Biyolojik saatim alarm veriyor...anne olmanin vakti ama ortada baba adayligina aday bile yok!!!en kisa zamanda bi aska,sevip,sevilmeye ihtiyacim var...bir an once...!!!
Cocukluguma ihtiyacim var..eski guzel mutlu gunlerime...mahallenin muhtarlarini,super babayi izledigimiz o sicak kis gecelerine..kafama taktigim tek seyin dersler oldugu o caniiiim gunlerimi ozledim..arkadaslarla telefonda odev yapmalarimizi..ailemin hep bir arada oldugu...en onemliside hata
yapmamayi....kirilmamis kalbimi...cok ozledim
ben cocuklugumu....o kadar mutluydumki
butun mutluluk limitimi sanirim o zamanda
kullandim bu yasimda tik yok!!kalbi saglam bi
cocuktum..simdiye bak ask acisi gibisi
yokmus..oldumde dirildim sanki..elimizin
altinda her imkan var ama kime sorsam
mutsuz...eskidenmis mutluluk...keske
donsem.o gunlerime...kalbim tek parca
yeniden 1-0onde baslasam bu kez hayata....ayy
allahim bu soz bile bisey hatirlatti iste
bana...ben olmiyimde napiyim...alsan ya canimi ;(((((((( buyumek hic yaramadi bana ;((
Birine ihtiyacım var, gerçek huzuru samimiyeti verebilecek, gerçekten beni anlayabilecek birine..
Ama galiba kendi kendime atlamam gerekecek bu durumu yine.
Uzun bir süre kendimle yalnız gayet güzel idare ediyorum ama bazen öyle bir sıkıntı geliyor ki, birine ihtiyaç duyuyorum. Samimiyetini derinden hissedebileceğim, tüm kalbimle inanabileceğim, yanında nefes alabileceğim, hep aynı kalacak, hiç gitmeyecek birine.