Az önce kendimi okudum sanki ben yazmışım gibi banada dışardan bakanlar soğuk vs der çok konuşmam teke tek muhabbet severim ama toplu olarak istemsizce çekinirim soyutlanirim kimse görmez beni lise zamanlarında vardı arkadaşlarım ama evlendim şehir degistirdim ve hiç arkadaşım yok tek arkadaşım sirdasim eşim okadar yalnızım ve evet bende asosyalim böyle geldi böyle gidiyor yazdiklarinizin altına imza atarım..İyi günler arkadaşlar.Yazacaklarım biraz uzun olabilir kusura bakmayın.İçimi dökebildiğim tek yer burası.Çocuklugumdan beri hep çok sessiz , çekingen , içe kapalı bir kızdım.Ilkokuldan beri sınıfla rahat kaynaşamazdım.Kendimi geri çekerdim.Yanlız, konuştuğum , samimi olduğum bir iki arkadaşım vardı her sınıfta ve onlardan başka kimseyle rahat iletişim kuramazdım.Ailem çocuklarına çok fedakar, cömert , iyi insanlardı ama çok muhafazakar bir ailede yetiştim.Küçüklugümden beri giydiğim kıyafete karışırdı annem.Helallik selamlık bir yaşantıda yetiştim. Ailem hep insanlar endeksli yaşardı.İnsanlara ayıp olmasın.Aman şuna ayıp olmasın , aman şu kırılır vs.Dışardakileri aşırı düşünen , herkeze yumuşak davranan hatta birçok kere kendilerinden fedakarlik yapan, hakları yenebilen insanlardı .Bende insanları kıramayan , yumuşak , hayır diyemeyen , hep insanları düşünen , ezik bir kız oldum.Bir şey yaparken acaba nasıl algılanırım , memnun olurlarmı tarzı düşuncelere yoğun kapılırım.Kardeşimde aynı benim gibi hatta benden daha beter oldu.Zamanla bende sosyal fobi gelişti.Dışardan soğuk durduğumu , ciddi durduğumu, konuşmak istemiyor gibi durdugumu söylerdi herkez.Hayatım boyunca hep atılgan , özgüvenli , girişken insanlara özendim.Hep aileciydim.Bir tane bile dostum olmadı şuana kadar.Insanlarla tanışır , iyi arkadaşlik kurardım ama sonra yollarımız ayrılınca iletişimimiz biterdi.Ben aramaya çekinirdim.Onlarda aramayınca iletişim kesilirdi.Bendede hatalar var.Daha vefalı olup arayabilirdim.Onlardan beklem şart değildi.Yıllar geçti kariyerli bir mesleklerimiz oldu ama biz yine değismedik. Bendede kardeşimdede şuana kadar flört diye birşey olmadı.Hem aşırı çekingen olmamız , hem yetiştirilme tarzımızın etkisiye tabi.Annem baskın bir insandı.Yönlendirmeyi , eleştirmeyi çok severdi.Hala hep eleştirir ve yönlendirir .Birsey yaparken korkarim ondan.Şuanda hiçbir sosyal çevrem yok.İse git eve gel rutinim var.Pazarları ailemle geciririm .Bir tane bile doğru düzgun arkadaşım yok.Kardeşimle beraber evlenicek yaşa geldik .Kendi kariyerimize yakın biriyle evlenmek istiyoruz.Ama ikimizde çok çekingeniz.Ortamlara giremiyoruz.Toplumda rahat olamiyoruz .İyi dostluklar kurmak istiyorum.Geniş çevrem olsun istiyorum.Tanınmak , bilinmek istiyorum.Dertlerimi anlatabileceğim , hem dertlerini dinleyeceğim arkadaşlıklar kurmak istiyorum.Ufak evden çıkamayan bir çocuk gibiyim.Ve bunu bütün arkadaşlarım söylüyor.Sen böyle olmak istiyorsun diyorlar.Sizce nasıl çevre edinebilirim? Sosyal aktivitelere , kurslarami katılmam lazım ? Sosyal medyadanmı? İnsanlar ne der diye yaşamak istemiyorum.Yaşımız ilerliyor yavaş yavaş.Bende kardeşimde evlenememekten korkuyoruz.Kardeşim bunu bir takıntı haline getirdi.Inanın içimde çok korkular , anksiyete , depresyon var.Görucu usulüyle tanıştirılmak istemiyorum.Çünkü kendi mesleğimde , kariyerimde birini görücüyle bulabileceğimi düşunmüyorum.Aynı ortamdan biriyle tanışmak , sevmek , sevilmek istiyorum.Ama bu asosyallikle nasıl olucak? Çekingen olduğum için dısardan soğuk , ciddi duruyorum.Dısardan sempatik , konuşkan , sıcak duran biri olsam neyse.Anneme anlatıyorum nankörlük gibi algılıyor.Halin durumun yerinde , iyi bir mesleğim var , araban var , zenginsin , iyi bir ailen var diyor .Evet haklı ama bunlarla yetmiyor.Bir karşı cins tarafından sevilmeyede ihtiyacımız var , sosyallesmeye , rahat , pozitif insanlar olmayada ihtiyacımız var.Hepsi olabilir yani.Lisede bir arkadaşım vardı , kanka odun gibisin. bu odunlukla ilerde kimseyi bulamayacaksın , aklın fikrin hep ders , ders ders derdi.Sözleri gerçek olucak gibi hissediyorum.Ailem evlilik konusunu asla açmıyor.Sizce amaçları ne olabilir? Psikolog terapiside almayı düşünüyorum.Lütfen fikir verin.Ne yapmam gerekiyor.Benim gibi olan, düzelen , bana fikir verebilecek biri varmı? Bide arkadaşlık kurabiliyorum sonra o arkadaşlıgi devam ettiremiyorum.Istiyorumki beni arasınlar vs, aramayinca bende aramaya çekiniyorum.Buarada birinden hoşlansam ona duyguma ifade edemiyorum.Yüzüne bakamam, utanırım.İçinizi karartmış olduysam üzgünüm , benim gibi olan varsa Dmde atabilir özelden . Kendimi nasıl aşabilirim? Neler yapmam lazım.Dışardan pozitif durmak istiyorum, sıcak , cana yakın durmak istiyorum.Buarada ben birara şehir dışinda kaldım bir yıl.Daha özgüvenliydim bayağı çevre edinmiştim .Ailemin yanina geldim yine aynı asosyalliğe devam.Annem git program yap .Benmi tutuyorum seni diyor ama yapamıyorum.Çok değişik bir durumdayım.Bunlar hayatımın en güzel yılları değilmi? Nankörlük gibi olmasını istemiyorum ama evde köreliyormuşum gibi hissediyorum kendimi , kimsenin tanımadığı , bilmediği yapayalnız bir insanım gibi hissediyorum kendimi.Çalışmak için ailemden uzak bir şehire gitsem diyorum ama kendimi geliştebileceğim , imkanları olan şehir ailemin olduğu şehir.Ve başka şehirde boşuna kira parası vs vermek istemiyorum.
Abla kardeş ayrı eve çıkın. Aile ortamından uzaklaşın. Terapiye gidin. Kısıtlanmadan, enerjiniz sömürülmeden dilediğiniz gibi yaşamaya başlarsınız
Tavsiyelerinize uyucam inş , teşekkürlerben arkadaş olabilirim hiç şey etmeyinnn
öncelikle ne güzel elinizde mesleğiniz varmış ,bu sizi destekleyecek en güzel kapı ,onun dışında maddi durumda iyiyse zaten bu dönemler için en büyük etken ,şayet param yok diye gezmemek de çok acı
neyse iş arkadaşlarınıza soğuk durmayın ,günaydın nasılsın napıyorsun gibi güleç bi ifadeyle yaklaşıp muhabbet kurabilirsiniz
yada bugün baya yorulduk çıkışta bi kahve mi içsek ? Gibi tekliflerde bulunun ,tiyatro için 2 -3 bilet alıp iş arkadaşlarınıza gelmek istiyorlar mı diye sorun mesela
konser mi var kızlara atın hemen gider miyiz diye sorun ? Evet içinizde çok çekingen olabilirsiniz herkesin sorunları var içinde gizlediği ,siz de yok sayın ,kendi kendinizi dinlemeyin ,zorlayın yapabilmek için sonra da açılırsınız yavaş yavaş
insanlardan çekinmeyin ,herkesin zayıf noktaları var birini aramanız sizi küçük duruma düşürmez aklıma geldin sesin çıkmadı merak ettim deyip sohbeti kurun özledim Ya bişeyler yapalım diye de belirtin
insanlar muhabbet ederken muhabbetlerine katılın ,çekinik pasif durmayın evet içten içe öyle olmadığınızı bilirsiniz ama siz kimseye belli etmeyin içinizdekini yenin
özellikle kendinize güvenmeniz lazım ,maddi durum yerinde ,sağlığınız yerinde , arabanız işiniz var gayet iyi Yani ,şu zamanda çoğu insana göre şartlarınız iyi ,olumlu şeyleri düşünün mutlu olun ,siz insanlara kendinizi baya kapatmışsınız bu insanları tanımanızı bile zorlaştırır ama sosyal oldukça zamanla öğrenirsiniz her şeyi
yeter ki kendinizi kapatmayın ,hayat yaşamayı kolay kılarsan çok güzel ,psikolojik destek de almayı ihmal etmeyin ,ufak dozlu ilaç bile başlanabilir ,mümkünse video izleyin özgüvenle ilgili +sosyal fobi için ,kitaplar alabilirsiniz
içinizdeki karanlığa kendinizi mahkum etmeyin
Evet.Bende erkeklere hep çekinik büyütüldüm.Rahat iletişim kuramıyorum.Rahat yetişen arkadaşlarıma bakıyorum hepsinin flörtü var.Evlenecegi kişiyide kendileri buluyorlar.Güzel bir aşk yaşıyorlar.Bense açılamıyorum.Rahat olamıyorum.Diyelim birini buldum ailem ne der diye kafamda soru işaretleri olur yine.Buarada annem kendin gibi kariyerli bul diyor bende öyle istiyorum ama kariyerli çocuklar görücüyle gelmiyor.Hepsinin üniversiteden itibaren başı bağlanmış oluyor.Ben şuan meslek hayatındayım.Ve işyerimdekilerin coğu kız, erkek varsa ya evlenmiş yada flörtü olan biri oluyor.O kariyerde genç bir erkek olup boşta olan pek olmuyor.Nerden bulucagımı çok merak ediyorum.Birkaç arkadaşim var benle meslektaş .Diyor bulsak kendime bulurumAile tutumu önemli. Aileniz benim aileme benziyor erkekler tü kaka diye büyütüldük, konuşturulmadık ayıp diye. Çekingen çocuklara dönüştük erkeklere karşı. Ben ve bir kardeşim yendik ama ablam mesela erkeklerle iletişim kuramıyor yaşı 30. Bu iş kendinde bitiyor. Durumunuz iyidir bir uzman yardımı alın öncelikle. Zaten ne yapmanız gerektiğini söyler. Sosyalleşmeden evlenmek için aday bulmak zor tabi ki çünkü görücü usulü de istemiyorsunuz.
Zorİyi günler arkadaşlar.Yazacaklarım biraz uzun olabilir kusura bakmayın.İçimi dökebildiğim tek yer burası.Çocuklugumdan beri hep çok sessiz , çekingen , içe kapalı bir kızdım.Ilkokuldan beri sınıfla rahat kaynaşamazdım.Kendimi geri çekerdim.Yanlız, konuştuğum , samimi olduğum bir iki arkadaşım vardı her sınıfta ve onlardan başka kimseyle rahat iletişim kuramazdım.Ailem çocuklarına çok fedakar, cömert , iyi insanlardı ama çok muhafazakar bir ailede yetiştim.Küçüklugümden beri giydiğim kıyafete karışırdı annem.Helallik selamlık bir yaşantıda yetiştim. Ailem hep insanlar endeksli yaşardı.İnsanlara ayıp olmasın.Aman şuna ayıp olmasın , aman şu kırılır vs.Dışardakileri aşırı düşünen , herkeze yumuşak davranan hatta birçok kere kendilerinden fedakarlik yapan, hakları yenebilen insanlardı .Bende insanları kıramayan , yumuşak , hayır diyemeyen , hep insanları düşünen , ezik bir kız oldum.Bir şey yaparken acaba nasıl algılanırım , memnun olurlarmı tarzı düşuncelere yoğun kapılırım.Kardeşimde aynı benim gibi hatta benden daha beter oldu.Zamanla bende sosyal fobi gelişti.Dışardan soğuk durduğumu , ciddi durduğumu, konuşmak istemiyor gibi durdugumu söylerdi herkez.Hayatım boyunca hep atılgan , özgüvenli , girişken insanlara özendim.Hep aileciydim.Bir tane bile dostum olmadı şuana kadar.Insanlarla tanışır , iyi arkadaşlik kurardım ama sonra yollarımız ayrılınca iletişimimiz biterdi.Ben aramaya çekinirdim.Onlarda aramayınca iletişim kesilirdi.Bendede hatalar var.Daha vefalı olup arayabilirdim.Onlardan beklem şart değildi.Yıllar geçti kariyerli bir mesleklerimiz oldu ama biz yine değismedik. Bendede kardeşimdede şuana kadar flört diye birşey olmadı.Hem aşırı çekingen olmamız , hem yetiştirilme tarzımızın etkisiye tabi.Annem baskın bir insandı.Yönlendirmeyi , eleştirmeyi çok severdi.Hala hep eleştirir ve yönlendirir .Birsey yaparken korkarim ondan.Şuanda hiçbir sosyal çevrem yok.İse git eve gel rutinim var.Pazarları ailemle geciririm .Bir tane bile doğru düzgun arkadaşım yok.Kardeşimle beraber evlenicek yaşa geldik .Kendi kariyerimize yakın biriyle evlenmek istiyoruz.Ama ikimizde çok çekingeniz.Ortamlara giremiyoruz.Toplumda rahat olamiyoruz .İyi dostluklar kurmak istiyorum.Geniş çevrem olsun istiyorum.Tanınmak , bilinmek istiyorum.Dertlerimi anlatabileceğim , hem dertlerini dinleyeceğim arkadaşlıklar kurmak istiyorum.Ufak evden çıkamayan bir çocuk gibiyim.Ve bunu bütün arkadaşlarım söylüyor.Sen böyle olmak istiyorsun diyorlar.Sizce nasıl çevre edinebilirim? Sosyal aktivitelere , kurslarami katılmam lazım ? Sosyal medyadanmı? İnsanlar ne der diye yaşamak istemiyorum.Yaşımız ilerliyor yavaş yavaş.Bende kardeşimde evlenememekten korkuyoruz.Kardeşim bunu bir takıntı haline getirdi.Inanın içimde çok korkular , anksiyete , depresyon var.Görucu usulüyle tanıştirılmak istemiyorum.Çünkü kendi mesleğimde , kariyerimde birini görücüyle bulabileceğimi düşunmüyorum.Aynı ortamdan biriyle tanışmak , sevmek , sevilmek istiyorum.Ama bu asosyallikle nasıl olucak? Çekingen olduğum için dısardan soğuk , ciddi duruyorum.Dısardan sempatik , konuşkan , sıcak duran biri olsam neyse.Anneme anlatıyorum nankörlük gibi algılıyor.Halin durumun yerinde , iyi bir mesleğim var , araban var , zenginsin , iyi bir ailen var diyor .Evet haklı ama bunlarla yetmiyor.Bir karşı cins tarafından sevilmeyede ihtiyacımız var , sosyallesmeye , rahat , pozitif insanlar olmayada ihtiyacımız var.Hepsi olabilir yani.Lisede bir arkadaşım vardı , kanka odun gibisin. bu odunlukla ilerde kimseyi bulamayacaksın , aklın fikrin hep ders , ders ders derdi.Sözleri gerçek olucak gibi hissediyorum.Ailem evlilik konusunu asla açmıyor.Sizce amaçları ne olabilir? Psikolog terapiside almayı düşünüyorum.Lütfen fikir verin.Ne yapmam gerekiyor.Benim gibi olan, düzelen , bana fikir verebilecek biri varmı? Bide arkadaşlık kurabiliyorum sonra o arkadaşlıgi devam ettiremiyorum.Istiyorumki beni arasınlar vs, aramayinca bende aramaya çekiniyorum.Buarada birinden hoşlansam ona duyguma ifade edemiyorum.Yüzüne bakamam, utanırım.İçinizi karartmış olduysam üzgünüm , benim gibi olan varsa Dmde atabilir özelden . Kendimi nasıl aşabilirim? Neler yapmam lazım.Dışardan pozitif durmak istiyorum, sıcak , cana yakın durmak istiyorum.Buarada ben birara şehir dışinda kaldım bir yıl.Daha özgüvenliydim bayağı çevre edinmiştim .Ailemin yanina geldim yine aynı asosyalliğe devam.Annem git program yap .Benmi tutuyorum seni diyor ama yapamıyorum.Çok değişik bir durumdayım.Bunlar hayatımın en güzel yılları değilmi? Nankörlük gibi olmasını istemiyorum ama evde köreliyormuşum gibi hissediyorum kendimi , kimsenin tanımadığı , bilmediği yapayalnız bir insanım gibi hissediyorum kendimi.Çalışmak için ailemden uzak bir şehire gitsem diyorum ama kendimi geliştebileceğim , imkanları olan şehir ailemin olduğu şehir.Ve başka şehirde boşuna kira parası vs vermek istemiyorum.
Benim gibi annen varsa hiç bir şeyi beğenmez. Nişanlımı farklı memleketten diye istemez demiştim çok sevdi ama ailesine taktı şimdi de. Onunla samimiyet kurmuyorlarmış dünür ilişkisi göremiyormuşEvet.Bende erkeklere hep çekinik büyütüldüm.Rahat iletişim kuramıyorum.Rahat yetişen arkadaşlarıma bakıyorum hepsinin flörtü var.Evlenecegi kişiyide kendileri buluyorlar.Güzel bir aşk yaşıyorlar.Bense açılamıyorum.Rahat olamıyorum.Diyelim birini buldum ailem ne der diye kafamda soru işaretleri olur yine.Buarada annem kendin gibi kariyerli bul diyor bende öyle istiyorum ama kariyerli çocuklar görücüyle gelmiyor.Hepsinin üniversiteden itibaren başı bağlanmış oluyor.Ben şuan meslek hayatındayım.Ve işyerimdekilerin coğu kız, erkek varsa ya evlenmiş yada flörtü olan biri oluyor.O kariyerde genç bir erkek olup boşta olan pek olmuyor.Nerden bulucagımı çok merak ediyorum.Birkaç arkadaşim var benle meslektaş .Diyor bulsak kendime bulurumAllahtan ümit kesilmez yinede.
Annemde çok zor beğenir.Ayni meslek olmasa bile ona yakın kariyerli meslek olmasını istiyorum.Zenginlik fakirlik çok önemli değil benim için.Ünide tanışan arkadaşlarım genelde özgüvenli , rahat iletişim kurabilen , tabuları olmayan insanlardı.Çekingen insanlara kimse yanaşmak istemiyor.Adim atmaya çalışsa bile sen korkup çekiniyorsun.Flört etmeden evlenmiyorlardı bizde.Ben ailemden dolayı flörttende çekinirdim.Buarada yaşantı olarakta aile yaşantıma yakın birini arıyorum.Böylede olunca bulma ihtmali azalıyor malesefBenim gibi annen varsa hiç bir şeyi beğenmez. Nişanlımı farklı memleketten diye istemez demiştim çok sevdi ama ailesine taktı şimdi de. Onunla samimiyet kurmuyorlarmış dünür ilişkisi göremiyormuş
Annelerin tam anlamıyla isteyeceği birini bulana kadar ömür biter. Sosyal ortamlara girmeniz lazım ama sizin kriter de var aynı meslekten olsun diyorsunuz bence bu biraz zor. Genelde aynı meslekten evlenenler ünide tanışmış oluyor.
Bence umutsuz olma. Benim ailem de muhafazakardır yaşantı olarak ben de öyleyim. Okuduğum şehir alkolun su gibi aktığı bir yerdi ama nasip oldu kendim gibi birini buldum ben orada. Kısmet nereden geleceği hiç belli olmuyor. İletişim her şeydir. Konuşmazsanız anlaşamazsınız karşı cinsle.Annemde çok zor beğenir.Ayni meslek olmasa bile ona yakın kariyerli meslek olmasını istiyorum.Zenginlik fakirlik çok önemli değil benim için.Ünide tanışan arkadaşlarım genelde özgüvenli , rahat iletişim kurabilen , tabuları olmayan insanlardı.Çekingen insanlara kimse yanaşmak istemiyor.Adim atmaya çalışsa bile sen korkup çekiniyorsun.Flört etmeden evlenmiyorlardı bizde.Ben ailemden dolayı flörttende çekinirdim.Buarada yaşantı olarakta aile yaşantıma yakın birini arıyorum.Böylede olunca bulma ihtmali azalıyor malesef
Annemde çok zor beğenir.Ayni meslek olmasa bile ona yakın kariyerli meslek olmasını istiyorum.Zenginlik fakirlik çok önemli değil benim için.Ünide tanışan arkadaşlarım genelde özgüvenli , rahat iletişim kurabilen , tabuları olmayan insanlardı.Çekingen insanlara kimse yanaşmak istemiyor.Adim atmaya çalışsa bile sen korkup çekiniyorsun.Flört etmeden evlenmiyorlardı bizde.Ben ailemden dolayı flörttende çekinirdim.Buarada yaşantı olarakta aile yaşantıma yakın birini arıyorum.Böylede olunca bulma ihtmali azalıyor malesef
26 yaşındaysanız eğer sizinle aynı yaştayım benimde hayatımda kimse yok, ben bu flört evlilik konusunun içe kapanık olmakla ilgisi olduğunu düşünmüyorum.İyi günler arkadaşlar.Yazacaklarım biraz uzun olabilir kusura bakmayın.İçimi dökebildiğim tek yer burası.Çocuklugumdan beri hep çok sessiz , çekingen , içe kapalı bir kızdım.Ilkokuldan beri sınıfla rahat kaynaşamazdım.Kendimi geri çekerdim.Yanlız, konuştuğum , samimi olduğum bir iki arkadaşım vardı her sınıfta ve onlardan başka kimseyle rahat iletişim kuramazdım.Ailem çocuklarına çok fedakar, cömert , iyi insanlardı ama çok muhafazakar bir ailede yetiştim.Küçüklugümden beri giydiğim kıyafete karışırdı annem.Helallik selamlık bir yaşantıda yetiştim. Ailem hep insanlar endeksli yaşardı.İnsanlara ayıp olmasın.Aman şuna ayıp olmasın , aman şu kırılır vs.Dışardakileri aşırı düşünen , herkeze yumuşak davranan hatta birçok kere kendilerinden fedakarlik yapan, hakları yenebilen insanlardı .Bende insanları kıramayan , yumuşak , hayır diyemeyen , hep insanları düşünen , ezik bir kız oldum.Bir şey yaparken acaba nasıl algılanırım , memnun olurlarmı tarzı düşuncelere yoğun kapılırım.Kardeşimde aynı benim gibi hatta benden daha beter oldu.Zamanla bende sosyal fobi gelişti.Dışardan soğuk durduğumu , ciddi durduğumu, konuşmak istemiyor gibi durdugumu söylerdi herkez.Hayatım boyunca hep atılgan , özgüvenli , girişken insanlara özendim.Hep aileciydim.Bir tane bile dostum olmadı şuana kadar.Insanlarla tanışır , iyi arkadaşlik kurardım ama sonra yollarımız ayrılınca iletişimimiz biterdi.Ben aramaya çekinirdim.Onlarda aramayınca iletişim kesilirdi.Bendede hatalar var.Daha vefalı olup arayabilirdim.Onlardan beklem şart değildi.Yıllar geçti kariyerli bir mesleklerimiz oldu ama biz yine değismedik. Bendede kardeşimdede şuana kadar flört diye birşey olmadı.Hem aşırı çekingen olmamız , hem yetiştirilme tarzımızın etkisiye tabi.Annem baskın bir insandı.Yönlendirmeyi , eleştirmeyi çok severdi.Hala hep eleştirir ve yönlendirir .Birsey yaparken korkarim ondan.Şuanda hiçbir sosyal çevrem yok.İse git eve gel rutinim var.Pazarları ailemle geciririm .Bir tane bile doğru düzgun arkadaşım yok.Kardeşimle beraber evlenicek yaşa geldik .Kendi kariyerimize yakın biriyle evlenmek istiyoruz.Ama ikimizde çok çekingeniz.Ortamlara giremiyoruz.Toplumda rahat olamiyoruz .İyi dostluklar kurmak istiyorum.Geniş çevrem olsun istiyorum.Tanınmak , bilinmek istiyorum.Dertlerimi anlatabileceğim , hem dertlerini dinleyeceğim arkadaşlıklar kurmak istiyorum.Ufak evden çıkamayan bir çocuk gibiyim.Ve bunu bütün arkadaşlarım söylüyor.Sen böyle olmak istiyorsun diyorlar.Sizce nasıl çevre edinebilirim? Sosyal aktivitelere , kurslarami katılmam lazım ? Sosyal medyadanmı? İnsanlar ne der diye yaşamak istemiyorum.Yaşımız ilerliyor yavaş yavaş.Bende kardeşimde evlenememekten korkuyoruz.Kardeşim bunu bir takıntı haline getirdi.Inanın içimde çok korkular , anksiyete , depresyon var.Görucu usulüyle tanıştirılmak istemiyorum.Çünkü kendi mesleğimde , kariyerimde birini görücüyle bulabileceğimi düşunmüyorum.Genelde üniversite buluyorlar kendi kariyerlerinden kişileri Aynı ortamdan biriyle tanışmak , sevmek , sevilmek istiyorum.Ama bu asosyallikle nasıl olucak?Buarada hiç yakın arkadaşımda yokki bana birini ayarlasın. Çekingen olduğum için dısardan soğuk , ciddi duruyorum.Dısardan sempatik , konuşkan , sıcak duran biri olsam neyse.Anneme anlatıyorum nankörlük gibi algılıyor.Halin durumun yerinde , iyi bir mesleğim var , araban var , zenginsin , iyi bir ailen var diyor .Evet haklı ama bunlarla yetmiyor.Bir karşı cins tarafından sevilmeyede ihtiyacımız var , sosyallesmeye , rahat , pozitif insanlar olmayada ihtiyacımız var.Hepsi olabilir yani.Lisede bir arkadaşım vardı , kanka odun gibisin. bu odunlukla ilerde kimseyi bulamayacaksın , aklın fikrin hep ders , ders ders derdi.Sözleri gerçek olucak gibi hissediyorum.Ailem evlilik konusunu asla açmıyor.Sizce amaçları ne olabilir? Psikolog terapiside almayı düşünüyorum.Lütfen fikir verin.Ne yapmam gerekiyor.Benim gibi olan, düzelen , bana fikir verebilecek biri varmı? Bide arkadaşlık kurabiliyorum sonra o arkadaşlıgi devam ettiremiyorum.Istiyorumki beni arasınlar vs, aramayinca bende aramaya çekiniyorum.Buarada birinden hoşlansam ona duyguma ifade edemiyorum.Yüzüne bakamam, utanırım.İçinizi karartmış olduysam üzgünüm , benim gibi olan varsa Dmde atabilir özelden . Kendimi nasıl aşabilirim? Neler yapmam lazım.Dışardan pozitif durmak istiyorum, sıcak , cana yakın durmak istiyorum.Buarada ben birara şehir dışinda kaldım bir yıl.Daha özgüvenliydim bayağı çevre edinmiştim .Ailemin yanina geldim yine aynı asosyalliğe devam.Annem git program yap .Benmi tutuyorum seni diyor ama yapamıyorum.Çok değişik bir durumdayım.Bunlar hayatımın en güzel yılları değilmi? Nankörlük gibi olmasını istemiyorum ama evde köreliyormuşum gibi hissediyorum kendimi , kimsenin tanımadığı , bilmediği yapayalnız bir insanım gibi hissediyorum kendimi.Çalışmak için ailemden uzak bir şehire gitsem diyorum ama kendimi geliştebileceğim , imkanları olan şehir ailemin olduğu şehir.Ve başka şehirde boşuna kira parası vs vermek istemiyorum.
Haklısinız .Şehir dışında çok kafa dengi arkadaşım vardı.O donemde kendimi daha mutlu hissediyordum.Şuan bulundugum sehirde arkadaşim yok pek.Dertlesicek kimse olmadigi icin bu hakde oldugumu düsunuyorum birazda.Yapı olarakta içine kapanık biriyim .Hep karşıdan adım bekliyorum.Aileme bu tarz şeyler anlatamam hayatta.Bundan sonra bir arkadasim eğer falan kisiyle seni tanistiriyim vs derse enazından bir sans vermek istiyorum.26 yaşındaysanız eğer sizinle aynı yaştayım benimde hayatımda kimse yok, ben bu flört evlilik konusunun içe kapanık olmakla ilgisi olduğunu düşünmüyorum.
Çalıştığım yerlerde gayet sosyal kızlar vardı ama hayatlarına girmek isteyen kimse yoktu.
Acayip soğuk olup evli olanlar da vardı.
Bu işler galiba insanların dediği gibi kader kısmet gibi.
Biri olsun diye de hata yapmayın.
Kimsenin olmayışı duygusal boşluk yapıyor tabiki bu durum bende de var.
Bence siz eğer insanlarla dostluk arkadaşlık kurduğunuz zaman belki de evlilik korkunuzda olmayacak uygun çıkarsa evlenirim kafasında olacaksınız.
Sizin bence kafa dengi kız arkadaşlara ihtiyacınız var birlikte gezip dertlerinizi anlatmak gibi.
Soğuk olmayı çevredeki insanlarda etkiliyor
Ben eski işyerimde sosyal biriyken yeni çalıştığım yerde içime kapandım çünkü onlar gruplaşmış halde ve içlerine kimseyi almıyorlar kolay kolay bu benim soğuk olduğumu da göstermez
Kendinizi düşünürken sosyal ortamdaki insanların davranışlarını da düşünün kendinize direk haksızlık yapmayın
Düşündüm bunu ama ayrı eve çımam için uzakta iyi bir iş imkanı bulmak gerekiyor.Iyi is imkanlari kendi yaşadığım bölgelerde.Abla kardeş ayrı eve çıkın. Aile ortamından uzaklaşın. Terapiye gidin. Kısıtlanmadan, enerjiniz sömürülmeden dilediğiniz gibi yaşamaya başlarsınız umarım.
Fotoğrafcılık kursu mantıklı geldi.Teşekkur ederimKariyerli biri isyerinde nasil yinemj cekinik .evde kalacaz sendromuna girerseniz evde kalirsiniz.
Dr gidin derim tabiki.
birde hobi edinin fotografcilik kurslari var her hafta sonu hem geziyorlar hem foto cekiyorlar kardeşinizle ilk gidin birbirinize destek olursunuz sonra kendinizin istedigi bir kurs bulun .kariyerli oldugin icin zaten kisilsel gelisim kitaplari okuyorsunuzdir
Bir cok iyi fenomen gelisimci var instg kitaplari vs
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?