Kabul görmese de içe kapanık yaşam tarzı da bi karakter meselesi işte. Ne kadar çokmuşuz. İnşallah anlaşıldığımız ve trip yemediğimiz günlerimizde olurTam hayal ettiğim hayatı yaşıyorsunuz çok imrendim size inş birgün bende böyle bir imkana sahip olurum bende çok insan sevmiyorum çevremde yalnız olmak çok hoşuma gidiyor doğaya bayılırım marsupilami diye bir çizgi film vardı çook severek izlerdimaynı onun gibi
Ben sanırım insanları samimi bulmuyorum. Tamam daha çok arkadaş edineyim diyorum ama yok, o kadar boş muhabbetler dönüyor ki, uyduramıyorum kafama. Hadi akrabaları arayayım desem, çıkar gütmeyen bi akrabam yok. Hep bi kıyas, hep bi nispet, ağzından cımbızla laf alma. Annemi, babamı zaten ihmal etmiyorum. E eşimin ailesiyle de genel halim iyi ama bir süre sonra fazlası sömürülüyor.
Katılıyorum size
evet bir gün bu telaşlar bitecek çocuklar evden gidecek yanlız kalacağız ve bugün biz anne babamıza nasıl davrandıysak bizim çocuklarda bize karşı aynı şekilde davranacak
Neden bizim ailemize davranışımızla çocuklarımızın bize davranışı bir olsun ki? Annemin çocuk yetiştirmesiyle benimki neredeyse taban tabana zıt. Aynı sonuçları almamız neredeyse imkansız. Daha iyi mi daha kötü mü olur bilemem. Ben çok seviyorum ailemi, çocuklarımda beni sevecek muhtemelen. Ama davranışları kesinlikle farklı olacak.
Anne babama gayet normalim ama annemin istedigi gibi butun sulalemi de surekli aramiyorum. Bayramda seyranda ancak...
ilk zamanlar bozuluyormuş aramamama ama artik alıştı koyverdi o arıyor:)
çocuk yetiştirmeyle alakalı değil bugün sen anneni aramak istemiyorsan sende oyala geldin mi yalnız kaldığında tlfn bekleyeceksin belki ha ben kendim farklımıyım hayır hergün annemi aramak görevhaline gelmiş gibi ben aramasam o arar ne konuşuyoz hep aynı sadece çocuklar birde akrabalarla ilgili bir şey varsa o kadar uzatmak istemiyorum sadece nasılsın iyi misin iyiyim o kadar gerisi sıkıcı
Bende aramıyorum arada bir aklıma gelirse çünkü telefonda konuşmaya eriniyorum sıkıcı geliyor sadece bir arkadaşım var konuşmaktan zevk aldığım o kadar
Ay teşekkür ederim. Ne güzel anlatmışsınız. Maalesef kalabalıktan hiç yüzüm gülmedi. Bide kızım olunca onun yabancılaması, korkması, ağlaması derken hep mutlu olma çabası içine girdim. Daha izole oldum haliyle. Apaçık konuşacağım sitem edenlerle de, anlayana kadar sorunun onlar olmadığını sadece telefonu sevmediğimi anlatacağım. Başka bir yolu yok sanırım ilişkilerime zarar vermemenin.
Çok konuşmak, çok görüşmek çok seviliyor demek değil benim için. Biraz kopmak gerekiyor. Bu bağımlılık anne-çocuk-eş herkes için çok tehlikeli. Ben annemden önce ölürsem ne yapacak, kime dayanacak, kiminle oyalayacak kafasını? Aynı şeyi kendime tekrar ederek yetiştiriyorum çocuğumuda. Zamanı geldiğinde güzel ve mutlu bi hayatı olsun diye uğraşıyorum, mütemadiyen benim her dediğimi yapsın diye değil.
ev seviyorum ben ya napim 5 gün evi akşam yatmaya kullanıyoruz evimi özlüyorum. Herkes diğerleri kadar aktif sosyal olacak diye birşey yok. Yasadiginiz yer de anlattiginiz kadarıyla huzur yüklü bir ortam
Konu sahibi İnan aynı şeyleri bana da söylüyorlar.Koca bir sulalenin ilk geliniyim.Her akraba ziyaretinde neden gelmiyorsun ,aramiyorsun .,sormuyorsun diyorlar.Bende her seferinde bıkmadan,usanmadan geldim ya iste diyorum.Ayrica tatlı tatlı izah ediyorum.Bakin üç çocukla anca diye.Bosver ne sen üzül ne de onlar kırılsın.He he de geç,kendi dogru bildiğini yap
Ya sevildiğini mi az hissediyorlar, önemsenme ihtiyacı mı hissediyorlar anlayamadım. Annem bana hiç sitem etmez beni niye aramıyorsun diye. Kendi için sitem etse gam yemem bu kadar. El için habire baskıya ne gerek var, bizim aramız bozuluyor.Ben yazsam bu kdr olur. Kendi annem başta olmak üzere kvalidem akrabalarim hatta bazen arkadaşlarim herkes ama herkes niyeyse benden aranmayi bekluyor ve sitem ediyor. Bense kendi annem disinda kimseyle uzun uzun tel sohbeti yapamam. Konuşacak sey zor bulurum. Hele ki kvalidem bu konuda benden beter. Nasilsin iyiyim sen nasilsin ben de iyiyim ve sonrasi uzuuun bi sessizlik
