asosyal değilim. Yani diyorumki nasıl olsa bu insanları bir defa görucem diyorum ve biraz daha rahat davranıyorum. Dışarda çarşıda markette bir problem yok .Ama is okula geldiği zaman değişiyor işte. Çünkü o insanları hep görucem. Zaten hep düşünüyorum ya üniversite de kafama göre birini bulamazsanız yalnız Kalırsam diye düşünüyorum. Yalnız kalmak istemiyorum artık çünkü 3 senedir zaten evdeyim yalnızım. Dertleşmeye bir arkadaş grubum olsa.kafalarimiz uyuşsa yani.

Miracledark .!.:

Bu durumunun fazla Zeki olmandan kaynaklı olduğunu düşünüyorum. Bu fobiyi yenmeye başladıktan sonra insanları hafife almaya başlayacaksın. Aslında bu fobiyesahip insanlar kendini üstün görüyor ve diğerlerinin aptal olduğunu düşünüyor. Yaklaşımım belki biraz farklı ama temelinde bu insanlar aslında kendini beğenmiş oluyor...

Genişletmek için tıkla...

Öyle hissetmiyorum ama iç duygularımla varsa bilinçaltına varsa bilemiyorum :) insanları hiç küçümsemem zaten günahtır. Ama tabii bazı insanları basit bulurum.bai insanları zeki bulurum.ozellikle eğitiminde, mesleğinde başarılı insanları çok önem serim. Kendime örnek alırım.

Küçük bir şey: Sen çalışkan birisin anladığım kadarıyla, birilerine anlamadığı şeyleri anlatmaya çalışmak geliştirebilir konuşmanı. Özgüven sağlar. Aynı zamanda sen de anlatabilmek için çaba gösterdiğinden kendini dinlemezsin, dikkatin anlattığın şeye yoğunlaşır. Bir bakarsın ki 20 dk geçmiş ve sen bir sürü şey konuşmuşsun. Hele bir de iyi anlatıcıysan ve muhatab sana teşekkürler ediyor, ilk defa bir şeyi anladığını söylüyorsa içindeki o korkuları olan çocuk sana gülümsemeye başlar...

kayit .!.:

Küçük bir şey: Sen çalışkan birisin anladığım kadarıyla, birilerine anlamadığı şeyleri anlatmaya çalışmak geliştirebilir konuşmanı. Özgüven sağlar. Aynı zamanda sen de anlatabilmek için çaba gösterdiğinden kendini dinlemezsin, dikkatin anlattığın şeye yoğunlaşır. Bir bakarsın ki 20 dk geçmiş ve sen bir sürü şey konuşmuşsun. Hele bir de iyi anlatıcıysan ve muhatab sana teşekkürler ediyor, ilk defa bir şeyi anladığını söylüyorsa içindeki o korkuları olan çocuk sana gülümsemeye başlar...

Genişletmek için tıkla...

kayit .!.:

Küçük bir şey: Sen çalışkan birisin anladığım kadarıyla, birilerine anlamadığı şeyleri anlatmaya çalışmak geliştirebilir konuşmanı. Özgüven sağlar. Aynı zamanda sen de anlatabilmek için çaba gösterdiğinden kendini dinlemezsin, dikkatin anlattığın şeye yoğunlaşır. Bir bakarsın ki 20 dk geçmiş ve sen bir sürü şey konuşmuşsun. Hele bir de iyi anlatıcıysan ve muhatab sana teşekkürler ediyor, ilk defa bir şeyi anladığını söylüyorsa içindeki o korkuları olan çocuk sana gülümsemeye başlar...

Genişletmek için tıkla...

Benim tek sorunum okul ortamı. Eğer bi arkadas grubum olsa mesela üniversite de kendime özgüveni artar .ben yalnız kaldığım zaman sıkıntı yaşıyorum utanıyorum. Yalnızlık sevmiyorum.hep aklımda Üniversitesi ortamı var alınabiliyor diye düşünüyorum sürekli

aysunNilay23 .!.:

Dışarda bu kadar asosyal değilim. Yani diyorumki nasıl olsa bu insanları bir defa görucem diyorum ve biraz daha rahat davranıyorum. Dışarda çarşıda markette bir problem yok .Ama is okula geldiği zaman değişiyor işte. Çünkü o insanları hep görucem. Zaten hep düşünüyorum ya üniversite de kafama göre birini bulamazsanız yalnız Kalırsam diye düşünüyorum. Yalnız kalmak istemiyorum artık çünkü 3 senedir zaten evdeyim yalnızım. Dertleşmeye bir arkadaş grubum olsa.kafalarimiz uyuşsa yani.

Genişletmek için tıkla...

Ben de yalnızlığın korkunç bir şey olduğunu zannederdim bir aralar. Senin gibi bir ev kuşuyken tek başıma bir masada oturduğumda sanki dünya 20 tane kamerayla "benim yalnız başıma oturduğumu" canlı yayınlıyor gibi bir his olurdu

Bir zaman sonra her 10 kişiden birini selamlarken, yalnız oturmanın, yalnız yürümenin, yalnız birşeyler yemenin ne kadar normal olduğunu anlıyorsun... Hatta bundan tat alıyorsun.

İnsanların seni yavaş yavaş tanımasına izin ver. İlk başlarda yalnız da takılabilirsin, birkaç derse katılınca ve hocalarla ciddi birşeyler hakkında tartışınca zaten dikkatleri üzerine çekeceksin ve ilk fırsatta sınıfındakilerden sana birşeyler söyleyenler olacak... Hatta seninle arkadaş olmak isteyecekler.

Senin meziyetlerin var. Fakat yine de diğer insanları o kadar değerli, önemli görüyorsun ki sanki sen hiçbir şeymişsin gibi hissediyorsun. Benim de korkularımdan biri koridor boyunca yürümekti mesela... Neden insanlar böyle hislere kapılır ki? Koridorda yürürken bir kapıda duran bir insanın bakışlarıyla eridiğini hissedersin. Sen koridora girdiğinde sana bakmaya başlamıştır ve sen ona yaklaşırken, önünden geçerken ve gözden kayboluncaya kadar sana bakıyordur. Kız veya erkek. Ayıp denen birşey bilmiyordur, utanmadan kafasını çevirmeden sana bakıyordur. "Çeksene gözlerini üzerimden! Elimi kolumu nasıl tutacağımı şaşırıyorum!"

...Çarpıcı bir güzellikte olduğundan değil, kafanda bir yerlerde bir hücre sana "herkes sana bakıyor" diye fısıldıyor da o yüzden. Oysa herkesin kendi derdinde olduğunu ve hiçkimsenin sana bakmadığını, senin hakkında konuşmadığını, sana gülmediğini, diğerlerine nazaran daha küçük kalmış 16. dişini sen ağzını açıp da göstermezsen hiçkimsenin farketmediğini anlamak hayatının en güzel günü olacak, inan bana...

acilen doktora gitmelisin sayfaların tamamını okuyamadım yorumlardan bahsediyorum ama yazını okudum her satırında kapalı bir yere hapsedilmiş elim kolum bağlanmış gibi hissettim.. bu şekilde hayat çok sıkıcı olur eminim..
bence çok daha öncesinde ailenin yapması gerekeni artık sen yapmalısın iyi bir psikologa gidip açılmalısın..

nickneyimee .!.:

acilen doktora gitmelisin sayfaların tamamını okuyamadım yorumlardan bahsediyorum ama yazını okudum her satırında kapalı bir yere hapsedilmiş elim kolum bağlanmış gibi hissettim.. bu şekilde hayat çok sıkıcı olur eminim..
bence çok daha öncesinde ailenin yapması gerekeni artık sen yapmalısın iyi bir psikologa gidip açılmalısın..

Genişletmek için tıkla...

Canım psikoloğa gittik bi faydası olmadı ki, ailem götürmüştür. .
Benim psikiyatriste gitmem gerekiyor ilaç tedavisi istiyorum ancak böyle kendime gelirim herhalde.