Sinirlerim cok bozuk. Ihtiyacim olan sey sevgi. Ben askla yasayan bi insanim. Hayatimda ask olmazsa tam olarak mutlu olamiyorum. Ve simdi hayatimda sen varken islerin bu kadar boktan gidiyor olmasina katlanamiyorum. Huzursuzum. Surekli kafamda deli sorular. 3 senenin sonunda tamam mi devam mi hesaplari. Deger mi degmez mi sorulari. O kadar yorgun hissediyorum ki kendimi.. Sen peki? Rahatsiz dahi oluyor musun acaba? Olsan sende benim gibi olurdun. Halbuki sen hayatinda bir cok degisiklik yaptin. Onceliklerini degistirdin. Simdi seninle bir saat sonar bulusacagiz. Inanamiyorum biliyor musun?Her an mesaj cekip, acil isim cikti gelemiyorum falan diyeceksin diye bekliyorum. Cunku o kadar alistirdin ki beni o mesgul hallerine. Nefret etmeye basladim herseyden. Icimdeki o kucuk kiz, asla sana kendini bu sekilde hissettirmene izin vermezdi. Senin gelecekten hayallerin bu degildi diyor. Beynimde buyumus olan kiz cocugu da, ya soyle olursa ya boyle olursa diyip duruyor. Ben ne zaman korkularimin hayallerimin onune gectigi zamana eristim? Bu ne zaman oldu? Neden kendime bu kotulugu yaptim ki? Zincirledim kolumu bacagimi. Halbuki o kucuk kiz bunlara pabuc birakmazdi. O kucuk kiz hadi ordan diyip, baska guzelliklere kosmaya baslardi. Peki ben niye duruyorum? O kucuk kiza ihanet etmek olmaz mi bu?