- 24 Haziran 2011
- 23.447
- 48.851
- 798
Merhaba arkadaşlar. Benim kendimi bildim bileli devam eden sosyal fobi problemim var. Mesela eskiden hiç dışarı bile çıkmazdım ama ilaçla tedaviyle yendim. Çalışma hayatı da faydalı oldu. En azından birileriyle anksiyete yaşamadan konuşabiliyorum.
Benim derdim şu, sosyal ilişkiler kurmayı bilmiyorum çünkü öğrenemedim. Hayatımda birkaç arkadaşım var ama hep onlar uğraştı. Beni zorla çağırmalar, zorla planlarına dahil etmeler, ısrarla aramalar (bu iyi bişey, şikayetçi değilim tabii ki iyi oldu). Ben istiyorum ki bunu ben de yapabileyim. Mesela 3 sene önce zumba kursunda bi kadınla tanıştım. Çok iyi anlaştık, çok gülüyorduk, tam bir antidepresan gibi bir arkadaş. Yalnız kurs bitince devam edemedi. Evlerimiz yakın ama bir türlü buluşamadık. Beni kahveye davet etti, bir kaç kere buluşma teklif etti ama o dönem anksiyete krizlerimin olduğu bir dönem olduğu için hep bir bahane buldum. Artık o da haliyle bir daha teklif etmedi. Şuan arada bir bayramını kutluyorum, öğretmenler gününü kutluyorum vs. öylesine atılmış mesajlar. Şimdi ben bazı şeyleri aşmaya çalışıyorum. Daha sosyal olmaya çalışıyorum ve bu kadının arkadaşlığını çok sevdim. O da beni sevmişti aslında. Şimdi görüşmek istiyorum ama 3 seneden sonra kahveye gel demem saçma olmaz mı. Reddederse de anksiyetem yine başlayacak diye korkuyorum. Bu durum sadece bu arkadaş için geçerli değil, yani genel olarak nasıl sosyal ilişkiler kurarım bilmiyorum. Bu arada ben de eğlenceli, açık fikirli, muhabbeti iyi biriyim. Tek handikapım ilişki başlatabilmek. Onu halledince gerisi geliyor zaten.
Bu anksiyete olayı yüzünden çok güzel arkadaşlar kaybettim. Hiç birine kızamıyorum yeterince uğraştılar zaten. Bunun daha fazla olmasını istemiyorum.
Siz bu işleri nasıl yapıyorsunuz ya, bana taktik verin
Benim derdim şu, sosyal ilişkiler kurmayı bilmiyorum çünkü öğrenemedim. Hayatımda birkaç arkadaşım var ama hep onlar uğraştı. Beni zorla çağırmalar, zorla planlarına dahil etmeler, ısrarla aramalar (bu iyi bişey, şikayetçi değilim tabii ki iyi oldu). Ben istiyorum ki bunu ben de yapabileyim. Mesela 3 sene önce zumba kursunda bi kadınla tanıştım. Çok iyi anlaştık, çok gülüyorduk, tam bir antidepresan gibi bir arkadaş. Yalnız kurs bitince devam edemedi. Evlerimiz yakın ama bir türlü buluşamadık. Beni kahveye davet etti, bir kaç kere buluşma teklif etti ama o dönem anksiyete krizlerimin olduğu bir dönem olduğu için hep bir bahane buldum. Artık o da haliyle bir daha teklif etmedi. Şuan arada bir bayramını kutluyorum, öğretmenler gününü kutluyorum vs. öylesine atılmış mesajlar. Şimdi ben bazı şeyleri aşmaya çalışıyorum. Daha sosyal olmaya çalışıyorum ve bu kadının arkadaşlığını çok sevdim. O da beni sevmişti aslında. Şimdi görüşmek istiyorum ama 3 seneden sonra kahveye gel demem saçma olmaz mı. Reddederse de anksiyetem yine başlayacak diye korkuyorum. Bu durum sadece bu arkadaş için geçerli değil, yani genel olarak nasıl sosyal ilişkiler kurarım bilmiyorum. Bu arada ben de eğlenceli, açık fikirli, muhabbeti iyi biriyim. Tek handikapım ilişki başlatabilmek. Onu halledince gerisi geliyor zaten.
Bu anksiyete olayı yüzünden çok güzel arkadaşlar kaybettim. Hiç birine kızamıyorum yeterince uğraştılar zaten. Bunun daha fazla olmasını istemiyorum.
Siz bu işleri nasıl yapıyorsunuz ya, bana taktik verin
Kibirli değilim ama galiba kırılma korkum var. Bir de biri bana adım atınca problem yok, konuşabiliyorum. Ama artık ben de adım atan olmak istiyorum. 
