Sözün, duyguların, kelimelerin, doğruların bitti yer : Annem...!

Blog yazımı okuyanlar bilirler annemin problemini uzuuuun uzuuuun anlatmıycam. Ama artık doğru bildiklerimde yanlış çıktı. nasılmı.

36+2 haftalık hamileyim,zor bir gebelik geçirdim ve hala geçiriyorum. son günlerim artık. Ne bir kız kardeşim ne de yakınım var bana gelipyardım edecek yanımda olacak. bir annem var bu şehirde. de o da yok işte. bayramdan önce ve bayramda kavga gürültüyaşadık. bir daha konuşmıcam baya bi süre dedim,gene eşimin ısrarına dayanamadım hemen barıştım. 15 gündür ise çıldırtıyor beni, Gelmiyor. Bu gün gelicem yarın gelicem diye aptal yerine koyup oyalıyo birde. Ya ben mi yanlış biliyorum, bir anne evladınınona ihtiyacı olduğu zamanda yanında olmazda nerde olur.Deliricem. taaa bilmem kaç kilometre öteden kuzenim ikiçocuğuyla gelicekbana yardıma ama şurda 10 km ötedeki annem gelemiyor. Annelik duygusunu kaybetmiş dimi artık. eşimle geçen sen kötü bir olay yaşadılar,yaşadık,hatta biz ayrılma noktasına geldik ama evladımızın hatırına barıştık,iyikide barışmışım. neyse o bunu unutamıyomuş. unutacaksın unutmalısın ben senin çocuğunum kızınım diyorum. evet eşim bir hata yaptı (ha ortamı gene o yarattı o ayrı) ama tamam geçti gitti. biz senin ne hatalarını,rezilliklerini unutup görmezden geldik. neden aileyiz diye. ama yok hata bende, 20senedir,bir zıkkımdan kurtulamayan,her fırsatta beni yokmuşum gibi sayan, atmaya gelince ben onun için yaşadım yaşıyorum diye ahkam kesen birinden ANNELİK bekliyorum,umutediyorum. ve ne acıdırki yaşım 30, nasipse iki çocuk annesi olucam yakında ama hala umut ediyorum.

Bugün de gelmedi, gelmesin bakalım. nereye kadar beni küçük düşürüp utandırıp üzecek. annede olsa bir sonu yok mu bunun ? bence var...

Ah canim ah benim annemde öyle. Basima büyük bir musibet gelmedigi sürece onun ilgisini sevgisini ve beni düsündügünü görmedim. Hep icimde kaldi o anne sevgisi. Beni koruyan kollayan bir annem olmadi. Bu yüzden seni cok iyi anliyorum bende sasiyorum bazen bir insan evladina nasil böyle davranir diye. Bosver canim bir insan 7sinde neyse 70dede odur degistiremezsinki. en iyisi ondan birsey bekleme hicdegilse hayal kirikligina ugramazsin.

Benimde öyle kincü bir kaynanam var halbuki büyüklerin görevi evlatlarina sahip cikmaktir, onlari affetmektir onlara dogruyu ögretmektir. ama hicbiri bilmiyorki büyüklük yasla olmuyor.

Sende annenden göremedigin ilgiyi evlatlarina ver canim yapacak birsey yok. bak ne güzel ikinci evladinda dünyaya geliyor allah onlari sana bagislasin artik senin kendi ailen var kimseye ihtiyaciniz yok.

bennu_bennu .!.:

gün geçtikçe anlıyorum ki gerçekten insanın en zor imtihanı yine insanlar,ne hastalık ne yokluk insanı en değer verdiklerinin yaşattığı sıkıntılar kadar üzmüyor...

Genişletmek için tıkla...

evet cnm, maalesef, üstelik yaş ilerledikçe, yaşanmışlıkların biriktikçe daha da çok koyuyor insana. mesela ilk bebeğimde de gelmedi hiç annem ama bu kadar dokunmamıştı, bu kadar içim acımamıştı. şimdi daha fazla üzüyor beni yaşadıklarım.
bir de artık bir zamandan sonra geçmişide hazmedemiyorum, sorguluyor, sorguluyor, sorguluyorum... hesap sormak istiyorum yaşadıklarım için,içimde büyüyor sanki...

_chocolate_ .!.:

Ah canim ah benim annemde öyle. Basima büyük bir musibet gelmedigi sürece onun ilgisini sevgisini ve beni düsündügünü görmedim. Hep icimde kaldi o anne sevgisi. Beni koruyan kollayan bir annem olmadi. Bu yüzden seni cok iyi anliyorum bende sasiyorum bazen bir insan evladina nasil böyle davranir diye. Bosver canim bir insan 7sinde neyse 70dede odur degistiremezsinki. en iyisi ondan birsey bekleme hicdegilse hayal kirikligina ugramazsin.

Benimde öyle kincü bir kaynanam var halbuki büyüklerin görevi evlatlarina sahip cikmaktir, onlari affetmektir onlara dogruyu ögretmektir. ama hicbiri bilmiyorki büyüklük yasla olmuyor.

Sende annenden göremedigin ilgiyi evlatlarina ver canim yapacak birsey yok. bak ne güzel ikinci evladinda dünyaya geliyor allah onlari sana bagislasin artik senin kendi ailen var kimseye ihtiyaciniz yok.

Genişletmek için tıkla...

boşvermeyi,beklememeyi gerçekten başarabiliyormusun güzelim ya,ben başaramıyorum. yıllar geçti ama başaramadım. birde lafa gelince hayatının ben olduğumu söylemiyomu deliriyorum.

canım o kadar haklısınki...anlıyorumki doğurmakla annelik olmuyorlmaz:ne olur kendini üzme bebişlerini düşün:teselli:

sizleri okuyunca ne kadar şanslı oldugumu anladım öyle bir annem varki 75 yaşında hala bizler düşünen hasta olsa bile biz üzülürüz diye saklayan sarılırken sımsıkı sarılan ne zaman ihtiyacım olsa yanımda olan benim canım annem opuyorumnanaktan

ah canım ya üzülme demek çözüm olmas biliyorum ama bebeğini düşün onun için mutlu olmaya pozitif bakmaya çalış onlar herşeyi hissediyorlar

sanirim sorunlarinizla kendiniz basa cikmanizi istiyor sevmiyor diye düsünmeyin evlat sevilmezmi

Dua edin de bi de başına ciddi bi hastalık gelmesin. Yoksa o almadıklarınızı (sevgi,huzur vs.) geri dönüp vermek zorunda kalarak bi imtihan da başlar hayatınızda.