Şu anki aklınız olsa çocuk ister miydiniz?

Çalışan kadın için anne olmak çok zor, sorumluluklar iki katına çıkıyor.
eve yardımcı alabilecek durumunuz varsa bi tık daha rahat oluyor, en azından ev işlerinin bir kısmını üstünüzden atmış oluyorsunuz.
koca da çok önemli faktör, geleneksel kafa yapısındaysa, çocuğun bakımını yarı yarıya paylaşamayacaksanız o adamla çocuk yapılmaz.
insanın hayatı kökten değişime uğruyor, artık birinci öncelik hep çocuk oluyor. hep onun sağlığına konforuna göre yaşam başlıyor.
aileniz yakınınızdaysa o güzel, değilse çok zor.
yani çok fazla değişen var bu denklemde. ama çok rahatına düşkün bi insan bence çocuk yapmamalı.

çalışıyor musunuz, yaşınız kaç, maddi durumunuz nasıl?
 
ilk yılımıza 1 ay kala hamile olduğumu öğrenmiştim. normalde tembel biriyim ve uykuyu da çok severim. çocuk deyince akan sular duruyor ama çünkü bu yaşamadan anlayamayacağın bir şey. ilk zamanlar 2 saatte bir besle, altını değiştir, uyut bu 24 saat içerisinde devam ediyor. saçını taramayı bırak aynaya bakmak aklına gelmiyor. uykusuzluktan eşinle birbirinize de giriyorsunuz hatta lohusa depresyonuna girersen bi süre eşini boğmak istiyorsun :D ama bunlar geçici şeyler ve herkeste olacak diye bir şey yok. şu an Allah herkesin çocuğunu bağışlasın benimki 2 yaşına girdi ve daha yeni yeni kendime zaman ayırabiliyorum. hayatını ona adıyorsun mesela sen aç olsan bile ona sağlıklı farklı ek gıda tarifleri araştırıp yapıyorsun. keyfine düşkün olmanın çocukla alakası yok çünkü şu an kendinden daha değerli bir şeyin varlığını idrak edemezsin. evliliği kötü olan evliliği de çocuğu da kötüler, iyi olan yapın der. bunun kararını yine en iyi sen vereceksin. he bir de evliliğiniz sağlamsa çocuk ya da başka bir durum bunu bozmaz.
Evliliğimizin sağlam olduğunu düşünüyorum. Sadece ilgimiz azalırsa mecburen diye korkuyorum sanırım. Ve sürekli bir bireyden sorumlu olmak devamlı onu doyurup onunla ilgilenmek büyük sorumluluk istiyor. Yine de bazı örnekler var ki bebekleriyle beraber çok keyifliler. Bebekte neşeli aile de bu da imkansız değil sanırım aile ve bebeğin karakterine bağlı gibi
 
1 yıl çok erken. Eşin çocuk isteyebilir çocuğu 9 ay karnında taşıyıp öncesinde ve sonrasında neredeyse tüm sorumluluk sana ait olacağı için eşini değil kendini dinlemelisin. Yazdıklarına bakılırsa çok hazır görünmüyorsun, hazır olmadan sakın böyle bir Şimdilik bir kedi sahiplenin bence hem eşin oyalanır hem de çocuk öncesi fragman olur ama kedi mümkünse tekir olsun 😀
Kedimiz var evde tekir :) o da ilk geldiğinde beni uyutmazdı gece 3-4 oyun oynamak için uyandırırdı. Tabiki şu an yapmıyor ama zamanında çok ilgilendim çok uyandırıldım onunla kıyaslamalı mıyım bilmiyorum ama kedime kıyamadığım için zoruma gitmezdi 😂 belki de çocuğum olsa ona da fedakar olucam böyle zoruma gitmiycek bilmiyorum. Tabi kedi ve bebek bir değil bebek daha büyük sorumluluk. Ancak tek bir çocuk istemiyorum. Bu yüzden bende aslında daha fazla geciktirmek istemiyorum. Bu şüphelerim 5 yıl geçse bile yine olacak çocuk olana kadar :)
 
1 yıl çok kısa bir süre. Sevgililik ve evlilik arasında nasıl fark varsa eş olmak ve ebeveyn olmak arasında da fark var. Her birinin sorumluluğu ayrı. 4 yıllık evliyken çocuk sahibi olduk. Bir buçuk yaşında bir oğlumuz var. Her şey eskisi gibi diyemem, eskisinden daha güzel de diyemem. Çünkü düzenin tamamen değişiyor, hayata bakışın, sorumluluk bilincin, anneliğin verdiği sürekli tetikte olma hissiyatı, çok zor çok yorucu, yıpratıcı yalana gerek yok.Pişman mıyım, değilim tabi ki ama burada eşimin de hakkını yiyemem hep destek oldu. Doğumdan sonra haliyle önceliğiniz dünyaya getirdiğiniz evladınız olunca ortak bir payda olduğu için birbirinize daha güzel kol kanat geriyorsunuz. Ama bana göre bir yıl çok erken bir süre 🐣
Birbirinize olan ilginizde azalma oldu yani anladığım kadarıyla? Zaman zaman baş başa kalmak için çaba sarf ediyor musunuz peki
 
Ben biraz üşengeç birisiyim çocukla falan uğraşamam eskisi gibi sabrım yok. Çocuk düşünmüyorum.
 
Bence konu başlığıniz çok yanlış. Hangi (gerçek) anne ay ben çok pişmanım keşke doğurmasaydim diyebilir ki. Rabbim sinar diye korkarız. Konuya gelince herkes rahatına düşkündür emin olun. Kimse ben konfor düşmaniyim demez. Ama ben sizin daha hazır olmadığınızı düşünüyorum ve 1 yıllık evlilik çok çok erken bir süre. Çocuk konusunda ise evet zor. Hemde çok çok zor. Eğer anne kayınvalide desteği yoksa birde Esin ben baba olmak istiyorum deyip sadece baba olup elini taşın altına bir kere bile sokmayip bütün yükü sana birakirsa vay haline.. tam bu yazıyı yazarken farkettim bugün sadece sabah 11 de kahvaltı yaptım ve yine yazıyı yazarken farkettim ki karnım gurulduyor. Ama ben asla uyumayan 15 aylık bebegiimi emzirim uyutmaya çalışıp uyumaya calisagim. Kocam işe salona geçip çoktan uyudu bile. Onun için lütfen doğru zamanı kolla
Benim şansım şu ki annem ve kayınvalidem var ikisine de çok güveniyorum. Eşim de çok sorumluluk sahibi bir insan. Küçük kardeşinden biliyorum. Onu büyürken de baba gibi fedakarlık yaptı hep. Fedakar bir insan kendisi her zaman. Ancak dediğiniz gibi belki de bir yıl erkendir ancak yaş gidiyor git gide daha gözüm almamaya başlıyor her şeyi açıkçası önceye göre ve dediğim gibi tek çocuk istemiyorum bu yüzden geç olsun da istemiyorum bilmiyorum :(
 
Siz çocuk seviyorsunuz ben normalde çocuk sevmem bile ya hshsj Rabb'im bağışlasın size yavrularınizi🙏
Herşey nasip aslında böyle böyle diyoruz ama bende 4 yıl infertilite ile uğraştım daha erken istedim de anne olamadım zaten 27 yaşında doğurdum haa yine genç yine erken ama 20 yıl sonra kızım 22 ben 49 olcam arada uçurum var sanki bilmiyorum o an üzülüyorum gibi.
Dediğim gibi artı eksi yönleri var her yaşta var aslında ne zaman hazır hissetsen o zaman anne ol diolar ama o da çok saçma ben ne yaşayacağimi bilmiyorum ki hazir hissedeyim bide maddi yönü var onun bile garantisi olmuyor.
27 de gayet iyi.ucurum yok bence. Allah size de bağışlasın. Yeni nesil anneler hep genç kalıyor.hem kafa yapısı hem görünüm olarak🤭

Maddi olarak hazır olsunlar, manevi de destek olarak anne es falan varsa sorun yok.
 
Çocuk iki kişinin ortak kararıyla yapılmalı. Bir taraf ben istiyorum, diğer taraf hazır değilim diyorsa biraz düşünülmesi gerekiyor bence. Çocuk büyük sorumluluk, özellikle anne için. 1 yıl evliliği anlamak için çok yetersiz bir süre diye düşünüyorum. Ayrıca çiftlerin anne babalarına güvenerek değil yalnızca kendilerine güvenerek bu adımı atması gerekiyor zira anne babalar her zaman yanınızda olamayabilir. Bu noktada maddiyat da önemli. Zorlandığınız noktada ev işleri ya da çocuk bakımı için yardım alabilecek misiniz?

Bütün bunların dışında çocuk yapmış olmak için çocuk yapmak fikrine tamamen karşıyım. Dünyaya bir çocuk getirirken bilgi birikiminizi nasıl aktaracaksınız, nasıl eğiteceksiniz, ilerde yaşlanınca bize baksın mantığıyla mı yapmak istiyorsunuz? Bunları düşünmelisiniz.

Son olarak çocuk yaptığına pişman olan insanlar çoğunlukla evliliğiyle alakalı sorun yaşayanlar oluyor. Maalesef çocuk evliliği kurtarır, evliliğimize renk gelsin mantığıyla yapılan çocuklar ne evliliği kurtarıyor ne de eve renk getiriyor. Sağlam evlilik, sorumluluk sahibi insanlar mutlu çocuklu hayat demek. Bir senede bunu tam anlamanız ne kadar mümkün bilmiyorum.
 
Son düzenleme:
Senin sabrına, eşinin nasıl biri olduğuna, doğacak bebeğin mizacına, maddi durumuna, çalışıp çalışmadığına, ev düzenine, ailelerle olan ilişkinize vs vs o kadar çok şeye bağlı ki bunun cevabı.
Sorunun cevabına gelirsek daha 6 aylık anneyim ve evet yine isterdim. Eşimle çok mutlu ve keyifli geçen 11 yıllık evlilikten sonra birden yaşımın da ilerlediği korkusuyla olsa gerek çocuk isteği geldi ve 35 yaşında çocuk yapmaya karar verdik. Farklı bi ülkedeyiz anne kv desteği yok başbaşa büyütüyoruz. Evim tertemiz olsun, her şeyimiz ütülü olsun, her akşam yemeğimiz hazır olsun tarzı insanlar da değiliz o yüzden ev düzenini sağlama gibi dertlerim yok. Sadece bebeğime odaklanabiliyorum bu da stresimi çok azaltıyor. Eşim baba olmanın tüm sorumluluğunu alan, bunun yanı sıra ev işlerini de kendi halleden biri. Yani şöyle söyleyeyim hamileliğim boyunca bulaşık bile yıkatmadı her şeyi kendi hallederdi. Doğumdan sonra da hala elinden geleni yapıyor. Bebeğim de zor bi bebek değil. Bu şartlar altında ben zorlanmadım. Diğer türlü olsa çok zorlansaydım pişman olur muydum; sanmıyorum çünkü öyle muhteşem bir şey ki ona bakmak, dokunmak ki ben bebek kucağıma alıp sevdiğimi de bilmem öyle bebek düşkünü biri hiç olmadım ama kim doğurmuş ya bu bebeğiii ne güzel doğurmuşum diye geziyorum(ki doğum sonrası neler yaşadım ne ameliyatlar geçirdim inanamazsınız)
Yine de durum benim için böyle görece pozitif olsa da daha erken ister miydin diye sorduklarında hayır diyorum. Hatta şu an 30 yaşında olsam 5 yıl yine beklerdim. Bu derece büyük bir sorumluluğu ne kadar geç alırsam hayatta o kadar iyi gibi geliyor. Sorumluluksuz ne kadar yaşayabilirsen o kadar iyi.
 
ben de evliliğimim birinci yılı bitince hamile kaldım. ama denerken neyse ya zaten hemen olmaz diyerek korunmayı bırakmıştım. şansıma ilk denemede oldu. o an çok pişman olmuştum işte. terapiye de gidiyordum. terapist “bu işin doğru zamanı hiç gelmeyecek” dedi. gerçekten de öyle. hep söylüyorum oturup mantıklı düşününce hiç akıl işi değil.

inanılmaz zor. ben de rahatıma çok düşkündüm. hala bazen “ne yaptım ben” diyorum. bu bebeğin olduğu için pişmanlık değil. insanız, isyan ettiğimiz zamanlar oluyor. yorulduğumuz, bıktığımız, eski hayatımızı özlediğimiz anlar elbet olacaktır. ama şu anda bebeğim olmadan bir hayat düşünemiyorum. kaygı bozukluğu ve okb teşhisi olan bir insanım. benim gibi biri için çarpı 1000 daha zor geçiyor süreç.
evliliğim bok gibi bir hale geldi ilk sene, kocamı alıp camdan atasım geliyor hala zaman zaman. ama zamanla oturuyor bir şekilde sistem. tek pişmanlığım ücretsiz izne ayrılacağım kesindi ve keşke ekonomik olarak daha fazla birikim yapsaydık da çocukla daha fazla zaman geçirebilseydim. 14-15 aylıkken bırakıp işe dönmek zorunda kaldım.
ekonomik olarak rahata ermeden yapmayın. yazdıysanız da gözden kaçırmış olabilirim, yaşınız gençse biraz daha bekleyin. evliliğinizden eminseniz sallanır ama yıkılmaz diyorsanız doğru zaman için başka kriter yok.
Film mi? 😂 benim bebeğim 11 aylık doğduğundan beri net söylüyorum 1 filmi bitiremedim 1 kitap okuyamadım. Bebek temizlik yemek derken duş almaya bile vakit kalmıyor. Ama eğer bakıcı ya da evde yardımcınız varsa o ayrı. Benim bebeğim çok huysuz doğduğundan beri eşimle çıkıp bir kahve içemedik bir aktivite yapamadık. 3 yaşından sonra düzelir diyorlar onu bekliyoruz n'apalım. Bebeğimi çok seviyorum o ayrı. Ama olmadan önce bunları bilsem çocuk yapar mıydım bilemiyorum...
 
Arkadaşlar merhaba. Biz eşimle bir yıldır evliyiz. Ve artık eşim çocuk istiyor. O çok hevesli bu konuda. Aslında ben de istiyorum ancak sorumluluk konusunda gözüm korkuyor. Etrafa bakınca çocuğu olanların sanki hayatları bitmiş gibi görüyorum. Yanlış anlamayın elbet kimsenin hayatı bitmiyor ama kendilerini unutuyorlar. Eşleriyle eskisi gibi olmuyorlar falan. Ben eşimle şu an çok güzel anlaşıyorum. Birbirimizle çok güzel ilgileniyoruz şu an ama çocuktan sonra öyle olmazsa diye korkuyorum :( bir de ben tek çocuk istemiyorum. Birkaç tane çocuk istiyorum açıkçası. E öyle olunca da gözüm daha çok korkuyor iki-üç çocuğum olursa tamamen kendimi evliliğimi unutup sadece çocuklara odaklanmak zorunda kalırsam diye korkuyorum :( bir de ben rahata çok düşkün biriyim. Aile evinde de öyleydim evlendim yine öyleyim. Keyfimden ödün vermem gündüzleri biraz iş görsem hemen kendimi ödüllendiririm film açarım bir şeyler yerim falan. Bu kadar rahatına düşkün biri için çok zor olur mu? Lütfen benim gibi olup deneyimleyenler bana akıl versin. Siz neler yaşadınız pişman oldunuz mu?
2 kızım var tek bakıyorum. Temizlik vs herşeyi kendim yapıyorum. Yorgun olsam bile sürekli dışarıya çıkartmaya çalışıyorum durdurağım olmadııgmhalde dünyaya 10 kes de gelsem yine kızlarımı isterdim onlarsız hayatı düşünemiyorum. Ben bu dünyaya anne olmak için gelmişim 🥰🥰
 
Birbirinize olan ilginizde azalma oldu yani anladığım kadarıyla? Zaman zaman baş başa kalmak için çaba sarf ediyor musunuz peki
İlgimiz azalmadı önceliğimiz değişti sadece. Çünkü doğum sonrası çok zor süreçler yaşadık. Bebeğimiz uzun zaman küvözde kaldığı için kimseye güvenip kimseden destek almadım yani annemden ve kvmden. Yemek yapamadığım zamanlar oldu, oluyor, temizlik için haftasonlarını eşimin izin günlerini bekliyorum evdeki işleri halledip dışarı çıkıp birbirimize zaman ayırıyoruz. Yemek temizlik vs hiç sorun olmadı. Bebeğimiz uyuyunca zaten başbaşayız. Onu uyurken izlemek bile bizi birbirimize yaklaştırıyor. Çünkü üzerinize yüklenen o taze annelik babalık hissi tadından yenmiyor 😂💘
 
Pişmanım diyeni bu forumda anasından doğduğuna pişman ederler 😂😂😂😂 başlarlar destan yazmaya. Vay ben şöyle anayım vay ben böyle anayım vay insanlığın soyunu ben sürdürüyorum 😂
Yoo tam tersine herkes anaları nerdeyse yaptıkları tek çocuk için bile pişman edecek. Özel okula gidemeyen, kaju yiyemeyen, beş yıldızlı otelde tatil yapamayan çocukları keşke doğurmamış olsaydınız modunda olanlar var 😎
 
Bende rahatına düşkünlerdenim evliliğimi beni veya eşimi çocuk çokta değiştirmedi ee öncesiyle bir tutulamaz zaten yeni sorumluluklar yükleniyor sonuçta birşeyleri çok daha detaylı düşünmeye başlıyor insan.
bir kızım var 27 aylık çok şükür her baktığımda içim gidiyor nasıl doğurdum ben diyip opmelere doyamadığım🫠🥰😍😁eşim uzakta olmadığı sürece çocukla ilgili her konuda yardımcı olur benden öyle yemek ev işleri beklentisi de yoktur hiç olursa olur olmazsa olmaz der.
İkinci çocuğuda kızım yaşını doldurduğundan beri istiyorum inşallah nasip olur. 2 çocuk ideal diye düşünüyorum.

Saçma gelecek çoğuna ama keşke daha genç anne olsaydm diyorum durup durup yıllar sonra kızım şu yaşta ben bu yaşta olcam kızımın yanında yaşlı kalcam diye üzülüyorum da. Gence yaşta anne olanlar ne şanslı diyorum tabi artı eksi yönleri var ben ilerisi için bu şekilde düşünüyorum.
Ne güzel yazmışsınız. Herkes öyle karamsar şeyler yazmış ki 😂 etrafımda kötü örnekler kadar güzel örnekler de var bu insanlar nasıl böyle mutlu o zaman? Benim eşim de sağ olsun şimdi bile yemek yapmasam yumurta kırar yer hiç sorun etmez. Elbet çoğu sorumluluk kadında ancak eşim de elinden geldiğince destek olur. Yani biraz pozitif olmak lazım sanırım. Bazı insanlar fazla kaygılı ve negatif bu çocuk büyütme konusunda da bu yansıyor sanırım. Ben şu an korkuyorum ama çocuğum olursa olabildiğince pozitif kalmaya çalışıcam. Zorluklar elbet olacak ama burada yazılanlar biraz fazla geldi bana
 
Bu farkındalıkla siz çocuk yapmayın. Zor bir çocuk olmasa da siz zorlanırsınız. Çocuk büyük bir sorumluluk ve sabır işidir.

Etrafına sabrı, merhameti olmayan çocuğa katlanamaz.
Olur hanfendi siz istediniz diye çocuk yapmam :) çocuğum olmadığı için şu an bazı endişelerimin olması çok normal bunlar herkeste oluyor. Ancak bir çocuğum olsa ona herkesten iyi ben bakarım bundan da adım kadar eminim. Ama siz karar vermişsiniz bile en iyisi ben çocuk yapmayım :)
 
Back
X