şu an aklimdan ne gectigini tam olarak bilmiyorum. Ne yazacagimi da bilmiyorum fakat icimden durtukleyen, ne olursa olsun yaz da biraz kendine gel diyen bir durtu var. Zaten bir cumleye nokta koyulacak, bir diğeri baslayacak. Cumleler boyle oluyor, peki ya hayatim? Asla hicbir sey boyle olmuyor uzun zamandir. Ruhumda derin izler kaldi, aklimda, kalbimde. Yerle bir oldum.
Çok klişe gibi de olsa, klişeden uzak bir ağirlikta, ruhumu kanata kanata soyluyorum şunu: artık çıkış yok. Insan kendi beynine, ruhuna bir kez hapsoldugu zaman kurtulamiyor. Ve tekrar soyluyorum, defalarca soyleyecegim ki ;anlamanin ilk belirtisi olme istegidir. Bunu her gun yalvara yalvara istiyorum.