İçimdekileri dan dan söylemediğim sürece hep huzursuz olacağım.
Her şeyi her yerde söyleyemiyorsun olmuyor. Bazen canımı sıkmamak bazen kırmamak huzursuzluk çıkarmamak için.
Sen böyle böyle yaptın/yapıyorsun demek atarlanmak istiyorum ama sırf benim canım sıkılacak benim için yanlış sonuçlar olacak diye sabretmek durumunda kalıyorum!
Ah maneviyatım..
Kendimi bildim bileli yorgunluğu geçmedi.. Alıştı sadece...
Her dönem bir şeylere alışmak zorunda kalıyorum, yanlış olduğunu bile bile yılların inadı bir yerde kırılıyor...
Şimdi ise oyun oynamayı öğreneceğim, level atlayacağım yine... (belki olmaz, gerek kalmaz? pff...)
Gerçekten bir 5-10 yıl sonramı çok merak ediyorum.
Nasıl biri olacağım? Umarım sadece oyun oynamadan öteye gitmem, özüm değişmez..
Ama şunu biliyorum, arada bir geçmiş bana bakıp hüzünleneceğim, gözümden yaş akacak, zorundalıkları hiç sevmemişimdir zaten. Çok önemli meselelerde işe yaramıştır sadece.
Şimdi bile bazen olabiliyorken bu hüzün...
Ah dünya! Hiç güzel değilsin.
İyi olması gereken şeylerin çoğu kötü şimdi...