ne desem bilmiyorum, hiç bir şey anlatamadım şu zamana kadar sana.. haksız ithamların, günahımı almaların ve kendimi öldürsem inandıramıcak olmam beni öylesine yoruyor ki.. belki kendinde farkına varıyosundur bazen ama nafile, inadından dönmüyorsun.. hep suçluyum.. bir gün ciddi ciddi sinir krizi geçirebilirim, kaldırmakta güçlük çekiyorum. bide sinirli değilim dedin ya bugün birine, pes dedim. sayende sinirliyim bende. bi durup düşünsen ya?
en yakının bile böyleyse işte, anlamıyorsa tanımıyorsa ben gerçekten yalnızım diyorsun.
(bunu yazdıktan sonra bi yanım yazmasaydın keşke dicek biliyorum ama, içim çok sıkıldı..)