Çok zor bir süreç bize sebepsiz infertilite teşhisi kondu tabi ki hiçbir şey sebepsiz değil ama hiç bir sıkıntı olmadan 2 buçuk seneye yakın olmayınca zaten çevre merak ediyor bide en başından beri bebek düşünüyorduk artık herkese açık açık söylüyordum sıkıntımız yok diye çünkü millet bir sıkıntı varda olmuyor sanıyordu konu açılınca söylüyordum valla . Tüp bebek olayını da bir benim ailem birde eşimin ailesi biliyor biz söylemek istedik zaten kayınvalidemle çok yakın oturuyoz illa ki çakarlardı yani ben vuramadığım için her akşam iğneye gidiyorduk muayneler vs. birde aranız iyi olunca çakmamaları mümkün olmazdı yardımları da oldu saolsunlar konuştular benimle dua ettiler ama psikolojimin bozulup bir başıma ağladığım da oldu o an dedim ki sen bu emekleri boşa vermiyorsun sen üzülürsen yumurtalar iyi gelişmez diyerek susturdum kendimi o ay olabildiğince az görüştüm çevremle kendimi dinledim çok iyi geldi yeri geldi oturdum ağladım kayınvalidemle çok dua ettik olsun diye. Yani kendimi hiç sıkmadım yok ağlarsam küçük mü düşerim demedim o an ağlamak istiyorsam ağladım çok şükür pozitif sonuç da aldım inşallah kucağıma da sağlıkla almak nasip olur
bu yolda emek veren isteyen bekleyen çabalayan anne baba olmayı gerçekten hak eden tüm kardeşlerime Rabbim nasip etsin inşallah tez vakitte