Sosyal fobiden kurtulma çabaları. Bir el atın 😊

Kadının yerinde olsam, sebebi açıklanmadığı sürece beni defalarca bahaneler ile geri çeviren birine tekrar evet demem. Dengesiz biri olduğunu, uzak durmam gerektiğini düşünürüm. Ama açıklamasını yaparsa, dürüst olursa, detaya girmeden de olsa sağlık sorunları olduğunu içten bir dille ifade ederse görüşmek için zaman ayırırım tabii, neden olmasın? Burada en önemli nokta, o zamanlar kadını reddetme sebebinin kadınla ilgisinin olup olmaması. Ben sebebin benlik olmadığını ve sağlık sorunlarını duyduğum an hiç trip, tavır falan yapmam hiç bozulmam. Önemli olan o zamanlar olan şeyleri şahsi algılamasının önüne geçmek.
Güzel şeyler oldu, güncelleme yapacağım 😊
Benim sosoyal fobim, anksiyetem falan yok ama ben de nedense bir türlü işdışı görüşecek birni bulamıyorum.normal sohbet edebiliyorum ama gel hadi şunu bunu yapalim diyemiyorum
Siz maşallah şanslısınız ki ısrarlı teklifler gelmiş size.beni çağıran yoktu hiç.ben de uvraşamayınca kaldı.demek ki o kadar da kötü durumda değilsiniz ki insanlar sizi ısrarla bir yere çağırmaktan, görüşmeye çağırmaktan çekinmiyorlar.abartıyorsunuz gibi geliyor o yüzden.
Abarttığım ne var ki. Israrlı teklifler geldi çünkü cidden eğlenceli biriyim. Yüz yüze konuşurken zaten şuanlık problem yok. Problem eskidendi. Şimdi eskiden yaşayamadıklarım için nasıl adım atılır onu bilmiyorum. Dediğim gibi sosyal fobiyi yendim. Ama mesela muhabbet nasıl istediğin yöne götürülür bilmiyorum. Bunlar normalde çocukluktan beri öğrenilmesi gereken şeyler. Hastalığımdan ötürü öğrenemediğim için bunun eksikliğini kapatmaya çalışıyorum.
 
Bende de sosyal fobi var büyük ihtimalle.Adımları, davetleri hep diğer insanlardan bekliyorum.Nasıl arkadaş edinilir bilmiyorum ama arkadaş olursam eğlenmeyi seven neşeli uyumlu yapım var ama rahat olmam lazım🙁
 
Merhaba arkadaşlar. Benim kendimi bildim bileli devam eden sosyal fobi problemim var. Mesela eskiden hiç dışarı bile çıkmazdım ama ilaçla tedaviyle yendim. Çalışma hayatı da faydalı oldu. En azından birileriyle anksiyete yaşamadan konuşabiliyorum.

Benim derdim şu, sosyal ilişkiler kurmayı bilmiyorum çünkü öğrenemedim. Hayatımda birkaç arkadaşım var ama hep onlar uğraştı. Beni zorla çağırmalar, zorla planlarına dahil etmeler, ısrarla aramalar (bu iyi bişey, şikayetçi değilim tabii ki iyi oldu). Ben istiyorum ki bunu ben de yapabileyim. Mesela 3 sene önce zumba kursunda bi kadınla tanıştım. Çok iyi anlaştık, çok gülüyorduk, tam bir antidepresan gibi bir arkadaş. Yalnız kurs bitince devam edemedi. Evlerimiz yakın ama bir türlü buluşamadık. Beni kahveye davet etti, bir kaç kere buluşma teklif etti ama o dönem anksiyete krizlerimin olduğu bir dönem olduğu için hep bir bahane buldum. Artık o da haliyle bir daha teklif etmedi. Şuan arada bir bayramını kutluyorum, öğretmenler gününü kutluyorum vs. öylesine atılmış mesajlar. Şimdi ben bazı şeyleri aşmaya çalışıyorum. Daha sosyal olmaya çalışıyorum ve bu kadının arkadaşlığını çok sevdim. O da beni sevmişti aslında. Şimdi görüşmek istiyorum ama 3 seneden sonra kahveye gel demem saçma olmaz mı. Reddederse de anksiyetem yine başlayacak diye korkuyorum. Bu durum sadece bu arkadaş için geçerli değil, yani genel olarak nasıl sosyal ilişkiler kurarım bilmiyorum. Bu arada ben de eğlenceli, açık fikirli, muhabbeti iyi biriyim. Tek handikapım ilişki başlatabilmek. Onu halledince gerisi geliyor zaten.

Bu anksiyete olayı yüzünden çok güzel arkadaşlar kaybettim. Hiç birine kızamıyorum yeterince uğraştılar zaten. Bunun daha fazla olmasını istemiyorum.

Siz bu işleri nasıl yapıyorsunuz ya, bana taktik verin ❤️
O arkadaşına yaz. Uzun zaman oldu hiç fırsat bulamadım çok özledim seni , bana kahveye gel muhabbet edelim görüşelim diye
 
Back
X