- 4 Aralık 2010
- 3.686
- 6.649
- 358
- 35
Merhabalar
Aslına bakarsaniz sosyal medyada sadece fotoğraf paylasmak değil de, herkesin hayatını kendince paylaşma meselesi diyebilirim sorunum için.
Malum yaz ayları, herkes bir yerlere bir şekilde geziyor. Ve herseylerini paylaşıyorlar. Çok fazla instagrama girmesem de WhatsApp hikayelerde görüyorum ya da arada arkadaşlarla buluştuğumuzda su şuraya gitmiş, şunla şöyle yapmışlar, onu giymişler bunu yemişler vs vs konuşmalar dönüyor. Ortak nokta tabiki sosyal medya oluyor.
Mesele şöyle. Eskiden ara ara fotoğraf attığım olurdu (6-7 yıl öncesinde) sonra eşim her fotoğrafta "şu an senin bu yaptığına/yediğine/giydiğine/gördüğüne tam da şu an da ihtiyacı olan biri olabilir, birinin üzülmesine sebep olmak ister misin gerçekten " diye diye vicdan yaptırdı. Yıllardır da pek birşey paylaşmam 2-3 kere belki özel bir an paylasmisimdir. Esimin de Avrupa'da gezmedigi ülke kalmadı yıllardır. Amerikaya da gidip gelirdi. Ama tek bir kare sosyal medyada fotoğrafı yoktur.
Hak veriyorum aslında, lohusayken çok bunaldigim zamanlarda gezen insanlar gormek beni uzmustu. Ya da cocuklarina mükemmel annelik yapan kadinlar beni kötü hissettirdi. Çok kariyer sahibi, başarılı görünen ve bunu surekli paylaşan kimler yetersiz hissetmeme sebep oldu. Üstüne birde sürekli mutlu pozlar verenler var. ama gerçek hayatta depresyon yasadiklarini biliyorum. eşiyle büyük sıkıntıları olduğunu bildiğim aldatılan arkadaşım babalar gününü kutlamayı en çok sen hak ediyorsun aşkım diye mesajlar atıyor vs.vs.. bunları gördükçe ne saçma ortam diyorum.
Ama şimdi şimdi şunu da fark ediyorum ki sosyal hayatta olmayınca normal hayatta da yok gibi görünüyorsun. Ben de gezmisimdir ama paylasmamisim, normal hayatta muhabbeti de olmuyor haliyle. Gezip de paylasanlara ooo neler yaptın nerelere gittin anlat bakalım deniyor.
Garip hissediyorum. Sosyal medyayla var olmak diye birşey var sanki artık. Orada yoksak normal hayatta da yok gibi mi oluyoruz?
Hatalı mi davranıyorum sizce paylaşmayarak. Ayrıca neden insanlara bak burayı da gezdim diyeyim ki. Bak bu da çocuklarım, bak bunu giymiştim, bak çocuğa bunu giydirdim, bak kocamla çok mutluyuz, çok geziyorum, çok eğleniyorum deyince daha mi var olacağım. Ya da paylaşmanın bir oranı mi olmalı? Bunu neye göre belirleyebiliriz. Ne kadar paylaşmali? Ya da paylasmayinca hayatın dışında kalmışlık hissiyle nasıl başa çıkmalı...
Anlatabildim mi derdimi bilemiyorum. Umarım yardımcı olan birileri çıkar. En azından farklı fikirler duymak iyi olacaktır.
Teşekkürler
Aslına bakarsaniz sosyal medyada sadece fotoğraf paylasmak değil de, herkesin hayatını kendince paylaşma meselesi diyebilirim sorunum için.
Malum yaz ayları, herkes bir yerlere bir şekilde geziyor. Ve herseylerini paylaşıyorlar. Çok fazla instagrama girmesem de WhatsApp hikayelerde görüyorum ya da arada arkadaşlarla buluştuğumuzda su şuraya gitmiş, şunla şöyle yapmışlar, onu giymişler bunu yemişler vs vs konuşmalar dönüyor. Ortak nokta tabiki sosyal medya oluyor.
Mesele şöyle. Eskiden ara ara fotoğraf attığım olurdu (6-7 yıl öncesinde) sonra eşim her fotoğrafta "şu an senin bu yaptığına/yediğine/giydiğine/gördüğüne tam da şu an da ihtiyacı olan biri olabilir, birinin üzülmesine sebep olmak ister misin gerçekten " diye diye vicdan yaptırdı. Yıllardır da pek birşey paylaşmam 2-3 kere belki özel bir an paylasmisimdir. Esimin de Avrupa'da gezmedigi ülke kalmadı yıllardır. Amerikaya da gidip gelirdi. Ama tek bir kare sosyal medyada fotoğrafı yoktur.
Hak veriyorum aslında, lohusayken çok bunaldigim zamanlarda gezen insanlar gormek beni uzmustu. Ya da cocuklarina mükemmel annelik yapan kadinlar beni kötü hissettirdi. Çok kariyer sahibi, başarılı görünen ve bunu surekli paylaşan kimler yetersiz hissetmeme sebep oldu. Üstüne birde sürekli mutlu pozlar verenler var. ama gerçek hayatta depresyon yasadiklarini biliyorum. eşiyle büyük sıkıntıları olduğunu bildiğim aldatılan arkadaşım babalar gününü kutlamayı en çok sen hak ediyorsun aşkım diye mesajlar atıyor vs.vs.. bunları gördükçe ne saçma ortam diyorum.
Ama şimdi şimdi şunu da fark ediyorum ki sosyal hayatta olmayınca normal hayatta da yok gibi görünüyorsun. Ben de gezmisimdir ama paylasmamisim, normal hayatta muhabbeti de olmuyor haliyle. Gezip de paylasanlara ooo neler yaptın nerelere gittin anlat bakalım deniyor.
Garip hissediyorum. Sosyal medyayla var olmak diye birşey var sanki artık. Orada yoksak normal hayatta da yok gibi mi oluyoruz?
Hatalı mi davranıyorum sizce paylaşmayarak. Ayrıca neden insanlara bak burayı da gezdim diyeyim ki. Bak bu da çocuklarım, bak bunu giymiştim, bak çocuğa bunu giydirdim, bak kocamla çok mutluyuz, çok geziyorum, çok eğleniyorum deyince daha mi var olacağım. Ya da paylaşmanın bir oranı mi olmalı? Bunu neye göre belirleyebiliriz. Ne kadar paylaşmali? Ya da paylasmayinca hayatın dışında kalmışlık hissiyle nasıl başa çıkmalı...
Anlatabildim mi derdimi bilemiyorum. Umarım yardımcı olan birileri çıkar. En azından farklı fikirler duymak iyi olacaktır.
Teşekkürler
Ben de kullanmıyorum sosyal medya hem zamanım yok, dediğim gibi hem de anlamsız buluyorum. Bu denli önemsiyorsan koy o zaman fotolarını konu sahibesi eşini de boşver.
aaa öyle mi olmuş, nereden öğrendiniz? Diyorum. Paylaşmış ya görmedin mi diyorlar. Bir muhabbet başlıyor başını anlamıyorum çünkü başı sosyal medyada paylaşılan bir hikayeye dayaniyor. 
yani bilmiyorum bende o heves mi yok hoşuma mı gitmiyor öyle bir şey
