Anladım.. Sonu yok yalnızlığın.. Hergün çoğalacak.. Her zaman böyle miydi bilmiyorum .. Sanki dokunulmazdı çocukken ağlamak .
Alışır her insan, Alışır zamanla kırılıp incinmeye.. Çünkü olağan yıkılıp yıkılıp yeniden ayağa kalkmak…
Yalnızlığım yollarıma pusu kurmuş beklemekte.. Acılar gözlerini dikmiş üstüme nöbbette..
Bekliyorum, bekliyorum, bekliyorum Hadi gelin üstüme korkmuyorum !