Kızlar merhaba,
10 gün önce doğum yaptım. Normal doğumdan korktuğum için birde bebek makat geldiği için spinal olarak planlama yaptık doktorumla. Özel bi hastanede doğum yaptım. Doğum öncesi burdan çok fazla olumsuz şeyler okudum ve kendimi daha çok korkuttum. Doğum sabahı erkenden hastaneye gittim odaya yatışım yapıldı. Nst bağlandı ve sonra hemşire gelip hazırlanmamı söyledi. Hazırlanıp ameliyathaneye indirdiklerinde korkudan titriyordum. Ben spinal epidural tercih ettin sonrasında daha konforlu olduğu için. İyi ki de öyle yapmışım. Belden iğne için çok acıttığını okumuştum ancak benim için acıyan canımı yakan tek şey elimin üstünden açtıkları damar yoluydu. Belimden yapılan iğne sinek ısırığı gibi bi şeydi. Hareketleri hissedebileceğimi ancak acı çekmeyeceğimi söylediler. Belden aşağısını asla hissetmiyordum. Bu iyiye işaretti. 5 dk olmadan bebeğimi gösterdiler. O anı tarif edemem. Öyle güzel bi andı ki... hüngür hüngür ağladım. Sonrasında dikme işleri başladı. Normalde bebek çıktıktan sonra sakinleştirici veriyorlarmış ancak bana vermediler. Çünkü o an düşündüğüm tek şey bi an önce odama çıkıp bebeğime kavuşmaktı. Dakikalar saat oldu. Resmen sıkıldım
acı vs asla yoktu tabi. Sonrasında bitti dediklerinde oh be dedim. Artık odama dönüp bebeğime kavuşma vaktiydi. Epidural olmasa ağrım çok olurmuş onu anladım. Ama dayanılmıcak gibi de değil. Belinizdeki katater yada iğne adı her neyse asla hissedilmiyor. Çekerlerken acır mı diye düşündüm bant çekmesi hissettim sadece. Son çıkacağımız gün kötü uyandım epidural bitmişti. Kötü derken yine dayanılmıyacak bi ağrı değildi asla.sonrasında kalçadan bi iğne yaptılar o ağrı da geçti bitti. Eve gelince yataktan kalkıp yatarken biraz zorlandım ama o kadar olacaktı sonuçta büyük bi ameliyat... benim en korktugum ameliyat esnası ve sonrasında çekeceğim korkınç ağrılardı öyle olmadı. Şuan hepsi geçti. Artık daha rahat kalkıp yatabiliyorum. Demem o ki sizi korkutan paniğe sevkeden doğum hikayelerini okuyup benim yaptığım hatayı yapmayın. Ben bebeğin ilk çıkarılış ve ameliyat anını çok özlüyorum... tarif edilemeyecek bi hismiş...
10 gün önce doğum yaptım. Normal doğumdan korktuğum için birde bebek makat geldiği için spinal olarak planlama yaptık doktorumla. Özel bi hastanede doğum yaptım. Doğum öncesi burdan çok fazla olumsuz şeyler okudum ve kendimi daha çok korkuttum. Doğum sabahı erkenden hastaneye gittim odaya yatışım yapıldı. Nst bağlandı ve sonra hemşire gelip hazırlanmamı söyledi. Hazırlanıp ameliyathaneye indirdiklerinde korkudan titriyordum. Ben spinal epidural tercih ettin sonrasında daha konforlu olduğu için. İyi ki de öyle yapmışım. Belden iğne için çok acıttığını okumuştum ancak benim için acıyan canımı yakan tek şey elimin üstünden açtıkları damar yoluydu. Belimden yapılan iğne sinek ısırığı gibi bi şeydi. Hareketleri hissedebileceğimi ancak acı çekmeyeceğimi söylediler. Belden aşağısını asla hissetmiyordum. Bu iyiye işaretti. 5 dk olmadan bebeğimi gösterdiler. O anı tarif edemem. Öyle güzel bi andı ki... hüngür hüngür ağladım. Sonrasında dikme işleri başladı. Normalde bebek çıktıktan sonra sakinleştirici veriyorlarmış ancak bana vermediler. Çünkü o an düşündüğüm tek şey bi an önce odama çıkıp bebeğime kavuşmaktı. Dakikalar saat oldu. Resmen sıkıldım
acı vs asla yoktu tabi. Sonrasında bitti dediklerinde oh be dedim. Artık odama dönüp bebeğime kavuşma vaktiydi. Epidural olmasa ağrım çok olurmuş onu anladım. Ama dayanılmıcak gibi de değil. Belinizdeki katater yada iğne adı her neyse asla hissedilmiyor. Çekerlerken acır mı diye düşündüm bant çekmesi hissettim sadece. Son çıkacağımız gün kötü uyandım epidural bitmişti. Kötü derken yine dayanılmıyacak bi ağrı değildi asla.sonrasında kalçadan bi iğne yaptılar o ağrı da geçti bitti. Eve gelince yataktan kalkıp yatarken biraz zorlandım ama o kadar olacaktı sonuçta büyük bi ameliyat... benim en korktugum ameliyat esnası ve sonrasında çekeceğim korkınç ağrılardı öyle olmadı. Şuan hepsi geçti. Artık daha rahat kalkıp yatabiliyorum. Demem o ki sizi korkutan paniğe sevkeden doğum hikayelerini okuyup benim yaptığım hatayı yapmayın. Ben bebeğin ilk çıkarılış ve ameliyat anını çok özlüyorum... tarif edilemeyecek bi hismiş...
